Read De Bibel JHF Hesekiel 34 Bible Online

Hesekiel 34 - De Bibel JHF bible

Hesekiel 34

¹Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

²Menschensän, profezei jäajen de Hoads Israel, profezei un saj to an, de Hoads: Soo sajcht de Har, Gott: Wee de Hoads Israel, dee sikj selfst weiden! Sellen de Hoads nich de Häad weiden?

³Jie äten daut Fat un kjleeden junt met de Woll, daut fate Vee schlacht jie; de Häad weid jie nich.

⁴De Schwake ha jie nich jestoakjt un daut kranke nich jeheelt un daut Vewunde nich vebungen, un daut vesprenjde brinj jie nich trigj, un daut Veloarne sieekj jie nich; sonda strenj un hoat ha jie äwa an jeharscht.

⁵Un soo worden see vestreit, wiels see onen Hoad wieren; un see worden aule Tieren oppem Flekj to Speise, un worden vestreit.

⁶Miene Schop erren omhäa opp aule Boaj un opp jiedrem huagen Aunboaj; un äwa daut gaunze Launt sent miene Schop vestreit worden, un doa es kjeena, dee no an frajcht, un kjeena, dee an sieekjt.

⁷Doarom, jie Hoads, hieet daut Wuat Gottes!

⁸Soo woa ekj läw, sajcht de Har, Gott: Wiels miene Schop toom Raup un miene Schop aule Tieren oppem Flekj too Speise jeworden sent, wiels doa kjeen Hoad es, un miene Hoads nich no miene Schop froagen, un de Hoads sikj selfst weiden, oba nich miene Schop weiden:

⁹Doarom, jie Hoads, hieet daut Wuat Gottes!

¹⁰Soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj well aun de Hoads, un ekj woa miene Schop von äare Haunt fodren un moaken, daut see opphieren, de Schop too weiden, doamet de Hoads nich mea sikj selfst weiden; un ekj woa miene Schop von äarem Mul raden, daut see an nich mea too Speise sennen.

¹¹Dan soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj sie doa, un ekj well no miene Schop froagen un mie an aunnämen.

¹²Aus sikj een Hoad siene Häad aunnemt aun däm Dach, doa hee unja siene vestreide Schop es, aulsoo woa ekj mie miene Schop aunnämen un woa an ut aule Uaten raden, wuahan see vestreit sent jeworden aum bewolkjtem Dach un aum Wolkjen dunkel.

¹³Un ekj woa an ut de Velkja rutfieren un an ut de Lenda saumlen un an en äa Launt brinjen; un ekj woa an weiden oppe Boaj Israels, en de Läachten un aun aule Wonplatz em Launt.

¹⁴Opp goode Weid woa ekj an weiden, un oppe huage Boaj Israels woat äare Weidstap sennen; doa selfst, oppe Boaj Israels, woaren see opp goode Weid ligjen un fate Weid grose.

¹⁵Ekj well miene Schop weiden, un ekj well an loagren, sajcht de Har, Gott.

¹⁶Daut Veloarne well ekj sieekjen un daut Vesprenjde trigjbrinjen, un daut Vewunde well ekj vebinjen, un daut Kranke well ekj stoakjen; oba daut Fate un daut Stoakje woa ekj vetiljen: no Rajcht woa ekj an weiden.

¹⁷Un jie, miene Häad, soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj woa rechten tweschen Schop un Schop, däm Kosenbock un däm Bock.

¹⁸Es daut uk too weinich, daut jie de goode Weid aufweiden un daut Äwaje von june Weid met june Feet vetraumplen, un daut jie daut kloare Wota drinkjen un daut Äwajebläwne met june Feet oppmoddren?

¹⁹Un miene Schop sellen aufweiden, waut met june Feet veklunjt, un drinkjen, waut met june Feet oppjemoddat es?

²⁰Doarom, soo sajcht de Har, Gott, to an: Kjikj, ekj sie doa, un ekj woa rechten tweschen fate un moagre Schop.

²¹Wiels jie aule Schwake met de Sied un Schulla vedrenjen un met june Hieena steeten, bat jie an no buten han vestreit ha,

²²soo well ekj miene Schop raden, doamet see nich mea toom Raup sent; un ekj woa rechten tweschen Schop un Schop.

²³Un ekj woa eenen Hoad äwa an erwakjen, un hee woat an weiden - mien Kjnajcht David: Dee woat an weiden, un dee woat äa Hoad sennen.

²⁴Un ekj, de Har, woa äa Gott sennen, un mien Kjnajcht David woat Ferscht sennen en äare Medd. Ekj, de Har, ha jerät.

²⁵Un ekj woa eenen Frädensbunt met an moaken, un woa de beese Tieren ut däm Launt vetiljen; un see woaren enne Wieste secha wonen un enne Weela schlopen.

²⁶Un ekj woa an de Jäajent om mienem Aunboajch toom Säajen moaken; un ekj woa däm Räajen to siene Tiet faulen loten, säajensräajen woat daut sennen.

²⁷Un de Boom oppem Flekj woat siene Frucht jäwen, un daut Launt woat siene Arnt jäwen; un see woaren en äarem Launt secha sennen. Un see woaren weeten, daut ekj de Har sie, wan ekj de Stakja von äarem Joch vebräakj un an ut dee äare Haunt rad, dee an too Kjnajchts muaken.

²⁸Un see woaren nich mea de Nazionen toom Raup sennen, un de wille Tieren de Ieed woaren an nich mea fräten; sonda see woaren en Sechaheit wonen, un kjeena woat an enjsten.

²⁹Un ekj woa an eene Plaunt erwakjen toom Riem, un see woaren nich mea em Launt derch Hunga wajchjeräten woaren un nich mea de Schmach de Nazionen droagen.

³⁰Un see woaren weeten, daut ekj, de Har, äa Gott, met an sie, un daut see, daut Hus Israel, mien Volkj sent, sajcht de Har, Gott.

³¹Un jie, miene Häad, de Häad opp miene Weid, jie sent Menschen; ekj sie jun Gott, sajcht de Har, Gott.