Read De Bibel JHF Kloagleeda 1 Bible Online

Kloagleeda 1 - De Bibel JHF bible

Kloagleeda 1

¹Woo eensom sett de volkjsrikje Staut, es aus eene Wätfru jeworden, de groote unjre Nazionen; de Ferschtin unja de Launtschoften es Deenarin jeworden!

²Bettalich hielt see de Nacht, un äare Tronen sent opp äare Baken; see haft kjeenen Treesta unja aule, dee ar leewen; aule äare Frind ha ontru aun ar jehaundelt, sent ar too Fiend jeworden.

³Juda es utjewaundat fa Älent un fa schwoarem Deenst; see wonen unja de Nazionen, ha kjeene Ru jefungen; siene Vefolja ha an en de Bedrenkjnis jedrenjt.

⁴De Wäaj Zion sent truarich, wiels kjeena toom Fast kjemt; aule äare Dooasch sent vewust; äare Priesta seften; äare Junkfrues sent betriept, un ar selfst es daut betta.

⁵Äare Bedrenja sent toom Haupt jeworden, äare Fiend sent sorjloos; dan de Har haft an betriept wäajen de Menj äare Äwaträdungen; ver däm Bedrenja häa sent äare Kjinja en Jefangenschoft jegonen.

⁶Un von de Dajchta Zion es aul äare Pracht jenomen; äare Ferschten sent aus Herschkjäj jeworden, dee kjeene Weid finjen, un krauftloos jinjen see ver däm Vefolja häa.

⁷En äare Älentsdoag un äa omhäa erren denkjt aun Jerusalem, aun aul äare Kostboakjeite, dee von oole Tieden häa wieren, doa äa Volkj derch de Haunt de Bedrenja jefollen es un see kjeenen Halpa haud: De Bedrenja kjikjt an aun, spotten äwa äa Unjagank.

⁸Jerusalem haft schwoa jesindicht, doarom es see aus eene Orreine jeworden; aula, dee ar ieade, veachten ar, wiels see ar noaktich jeseenen ha; uk see selfst seft un dreit sikj auf.

⁹Äare Orreinichkjeit es aun äare Soom; see ha äa Enj nich bedocht un es onbedocht jefollen: Doa es kjeena, dee ar treest. Kjikj, Har, mien Älent, dan de Fiend haft grootjedonen!

¹⁰De Bedrenja haft siene Haunt utjestrakjt äwa aul äare Kostboakjeite; dan see haft jeseenen, daut de Nazionen en äa Heilichtum jekomen sent, von dän du befoolen hast: See sellen nich en diene Vesaumlunk komen!

¹¹Aul äa Volkj seft, sieekjt no Broot; see jäwen äare Kostboakjeite fa Speise han, om sikj too stoakjen. Kjikj, Har, un see, daut ekj veacht sie!

¹²Moakj jie daut nich, aula, dee jie opp däm Wajch gonen? Kjikjt un kjikjt jeneiw, auf eene Weedoag aus miene es, de mie aunjedonen worden, mie, dee de Har betriept haft aun sienem Zorndach.

¹³Von doa Bowen haft hee een Fia en miene Jläda jeschekjt, daut hee an äwawaultijt; een Nat haft hee fa miene Feet utjespreed, haft mie trigjjedreit; hee haft mie to eene Wieste jemoakt, krank däm gaunzen Dach.

¹⁴Aunjebungen derch siene Haunt es daut Joch met miene Äwaträdungen: See ha sikj veflochte, sent opp mienen Hauls jekomen; hee haft miene Krauft jebroaken. De Har haft mie enne Henj jejäft, daut ekj mie nich opprechten kaun.

¹⁵De Har haft aul miene Stoakje en miene Medd wajchjenomen; hee haft een Fast jäajen mie utjeroopen, om miene Jinjlinje too veschmatre; de Har haft de Junkfru, de Dochta Juda, däm Wien jeklunjt.

¹⁶Doaräwa hiel ekj, mien Uag tront, mien Uag von Wota; dan wietauf von mie es een Treesta, dee miene Seel treesten kunn; miene Kjinja sent venicht, dan de Fient haft jewonnen.

¹⁷Zion strakjt äare Henj ut: Doa es kjeena, dee ar treest. De Har haft siene Bedrenja runtom jäajen Jakob befoolen; aus eene Orreine es Jerusalem unja an jeworden.

¹⁸De Har es jerajcht, dan ekj sie wadaspanstich jäajen sien Mul jewast. Hieet doch, jie, aule Velkja, un kjikjt miene Weedoag! Miene Junkfrues un miene Jinjlinje sent en de Jefangenschoft jegonen.

¹⁹Ekj roopt miene Leefhaba, oba see bedruagen mie; miene Priesta un miene Eltestasch sent en de Staut veschmacht, aus see fa sikj Speise sochten, doamet see äare Seelen stoakjten.

²⁰Kjikj, Har, daut mie Angst es! Mien Ennaliche es orruich, mien Hoat dreit sikj en mienem Ennalichen om; dan ekj sie sea wadaspanstich jewast. Buten haft mie daut Schwieet de Kjinja berooft, bennen es daut aus de Doot.

²¹See ha jehieet, daut ekj seft: Ekj ha kjeenem, dee mie treest! Aule miene Fiend ha mien Onjlekj jehieet, ha sikj jefreit, daut du daut jedonen hast. Brinjst du däm Dach doa too, däm du vekjindicht hast, soo woaren see sennen aus ekj.

²²Lot aul äare Boosheit ver dien Aunjesecht komen un doo an, aus du mie jedonen hast wäajen miene aule Äwaträdungen; dan väle sent miene Sefza, un mien Hoat es krank.