Read De Bibel JHF Hesekiel 21 Bible Online

Hesekiel 21 - De Bibel JHF bible

Hesekiel 21

¹Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

²Menschensän, recht dien Aunjesecht jäajen Sieden un räd jäajen Meddach, un profezei äwa däm Woolt un dee Felda em Sieden,

³un saj toom Woolt em Sieden: Hieet daut Wuat Gottes! Soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj well en die een Fia aunstekjen, daut jiedren jreenen Boom un drieejen Boom en die vebrennen woat; de brennende Flaum woat nich erlasche, un vom Sieden bat nom Nuaden woaren aule Aunjesechta doaderch vebrent woaren.

⁴Un aulet Fleesch saul seenen, daut ekj, de Har, daut aunjestekjt ha; daut woat nich utjelascht woaren.

⁵Un ekj säd: Ach, Har, Gott! See sajen von mie: Räd hee nich en Jlikjnisen?

⁶Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

⁷Menschensän, recht dien Aunjesecht jäajen Jerusalem un räd äwa de Heilichtums, un profezei äwa daut Launt Israel;

⁸un saj toom Launt Israel: Soo sajcht de Har! Kjikj, ekj well aun die, un well mien Schwieet ut siene Schajcht trakjen; un ekj well ut die däm Jerajchten un däm Gottloosen utroden!

⁹Doarom, wiels ekj ut die däm Jerajchten un däm Gottloosen utroden well, doarom saul mien Schwieet ut siene Schajcht foaren - jäajen aulet Fleesch vom Sieden bat nom Nuaden.

¹⁰Un aulet Fleesch woat weeten, daut ekj, de Har, mien Schwieet ut siene Schajcht jetrocken ha; daut saul nich wada trigjkomen.

¹¹Un du, Menschensän, seft, daut de Hoften bräakjen, un met betre Weedoag seft ver äare Uagen!

¹²Un daut saul passieren, wan see to die sajen: Wuarom seft du? Soo saust du sajen: Wäajen de Norecht, wiels dee kjemt; un jiedret Hoat woat veschmelten, un de Henj woaren schlaup, un jiedra Jeist woat vezoagen, un aule Kjnee woaren aus Wota vegonen; kjikj, daut kjemt un woat passieren, sajcht de Har, Gott.

¹³Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

¹⁴Menschensän, profezei un saj: Soo sajcht de Har: Saj: Een Schwieet, een Schwieet, jeschoapt un uk jeschläpe!

¹⁵Doamet daut eene Schlacht aunrecht, es daut jeschoapt; doamet daut blitzt, es daut jeschläpe. Ooda sell wie ons freien un sajen: Daut Zepta von mienem Sän veacht aulet Holt?

¹⁶Oba maun haft daut toom schliepe jejäft, om daut en de Haunt too nämen. Daut Schwieet, jeschoapt es daut un jeschläpe, om daut en de Warjhaunt to jäwen.

¹⁷Schrie un hiel, Menschensän! Dan daut es jäajen mien Volkj, daut es jäajen aule Ferschten Israels: Met mienem Volkj sent see daut Schwieet vefolle; doarom schlo die oppe Lenden.

¹⁸Dan de Proow es jemoakt; un waut? Wan soogoa daut veachten Zepta nich mea sennen woat? Sajcht de Har, Gott.

¹⁹Un du, Menschensän, profezei un schlo de Henj toop; dan daut Schwieet, daut Schwieet de Jeschloagne, woat sikj 3-dobbelt vemieren; daut es daut Schwieet vom erschloagnen Grooten, daut an omrinjt.

²⁰Doamet daut Hoat vezoagt un väle hanfaule, ekj ha daut schlachtende Schwieet jäajen aule äare Dooasch jerecht. Wee! Toom Blitzen es daut jemoakt, toom schlachten jeschoapt.

²¹Nemm die toop no rajchtsch, recht die no linkjsch, wuahan diene Schnied bestemt es!

²²Un uk ekj well miene Henj toopschlonen un mienen Jrim stelle. Ekj, de Har, ha jerät.

²³Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

²⁴Un du, Menschensän, moak die 2 Wäaj, opp woonem daut Schwieet vom Kjennich von Babel komen saul: Von eenem Launt sellen see beid utgonen; un tieekjen eenen Wajchwiesa aun, aum Aunfank vom Wajch no de Staut tieekjen am.

²⁵Du saust eenen Wajch moaken, doamet daut Schwieet no Rabbat de Kjinja Amon kjemt, un no Juda en daut befaustijte Jerusalem.

²⁶Dan de Kjennich von Babel blift aum Kjrietzwajch stonen, aum Aunfank de beid Wäaj, om sikj woasajen to loten; hee scheddat met de Feilasch, befroagt de Terafim, bekjikjt de Läwa.

²⁷En siene Rajchte kjeemt de Woasajunk «Jerusalem», daut hee Stormbakj oppstallt, daut Mul met jeschrecht opmoakt, de Stemm met Feldjeschräjcht erhäft, Stormbakj jäajen de Dooasch oppstallt, Waule oppsched un Beloagrungstorms but.

²⁸Un daut woat an aus eene faulsche Woasajunk en äare Uagen sennen; Eit om Eit ha see; oba hee woat de Ojjerajchtichkjeit em Jedajchnis brinjen, om daut see jejräpen woaren.

²⁹Doarom, soo sajcht de Har, Gott: Wiels jie june Ojjerajchtichkjeit em Jedajchnis brinjen, endäm june Äwaträdungen openboa woaren, soo daut june Sinden en aul june Haundlungen toom Väaschien komen - wiels jie em Jedajchnis komen, woa jie vonne Haunt jejräpen woaren.

³⁰Un du, Onheilja, Gottloosa, Ferscht Israels, däm sien Dach jekomen es - de Ojjerajchtichkjeit de Enjtiet!

³¹Soo sajcht de Har, Gott: Wajch met däm Koppbaunt un wajch met de Kroon! Dit woat nich mea sennen. Daut Läaje woat jehowen un daut Huage woat raufjesat woaren!

³²Omjefollen, omjefollen, ekj well an toom omfaulen brinjen; uk dit woat nich mea sennen - bat dee kjemt, däm daut Rajcht jehieet: Däm wudd ekj daut jäwen.

³³Un du, Menschensän, profezei un saj: Soo sajcht de Har, Gott, äwa de Kjinja Amon un äwa äaren Spott; un saj: Een Schwieet, een Schwieet, es toom schlachten utjetrocken, jeschläpe, doamet daut frat, doamet daut blitzt -

³⁴wan maun faulschet sitt, wan maun de Läajes woasajcht, om die no de Halsa de erschloagne Gottloose too lajen, dee äa Dach jekomen es to de Ojjerajchtichkjeit de Enjtiet!

³⁵Stäakj daut wada en siene Schajcht! Aun däm Uat, woa du erschaufen best, en däm Launt dien Häakomen, woa ekj die rechten.

³⁶Un ekj woa mien Oaja äwa die utjeeten, daut Fia von mienem Jrim woa ekj aunpuste; un ekj woa die en de Haunt ruchloose Menschen jäwen, dee Vedoawen schmäden.

³⁷Du woascht däm Fia too Speise woaren, dien Bloot woat enne Medd vom Launt sennen; aun die woat nich mea jedocht woaren. Dan ekj, de Har, ha jerät.