Read De Bibel JHF Hesekiel 37 Bible Online

Hesekiel 37 - De Bibel JHF bible

Hesekiel 37

¹De Haunt Gottes kaum äwa mie, un de Har fieed mie em Jeist rut un leet mie rauf medden em Tol; un dit wia voll Knoakes.

²Un hee fieed mie runtom an vebie; un kjikj, daut wieren sea väl oppe Ieed em Tol, un kjikj, see wieren sea vedrieecht.

³Un hee säd to mie: Menschensän, woaren dise Knoakes läwendich woaren? Un ekj säd: Har, Gott du weetst daut.

⁴Doa säd hee to mie: Profezei äwa dise Knoakes un saj to an: Jie vedrieejde Knoakes, hieet daut Wuat Gottes!

⁵Soo sajcht de Har, Gott, to dise Knoakes: Kjikj, ekj brinj Odem en junt, daut jie läwendich woaren.

⁶Un ekj woa Sänen äwa junt lajen un Fleesch äwa junt waussen loten un junt met Hut äwatrakjen, un ekj woa Odem [Läwensjeist] en junt lajen, daut jie läwendich woaren. Un jie woaren weeten, daut ekj de Har sie.

⁷Un ekj profezeid, aus mie befoolen wia. Doabie ruzhd daut, aus ekj profezeid, un kjikj, een Jetees: Un de Knoakes rekjte toop, Knoaken aun Knoaken.

⁸Un ekj sach, un kjikj, daut kjeemen Sänen äwa an, un Fleesch woss, un Hut trock sikj doaräwa; oba daut wia kjeen Odem en an.

⁹Un hee säd to mie: Profezei däm Odem, profezei, Menschensän, un saj to däm Odem: Soo sajcht de Har, Gott: Komm von de vea Wind häa, du Odem, un frodem dise Omjebrochte aun, daut see läwendich woaren!

¹⁰Un ekj profezeid, aus hee mie befoolen haud; un de Odem kaum en an, un see worden läwendich un stunden opp äare Feet, een sea grootet Häa.

¹¹Un hee säd to mie: Menschensän, dise Knoakes sent daut gaunze Hus Israel. Kjikj, see sajen: Onse Knoakes sent vedrieecht, un onse Hopninj es veloaren; wie sent doahan.

¹²Doarom profezei un saj to an: Soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj woa june Jräwa opmoaken un junt ut june Jräwa rutkomen loten, mien Volkj, un woa junt en daut Launt Israel brinjen.

¹³Un jie woaren weeten, daut ekj de Har sie, wan ekj june Jräwa opmoak un junt ut june Jräwa noppkomen lot, mien Volkj.

¹⁴Un ekj woa mien Jeist en junt jäwen, daut jie läwen, un woa junt en jun Launt saten. Un jie woaren weeten, daut ekj, de Har, jerät un daut jedonen ha, sajcht de Har.

¹⁵Un daut Wuat Gottes wia to mie aulsoo:

¹⁶Un du, Menschensän, nemm die een Holt un schriew doabowen: Fa Juda un fa de Kjinja Israel, siene Frind. Un nemm een aundret Holt un schriew doabowen: Fa Josef, Holt Efraim un daut gaunze Hus Israel, siene Frind.

¹⁷Un brinj an toop, eent toom aundren, die, to eenem Holt, soo daut see eent en diene Haunt sent.

¹⁸Un wan de Kjinja von dienem Volkj to die räden un sajen: West du ons nich toweeten loten, waut dise die bedieden sellen?

¹⁹Soo räd to an: Soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj woa daut Holt Josef nämen, daut enne Haunt von Efraim es, un de Stam Israels, siene Frind; un ekj woa an doatoo doonen, to däm Holt Juda, un woa an to eenem Holt moaken, soo daut see eent en miene Haunt sent.

²⁰Un de Helta, opp dee du jeschräwen hast, sellen en diene Haunt ver äare Uagen sennen.

²¹Un räd to an: Soo sajcht de Har, Gott: Kjikj, ekj woa de Kjinja Israel ut de Nazionen rutholen, wuahan see jetrocken sent, un ekj woa an von runtom saumlen un an en äa Launt brinjen.

²²Un ekj woa an to eene Nazion em Launt moaken, oppe Boaj Israels, un see woaren aula toop eenen Kjennich toom Kjennich ha; un see sellen nich mea to 2 Nazionen woaren, un sellen sikj nich mea en 2 Kjennichrikjs deelen.

²³Un see woaren sikj nich mea veonreinjen derch äare Jetzen un derch aul äare Äwaträdungen; un ekj woa an raden ut aul äare Wonstäden, en dee see jesindicht ha, un woa an reinjen; un see woaren mien Volkj, un ekj woa äa Gott sennen.

²⁴Un mien Kjnajcht David woat Kjennich äwa an sennen, un see woaren aula toop eenen Hoad ha; un see woaren en miene Rajchte waundlen, un miene Sazungen bewoaren un hoolen.

²⁵Un see woaren en däm Launt wonen, daut ekj mienem Kjnajcht Jakob jejäft ha, woa june Vodasch jewont ha; un see woaren doa wonen, see un äare Kjinja un äare Kjinjaschkjinja, bat en Eewichkjeit; un mien Kjnajcht David woat eewich äa Ferscht sennen.

²⁶Un ekj woa eenen Frädensbunt met an moaken, eenen eewjen Bunt woat daut met an sennen; un ekj woa an faustmoaken un an vemieren, un woa mien Heilichtum opp eewich en äare Medd saten.

²⁷Un miene Wonunk woat äwa äare sennen; un ekj woa äa Gott, un see woaren mien Volkj sennen.

²⁸Un de Nazionen woaren weeten, daut ekj de Har sie, dee Israel heilicht, wan mien Heilichtum en äare Medd eewich sennen woat.