Read De Bibel JHF Daniel 9 Bible Online

Daniel 9 - De Bibel JHF bible

Daniel 9

¹Aum ieeschten Joa Darius, däm Sän Ahasveros, ut däm Somen de Meeda, dee äwa daut Rikj de Chaldäa Kjennich jeworden wia,

²aum ieeschten Joa siene Rejierunk moakjt ekj, Daniel, en de Schreften opp de Zol de Joaren, betrafs wanea daut Wuat Gottes aun däm Profeet Jeremia jeschräwen wia, daut nämlich 70 Joa ver de Vewustunk Jerusalem erfelt sullen woaren.

³Un ekj recht mien Aunjesecht no Gott, däm Harn, om am met Jebäd un Bedden, em Fausten un Sakduak un Ausch too sieekjen.

⁴Un ekj bäd to däm Harn, mienem Gott, un ekj bekjand un säd: Ach, Har! Du groota un ferchtboara Gott, dee däm Bunt un de Jnod dän bewoascht, dee am leewen un siene Jebooten hoolen!

⁵Wie ha jesindicht un faulsch un gottloos jehaundelt, un wie wieren wadaspanstich un sent von diene Jebooten un von diene Rajchte aufjegonen.

⁶Un wie ha nich opp diene Kjnajchts, de Profeeten, jehieet, dee en dienen Nomen too onse Kjennichs, onse Ferschten un onse Vodasch un to aulem Volkj em Launt jerät ha.

⁷Dien, oo Har, es de Jerajchtichkjeit, oba ons de Beschämung em Aunjesecht, aus daut en dise Doag es: De Mana von Juda un de Bewona von Jerusalem, un daut gaunze Israel, dee dicht un dee wiet auf sent, en aule Lenda, wuahan du an vestat hast wäajen äare Truloosichkjeit, dee see jäajen die begonen ha.

⁸Har! Ons es de Beschämung em Aunjesecht, onse Kjennichs, onse Ferschten un onse Vodasch, wiels wie jäajen die jesindicht ha.

⁹Däm Harn, onsem Gott, sent de Erboarmungen un de Vejäwunge; dan wie wieren jäajen am wadaspanstich,

¹⁰un wie ha de Stemm Gottes, onsem Gott, nich jehorcht, om en siene Jesazen too waundlen, dee hee ons derch siene Kjnajchts, de Profeeten, veajelajcht haud.

¹¹Un gaunz Israel haft dien Jesaz äwasteaje un es aufjegonen, soo daut et diene Stemm nich jehorcht haft. Un soo haft sikj de Fluch un de Schwua äwa ons utjegoten, dee em Jesaz Moses, däm Kjnajcht Gottes, jeschräwen steit, wiels wie jäajen am jesindicht ha.

¹²Un hee haft siene Wieed erfelt, dee hee äwa ons un äwa onse Rechta jerät haft, dee ons jerecht hauden, endäm hee grootet Onjlekj äwa ons brocht; soo daut unja däm gaunzen Himmel kjeent passieet es aus daut janje, daut aun Jerusalem passieet es.

¹³Soo aus em Jesaz Moses jeschräwen steit, es aul dit Onjlekj äwa ons jekomen. Un wie bedden däm Harn, onsem Gott, nich aun, daut wie von onse Misdoten trigjjedreit wieren un Ensecht erlangt hauden fa diene Woarheit.

¹⁴Un soo haft de Har äwa daut Onjlekj jewoakt un daut äwa ons komen loten. Dan de Har, ons Gott, es jerajcht en aule siene Doten, dee hee jedonen haft; oba wie ha siene Stemm nich jehorcht.

¹⁵Un nu, Har, onsa Gott, dee du dien Volkj ut däm Launt Ägipten met ne stoakje Haunt rutjefieet un die eenen Nomen jemoakt hast, soo aus et aun disem Dach es - wie ha jesindicht, wie ha gottloos jehaundelt.

¹⁶Har, no aul diene Jerajchtichkjeiten lot doch dienen Oaja un dienen Jrim sikj dreien von diene Staut Jerusalem, dienem heiljen Boajch! Dan wäajen onse Sinden un de Misdot onse Vodasch sent Jerusalem un dien Volkj toom Spott jeworden aule dän, dee ons omjäwen.

¹⁷Un nu horch, ons Gott, opp daut Jebäd von dienem Kjnajcht un opp siene Bedd; un om daut Harn wellen lot dien Aunjesecht dachen äwa dien vewustete Heilichtum!

¹⁸Neij, mien Gott, dien Ua un hia! Doo diene Uagen op un see onse Vewustunk un de Staut, dee no dienem Nomen jenant es! Dan nich om onse Jerajchtichkjeit wellen laj wie onse Bedd ver die han, sonda om diene väle Erboarmungen wellen.

¹⁹Har, horch! Har, vezei! Har, moakj opp un haundel; vetrakj nich, selfst om dienshaulwen, mien Gott! Dan diene Staut un dien Volkj sent no dienem Nomen jenant.

²⁰Aus ekj noch räd un bäd, un miene Sinden un de Sinden von mienem Volkj Israel bekjand, un miene Bedd ver däm Harn, mienem Gott, ver däm heiljen Boajch von mienem Gott han läd,

²¹aus ekj noch räd em Jebäd, doa kjeem de Maun Gabriel, däm ekj aum Aunfank em Jesecht, aus ekj gaunz meed wia, jeseenen haud, schwind no mie flieejen too Tiet det Owentopfa.

²²Un hee jeef mie Vestentnis un räd met mie un säd: Daniel, nu sie ekj utjegonen, om die Vestentnis to lieren.

²³Aum Aunfank von dienem Bedden es een Wuat utjegonen, un ekj sie jekomen, om die daut to sajen; dan du best een Väljeleefta. Soo moakj opp daut Wuat, un vesto daut Jesecht:

²⁴70 Wäakj sent äwa dien Volkj un äwa diene heilje Staut bestemt, om de Äwaträdunk toom Enj to brinjen un de Sinden een Enj too moaken, un de Ojjerajchtichkjeit too vezeien (nich mea too jedenkjen) un eene eewje Jerajchtichkjeit entofieren, un Jesecht un Profeeten too vesäjle, un een Aulaheilichstet too saulwen.

²⁵Dan soo weet un vesto: Vom utgonen von däm Wuat, Jerusalem wada häatostalen un to buen, bat opp däm Messias, däm Ferscht, sent säwen Wäakj un 62 Wäakj. Gaussen un Growes woaren wada häajestalt un jebut woaren, un zwoa en Bedrenkjnis de Tieden.

²⁶Un no dee 62 Wäakj woat de Messias wajchjedonen woaren un nuscht haben. Un daut Volkj vom komenden Ferscht woat de Staut un daut Heilichtum venichten, un daut Enj doavon woat derch de Äwaschwaminj sennen; un bat aum Enj: Kjrich, faustbeschloten von Vewiestunge.

²⁷Un hee woat eenen fausten Bunt met dee Väle schluten fa eene Wäakj; un to Halft de Wäakj woat hee Schlachtopfa un Speisopfa opphieren loten. Un wäajen de Veheimlichung de Aufschu (Gottloosichkjeit) woat een Vewiesta komen, un zwoa bat Venichtunk un Faustbeschlotnet {Jes.10,23; 28,22} äwa daut Vewieste utjegoten woat.