Read De Bibel JHF 4. Mose 14 Bible Online

4. Mose 14 - De Bibel JHF bible

4. Mose 14

¹Doa hoof de gaunze Jemeent äare Stemm un schrieech, un daut Volkj hield en dee selje Nacht.

²Un aule Kjinja Israel grunsten jäajen Moses un Aaron, un de gaunze Jemeent säd to an: Ach, wia wie doch em Ägiptenlaunt jestorwen, ooda wia wie doch en dise Wieste jestorwen!

³Un wuarom brinjt de Har ons en dit Launt, daut wie derch daut Schwieet faulen un onse Frues un onse Kjinja toom Raup woaren? Wia daut nich bäta fa ons, no Ägipten trigj to gonen?

⁴Un see säden eena toom aundren: Lot ons een Haupt äwa ons saten un trigj no Ägipten gonen!

⁵Doa follen Moses un Aaron opp äa Aunjesecht ver de gaunze Vesaumlunk de Jemeent de Kjinja Israel.

⁶Un Josua, de Sän Nuns, un Kaleb, de Sän Jefunnes, von dän, dee daut Launt jeseenen hauden, vereeten äare Kjleeda,

⁷un see räden to de gaunze Jemeent de Kjinja Israel un säden: Daut Launt, daut wie derch jegonen sent, om daut auntoseenen, daut Launt es sea, sea goot.

⁸Wan de Har aun ons Jefaulen haft, soo woat hee ons en dit Launt brinjen un ons daut jäwen, een Launt, daut von Malkj un Honnich rand.

⁹Blooss siet nich wadaspanstich jäajen Gott (Jahwe); un habt nich Angst fa daut Laundesvolkj, dan ons Broot woaren see sennen. Äa Schauten es von an jegonen, un de Har es met ons; habt nich Angst fa an!

¹⁰Un de gaunze Jemeent säd, daut maun an steenjen sull. Doa wees sikj de Harlichkjeit Gottes aun däm Zelt de Bejäajnunk aule Kjinja Israel.

¹¹Un de Har räd too Moses: Woo lang well dit Volkj mie veachten, un woo lang wellen see mie nich jleewen bie aul de Tieekjen, dee ekj en äare Medd jedonen ha?

¹²Ekj well an met eene Past schlonen un an vetiljen; un ekj well die to eene Nazion moaken, jrata un stoakja aus dise.

¹³Un Moses säd toom Harn: Soo woaren de Ägipta daut hieren; dan derch diene Macht hast du dit Volkj ut äare Medd rutjefieet;

¹⁴un maun woat daut de Bewona von disem Launt sajen, dee jehieet ha, daut du, de Har, enne Medd von disem Volkj best, daut du, de Har, Uag en Uag die seenen latst, un du ver an Äwadach en eenem Wolkjestenda häa jeist un de Nacht en eenem Fiastenda.

¹⁵Un woascht du dit Volkj aus een Maun ombrinjen, soo woaren de Nazionen, dee daut Jeräd von die jehieet ha räden un sajen:

¹⁶Wiels de Har nich kunn, dit Volkj en daut Launt brinjen, daut hee an jeschwuaren haud, soo haft hee an enne Wieste omjebrocht.

¹⁷Un nu lot doch däm Harn siene Krauft sikj groot bewiesen, soo aus du jerät hast, endäm du sädst:

¹⁸De Har es langsom toom Oaja un groot aun Jnod, Misdot un Äwaträdunk vezeit, - oba en kjeenem Faul helt hee däm Schuldjen schultloos - dee de Misdot de Vodasch stroft aun de Kjinja aum dredden un aum vieeden Jlett.

¹⁹Vezei doch de Misdot von disem Volkj no diene groote Boarmhoatichkjeit, un soo aus du disem Volkj von Ägipten bat hiahäa vezeit hast!

²⁰Un de Har säd: Ekj ha no dienem Wuat vezeit.

²¹Oba doch, soo woa ekj läw, saul von de Harlichkjeit Gottes de gaunze Ieed erfelt woaren;

²²dan aul de Mana, dee miene Harlichkjeit un miene Tieekjen jeseenen ha, dee ekj en Ägipten un enne Wieste jedonen ha, un mie nu 10-mol jeprooft un nich opp miene Stemm jehieet ha -

²³wan see daut Launt seenen woaren, daut ekj äare Vodasch jeschwuaren ha! Jo, aula, dee mie veacht ha, sellen daut nich seenen.

²⁴Oba mien Kjnajcht Kaleb, wiels een aundra Jeist en am jewast un hee mie gaunz nojefolcht es, am woa ekj en daut Launt brinjen, en däm hee jekomen es; un sien Somen saul daut ennämen.

²⁵Oba de Amalekita un de Kanaanita wonen enne Läacht; morjen dreit junt un got enne Wieste, oppem Wajch nom Schelpmäa.

²⁶Un Gott räd too Moses un Aaron un säd:

²⁷Woo lang saul ekj dise beese Jemeent dulde, daut see jäajen mie murren? Daut Murren de Kjinja Israel, daut see jäajen mie murren, ha ekj jehieet.

²⁸Saj to an: Soo woa ekj läw, sajcht de Har, wan ekj junt nich soo doonen woa, aus jie ver miene Uaren jerät ha!

²⁹En dise Wieste sellen june Doodeskjarpa faulen, jo, aule june Jemostade no äare gaunze Zol, von 20 Joa un doaräwa, dee jie jäajen mie jemurrt ha.

³⁰Wan jie en daut Launt komen woaren, doa junt wonen to loten - ekj miene Haunt jehowen ha, buta Kaleb, däm Sän Jefunnes, un Josua, däm Sän Nuns!

³¹Un june Kjinja, von dän ekj jesajcht ha: See woaren toom Raup woaren! Dee well ekj nenn brinjen, un see sellen daut Launt kjanen lieren, daut jie veacht ha.

³²Oba jie, june Doodeskjarpa sellen enne Wieste faulen;

³³un june Kjinja sellen 40 Joa lank enne Wieste weiden un june Onzucht droagen, bat june Doodeskjarpa enne Wieste oppjeräwen sent.

³⁴No de Zol de Doag, dee jie daut Launt junt aunjeseenen ha, 40 Doag, je eenen Dach fa een Joa, jie sellen 40 Joa lank june Misdot droagen, un jie sellen erfoaren, waut et es, wan ekj mie aufdrei!

³⁵Ekj, de Har, ha daut jesajcht: Wan ekj dit nich doonen woa aun dise gaunze beese Jemeent, dee sikj jäajen mie jestalt haft! En dise Wieste sellen see oppjeräwen woaren, un doa selfst sellen see stoawen!

³⁶Un de Mana, dee Moses jeschekjt haud, om daut Launt auntokjikjen, un dee trigj kaumen un de gaunze Jemeent jäajen am ontofräd muaken, endäm see een beeset Jeräd äwa daut Launt vebreeden,

³⁷jane Mana, dee een beeset Jeräd äwa daut Launt utjebreet hauden, storwen derch eene Ploag ver däm Harn.

³⁸Oba Josua, de Sän Nuns, un Kaleb, de Sän Jefunnes, bleewen aum Läwen von jane Mana, dee jegonen wieren, daut Launt auntoseenen.

³⁹Un aus Moses jane Wieed too aule Kjinja Israel räd, doa truad daut Volkj sea.

⁴⁰Un see muaken sikj tiedich Zemorjes opp, om oppe Spetz vom Boajch nopptogonen, un säden: Hia sent wie un wellen aun däm Uat noppgonen, von däm de Har jerät haft; dan wie ha jesindicht.

⁴¹Oba Moses säd: Wuarom äwaträd jie doch däm Befäl Gottes? Daut woat junt nich jelinjen!

⁴²Got nich nopp, dan de Har es nich en june Medd, daut jie nich von june Fiend jeschloagen woaren,

⁴³dan de Amalekita un de Kanaanita sent doa ver junt, un jie woaren derch daut Schwieet faulen. Wiels jie junt von de Nofoljen Gottes aufjedreit ha, soo woat de Har nich met junt sennen.

⁴⁴Doch see horchten nich, un wullen opp de Spetz vom Boajch gonen; oba de Bundeslod Gottes un Moses jinjen nich ut de Medd vom Loaga.

⁴⁵Doa kaumen de Amalekita un de Kanaanita, dee opp janem Boajch wonden, rauf un schluagen un vestreide an bat Horma.