Read De Bibel JHF Matäus 25 Bible Online

Matäus 25 - De Bibel JHF bible

Matäus 25

¹Dan woat daut Himmelrikj to vejlikjen sennen de 10 Junkfrues, dee äare Laumpen neemen un rutjinjen, däm Briegaum entjäajen (to trafen).

²Oba fief von dee wieren kluak un fief wieren eenfeltich (onschuldich).

³Dee, dee doa eenfeltich wieren, neemen äare Laumpen un neemen kjeen Eelj met sikj;

⁴oba de Klucke neemen Eelj en äare Jefässa met äare Laumpen.

⁵Aus oba de Briegaum no sikj luaren leet, worden see aula schleeprich un schleepen en.

⁶Meddel enne Nacht oba jeef et een Jeschrecht: Kjikjt, de Briegaum kjemt! Got rut, am entjäajen!

⁷Doa stunden aul de Junkfrues opp un puzten äare Laumpen.

⁸De Eenfeltje oba säden to de Kluake: Jeft ons von junem Eelj, dan onse Laumpen gonen ut.

⁹De Kluake oba auntwuaden un säden: Niemols, dautet nich fa ons un junt nich toorieekjt; got leewa no de Vekjeepa un kjeept fa junt selfst.

¹⁰Oba aus see han jinjen om to kjeepen, kjeem de Briegaum, un dee reed wieren, jinjen met am nenn to Kjast, un de Däa wort toojeschloten.

¹¹Nohäa oba kjeemen uk dee aundre Junkfrues un säden: Har, Har, moak ons op!

¹²Oba hee auntwuad un säd: Woarhauft, saj ekj junt, ekj kjan junt nich.

¹³Aulsoo woakt, dan jie weeten nich däm Dach noch de Stund.

¹⁴Dan soo aus een Mensch, dee utem Launt reisd, siene ieejne Kjnajchts roopt un äwajeef an sien Rikjtum:

¹⁵Un eenem jeef hee 5 Talenten, eenem aundrem 2, eenem aundrem eent, eenem jiedrem no siene Fäichkjeit, un nodäm reisd hee utem Launt.

¹⁶Dee de fief Talenten jekjräajen haud, jinkj oba han un haundeld doamet un jewonn aundre fief Talenten.

¹⁷Krakjt soo uk, dee de twee jekjräajen haud, uk hee jewonn twee aundre.

¹⁸Oba dee daut eene jekjräajen haud, jinkj han, groof een Loch enne Ieed un vestuak sien Har sien Selwastekj.

¹⁹No ne lange Tiet oba kjeem de Kjnajchts äa Har un fieed Räakjninj met an.

²⁰Un doa kjeem, dee de fief Talenten jekjräajen haud, un brocht aundre fief Talenten un säd: Har, du jeefst mie 5 Talenten, kjikj, aundre fief Talenten ha ekj doatoo jewonnen.

²¹Sien Har säd to am: Goot, du gooda un trua Kjnajcht! Äwa weinich wieescht du tru, äwa välem woa ekj die saten; go nenn en dien Har siene Freid.

²²Oba donn kjeem uk, dee twee Talenten jekjräajen haud, un säd: Har, du jeefst mie twee Talenten; kjikj, aundre twee Talenten ha ekj doatoo jewonnen.

²³Sien Har säd to am: Goot, du gooda un trua Kjnajcht! Äwa weinich wieescht du tru, äwa välet woa ekj die saten; go nenn en dien Har siene Freid!

²⁴Doa kjeem oba uk, dee daut eene Selwastekj jekjräajen haud, un säd: Har, ekj kjan die, daut du een hoada Maun best: Du arnst, wua du nich jeseit hast, un saumelst, woa du nich utjestreit hast;

²⁵un ekj enjst mie un jinkj han un vestuak dien Selwastekj enne Ieed; kjikj, doa hast du daut Dienje.

²⁶Sien Har oba auntwuad un säd to am: Du beesa un fula Kjnajcht! Du wist, daut ekj arnt, wua ekj nich jeseit, un saumel, wua ekj nich utjestreit ha?

²⁷Soo sust du mien Jelt aun de Jeltwakjsla jejäft ha, un wan ekj kjeem, haud ekj daut Mienje met Jewenst jekjräajen.

²⁸Nämt daut Selwastekj von am un jeft däm, dee de 10 Talenten haft;

²⁹dan jiedrem, dee doa haft, woat jejäft woaren, un hee woat Äwafluss ha; oba von däm, dee nich haft, von däm woat soogoa, waut hee haft, wajch jenomen woaren.

³⁰Un däm nutzloosen Kjnajcht schmiet rut enne butaschte Diestanis: Doa woat Hielen un Tänenkjnirschen sennen.

³¹Oba wan de Menschensän komen woat en siene Harlichkjeit, un aule Enjel met am, dan woat hee opp sienem Harlichkjeits Troon setten;

³²un ver am woaren vesaumelt woaren aule Nazionen, un hee woat dee von eenaunda (uteneen) deelen, soo aus een Hoad de Schop vonne Bakj (Kosenbakj) deelt.

³³Un hee woat de Schop to siene Rajchten stalen, oba de Bakj aune linkje.

³⁴Dan woat de Kjennich to dee aun siene Rajchten sajen: Komt häa, dee jie von mien Voda jesäajent sent, oaft daut Rikj, daut fa junt reed jemoakt es von Gruntloag (Aunfank) de Welt;

³⁵dan mie hungad, un jie jeewen mie to äten; mie darschd, un jie jeewen mie to drinkjen; ekj wia Framd, un jie neemen mie opp;

³⁶ekj wia noaktich, un jie ha mie aunjetrocken; ekj wia krank, un jie besochten mie; ekj wia em Jefenkjnis, un jie kjeemen no mie.

³⁷Dan woaren de Jerajchte am auntwuaden un sajen: Har, wanea sach wie die hungrich un jeewen die Äten? Ooda darschtich un jeewen die to drinkjen?

³⁸Oba wanea sach wie die aus een Framda, un neemen die opp? Ooda noaktich un trocken die aun?

³⁹Oba wanea sach wie die krank ooda em Jefenkjnis un kjeemen no die?

⁴⁰Un de Kjennich woat auntwuaden un to an sajen: Woarhauft, ekj saj junt, aul daut jie eenem von de Jerinjste dise miene Breeda jedonen ha, daut ha jie mie jedonen.

⁴¹Dan woat hee uk to dän aune Linkje sajen: Got von mie, Vefluchte en daut eewje Fia, daut reed jemoakt es fa däm Diewel un siene Enjel;

⁴²dan mie hungad, un jie jeewen mie nich to äten; mie darscht, un jie jeewen mie nich to drinkjen;

⁴³ekj wia Framd, un jie neemen mie nich opp; noaktich, un jie jeewen mie nich auntotrakjen; krank un em Jefenkjnis, un jie besochten mie nich.

⁴⁴Dan woaren uk dee auntwuaden un sajen: Har, wanea sach wie die hungrich, ooda darschtich, ooda aus Framden, ooda noaktich, ooda krank, ooda em Jefenkjnis, un haben die nich jedeent?

⁴⁵Dan woat hee an auntwuaden un sajen: Woarhauft, ekj saj junt, aul daut jie eenem von dise Jerinjste nich jedonen ha, ha jie uk mie nich jedonen.

⁴⁶Un dee woaren enne eewje Strof gonen, oba de Jerajchte en daut eewjet Läwen.