Read De Bibel JHF Daniel 10 Bible Online

Daniel 10 - De Bibel JHF bible

Daniel 10

¹Aum dredden Joa Kierus, däm Kjennich von Persien, wort däm Daniel, dee Beltschazar jenant woat, eene Sach (een Wuat) jeopenboat, un dee Sach (daut Wuat) es Woarheit un betraft eene groote Triebsaul; un hee vestund de Sach un kjrieech Vestentnis äwa daut Jesecht.

²En dee selje Doag truad ekj, Daniel, 3 vollen Wäakj.

³Goode Speise aut ekj nich, un Fleesch noch Wien kaumen en mien Mul; un ekj saulwd mie nich, bat 3 vollen Wäakj om wieren.

⁴Un aum 24-sten Dach em ieeschten Moonat, doa wia ekj aum Eewa vom groote Stroom, daut es de Hiddekel (Tigris).

⁵Un ekj erhoow miene Uagen un sach: Un kjikj, doa wia een Maun en Leiwent jekjleet, un siene Lenden wieren omgortet met Golt von Upas;

⁶un sien Lief wia aus een Chriesolit, un sien Aunjesecht aus daut utseenen vom Blitz, un siene Uagen aus Fiastakja, un siene Oarms un siene Feet aus daut utseenen von blankem Iesa; un de Stemm von siene Wieed wia aus de Stemm von eene Menj.

⁷Un ekj, Daniel, sach daut Jesecht auleen; oba dee Mana, dee bie mie wieren, sagen nich daut Jesecht; doch foll een grootet Schrakj opp an, un see randen un vestopten sikj.

⁸Un ekj bleef auleen äwa un sach dit groote Jesecht; un daut bleef kjeene Krauft en mie, un miene Jesechtsfoaw vewaundeld sikj aun mie bat toom entstalen, un ekj behilt kjeene Krauft.

⁹Un ekj hieed de Stemm von siene Wieed; un aus ekj de Stemm von siene Wieed hieed, sunk ekj beteibt opp mien Aunjesecht, met mienem Aunjesecht oppe Ieed.

¹⁰Un kjikj, eene Haunt schieed mie aun un muak, daut ekj opp miene Kjnee un Henj nohecht kjeem.

¹¹Un hee säd to mie: Daniel, du väljeleefta Maun! Moakj opp dee Wieed, dee ekj to die räd, un sto opp diene Städ; dan ekj sie nu no die jeschekjt. Un aus hee dise Wieed to mie räd, stunt ekj zetrich opp.

¹²Un hee säd to mie: Enjst die nich, Daniel! Dan vom ieeschten Dach aun, doa du dien Hoat doaropp jerecht hast, Vestentnis to erlangen un die ver dienem Gott too deemutje, sent diene Wieed erhieet worden; un om diene Wieed wellen sie ekj jekomen.

¹³Oba de Ferscht vom Kjennichrikj Persien stunt mie 21 Doag entjäajen; un kjikj, Michael, eena de ieeschte Ferschten, kaum, om mie too halpen, un ekj druach doaselfst däm Siech doavon bie de Kjennichs von Persien.

¹⁴Un ekj sie jekomen, om die vestonen to loten, waut dienem Volkj aum Enj de Doag bejäajnen woat; dan daut Jesecht jeit noch opp jane Doag.

¹⁵Un aus hee, no dise Wieed, met mie räd, recht ekj mien Aunjesecht oppe Ieed un vestomd.

¹⁶Un kjikj, eena, dän Menschenkjinja änlich, beread miene Leppen; un ekj deed mien Mul op un räd un säd to däm, dee ver mie stunt: Mien Har, wäajen daut Jesecht äwafollen mie de Wee, un ekj ha kjeene Krauft jehoolen.

¹⁷Un woo kaun een Kjnajcht von disem mienem Harn met disem mienem Harn räden? Un ekj - von nu aun blift kjeene Krauft mea en mie, un kjeen Odem es en mie äwrich.

¹⁸Doa schieed mie wada eena aun, vom utseenen aus een Mensch, un stoakjt mie.

¹⁹Un hee säd: Enjst die nich, du väljeleefta Maun! Fräd die! Sie stoakj, jo, sie stoakj! Un aus hee met mie räd, feeld ekj mie jestoakjt un säd: Mien Har mucht räden, dan du hast mie jestoakjt.

²⁰Doa säd hee: Weetst du, wuarom ekj no die jekomen sie? Un nu woa ekj trigjgonen, om met däm Ferscht von Persien too strieden; oba wan ekj uttrakj, kjikj, soo woat de Ferscht von Griechenlaunt komen.

²¹Doch well ekj die sajen, waut en däm Buak de Woarheit oppjeschräwen es. Un daut es kjeen eensja, dee mie jäajen jane mootich biesteit, aus blooss Michael, jun Ferscht.