Read De Bibel JHF Matäus 22 Bible Online

Matäus 22 - De Bibel JHF bible

Matäus 22

¹Un Jesus auntwuad un räd wada en Jlikjnisen to an, un säd:

²Daut Himmelrikj es eenem Kjennich to vejlikjen, dee sienem Sän ne Kjast moakt.

³Un hee schekjt siene Kjnajchts ut, om de Enjelodne to Kjast to roopen; un dee wullen nich komen.

⁴Noch mol schekjt hee aundre Kjnajchts ut un säd: Sajcht to de Enjelodne: Kjikjt, miene Moltiet ha ekj reed jemoakt, miene Ossen un mien Mastfee sent jeschlacht, un aules es reed; komt to Kjast.

⁵See oba achten daut nich un jinjen han, eena no sien Aka, de aundra aun sien Haundel.

⁶De Aundre oba jreepen siene Kjnajchts, kjwälden dee un muaken an doot.

⁷De Kjennich oba wort doll un schekjt sien Häa (Armee) ut, brocht de Merda om un stekjt äare Staut aun.

⁸Donn säd hee to siene Kjnajchts: De Kjast es zwoa reed, oba de Enjelodne wieren nich wieet;

⁹soo got nu han opp de Kjriezwäaj (Launtgaussen), un soo väl aus jie finjen woaren, lot an en to Kjast.

¹⁰Un de Kjnajchts jinjen ut oppe Launtgaussen un brochten aule toop, soo väl see fungen, soo aus Goode uk Schlajchte. Un daut Kjasthus wort voll met Jast.

¹¹Oba aus de Kjennich nenn kjeem, om de Jast to seenen, sach hee doa eenen Mensch, dee nich un eenem Kjastkjleet wia.

¹²Un hee säd to am: Frint, woo best du hia nenn jekomen, doa du kjeen Kjastkjleet aun hast? Hee oba kunn nuscht sajen.

¹³Donn säd de Kjennich to siene Deena: Binjt am Feet un Henj, un schmiet am rut enne butaschte Diestanis; doa woat Hielen un Tänenkjnirschen sennen.

¹⁴Dan väl sent de Enjelodne, oba weinich utjewälde.

¹⁵Donn jinjen de Farisäa han un hilden Rot, woo see am enne Räd en eene Faul locke kunnen.

¹⁶Un see schekjten äare Jinja met de Herodiana (Herodes Nofolja) no am un säden: Liera, wie weeten, daut du Woarhauftich best un (opp) Gott sien Wajch en Woarheit lieescht un die om kjeenem kjemmascht, dan du kjikjst nich opp de Menschen Persoon (von buten);

¹⁷doarom saj ons, waut denkjst du: Eset erlaubt, däm Kjeisa Taks to jäwen, ooda nich?

¹⁸Doa oba Jesus äare Schlajchtichkjeit erkjand, säd hee: Waut vesieekj jie mie, jie Heichla?

¹⁹Wiest mie daut Taksjelt. See oba jeewen am een Dinoa.

²⁰Un hee säd to an: Wäms Bilt un Unjaschreft es dit?

²¹See säden to am: däm Kjeisa sient. Donn säd hee to an: Jeft däm Kjeisa, waut däm Kjeisa sient es, un Gott, waut Gott sient es.

²²Un aus see daut hieeden, vewundaden see sikj un veleeten am un jinjen wajch.

²³Aun däm Dach kjeemen Saduzäa no am, dee doa säden, daut jeft kjeen oppstonen utem Doot; un fruagen am

²⁴un säden: Liera, Moses haud jesajcht: Wan wäa stoaft un haft kjeene Kjinja, dan sull sien Brooda siene Fru frieen un sull fa sienem Brooda Nokomen erwakjen. {5Mo.25,5}

²⁵Doa wieren oba bie ons säwen Breeda. Un de ieeschta befried sikj un storf; un wiels hee kjeene Kjinja haud, hinjaleet hee siene Fru sienem Brooda.

²⁶Krakjt soo uk de tweeda un de dredda, bot däm säwenden.

²⁷Oba tolatst no aule storf uk de Fru.

²⁸Wan de Doodes oppstonen, wäm siene Fru von de 7 woat see sennen? Dan aula hauden äa.

²⁹Jesus oba auntwuad un säd to an: Jie erren, wiels jie de Schreften nich kjanen, uk nich Gott siene Krauft;

³⁰dan em Oppstonen (vom Doot) befrieen see sikj nich, en woaren sikj nich frieen loten, sonda see sent aus de Enjel em Himmel.

³¹Waut oba daut oppstonen de Doodes betraft, ha jie nich jeläst, waut to junt es jesajcht worden von Gott, dee doa sajcht:

³²«Ekj sie Abraham sien Gott un Isaak sien Gott un Jakob sien Gott»? {2Mo.3,6} Gott es nich de Doodje äa Gott, sonda de Läwendje äara.

³³Un aus daut Volkj daut hieed, staunden see äwa siene Lia.

³⁴Aus oba de Farisäa hieeden, daut hee de Saduzäa toom stell sennen jebrocht haud, vesaumelden see sikj unja sikj.

³⁵Un doa fruach Eena von an, een Jesazesjelieeda, un vesocht am un säd:

³⁶Liera, woont es daut jratste Jeboot em Jesaz?

³⁷Hee oba säd to am: «Du saust däm Har, dien Gott, leef ha met dien gaunzet Hoat un met diene gaunze Seel un met dienem gaunzem Vestaunt». {5Mo.6,5}

³⁸Dit es daut jratste un daut ieeschte Jeboot.

³⁹Daut tweede oba, es däm jlikj, un es: «Du saust dienen Nächsten leef ha aus die selfst». {3Mo.19,18}

⁴⁰Aun dise 2 Jebooten henjt daut gaunze Jesaz un de Profeeten.

⁴¹Aus oba de Farisäa vesaumelt wieren, fruach Jesus an

⁴²un säd: Waut denkj jie von däm Christus? Wäms Sän es hee? See säden to am: David siena.

⁴³Hee säd to an: Woo nand David am em Jeist Har, aus hee säd:

⁴⁴«Dee Har säd to mienem Harn: Sat die to miene Rajchten, bot ekj diene Fiend jelajcht ha unja diene Feet»? {Ps.110,1}

⁴⁵Wan David am Har nant, woo es hee dan sien Sän?

⁴⁶Un kjeena kunn am een Wuat auntwuaden, doa woagd sikj kjeena mea von däm Dach aun, am to froagen.