Read De Bibel JHF Matäus 3 Bible Online

Matäus 3 - De Bibel JHF bible

Matäus 3

¹En dee Doag kjeem oba Johanes de Deepa un prädijd enne Wieste en Judäa

²un säd: Doot Busse, dan daut Himmelrikj es dichtbie jekomen!

³Daut es dee, von däm de Profeet Jesaja räd, un säd: «Ne Stemm dee doa roopt enne Wieste: Moakt däm Wajch fa däm Har reed, moakt sien Stich jlikj». {Jes.40,3}

⁴Hee oba, Johanes, haud siene Kjleeda von Kameelenhoa, un eenen ladanen Gort omme Lenden; sien Äten wia oba Heischrakjen un willa Honnich.

⁵Doa kjeemen no am, ut Jerusalem un gaunz Judäa un von de gaunze Jäajent aum Jordan;

⁶un see wudden von am em (Fluss, Riefa) Jordan jedeept (jetauft), endäm see äare Sinden bekjanden.

⁷Oba aus hee väl, Farisäa un Saduzäa, no sienem Deepen komen sach, säd hee to an: Jie Schlangen Broodsel! Wäa haft junt jewoarnt von daut komenden Jerecht wajch too ranen?

⁸Brinjt nodäm Omdenkjen (Busse doonen) wieetvolle Frucht;

⁹un denkjt junt nich, bie junt selfst, to sajen: Wie ha Abraham aus (toom) Voda; dan ekj saj junt, daut Gott kaun, däm Abraham, ut dise Steena Kjinja erwakjen.

¹⁰Daut Biel es oba aul aun de Beem, aune Wartel jelajcht; jieda Boom, de nich goode Frucht brinjt woat aufjehakt un em Fia jeschmäten.

¹¹Ekj deep junt met Wota, to de Busse; oba dee doa no mie kjemt es stoakja aus ekj, siene Schoo to droagen sie ekj nich wieet (dichtich); hee (dee) woat junt met dän Heiljen Jeist un Fia deepen.

¹²Hee haft de Jeträajd Scheffel en siene Haunt, un hee woat siene Draschdäl von Grunt rein moaken un sien Weit em Spikja (Schien) brinjen, oba daut Sprie woat hee met eewich brennendem Fia vebrennen.

¹³Donn kjeem Jesus von Galiläa nom Jordan no Johanes, om sikj von am deepen to loten.

¹⁴Johanes oba wull daut nich doonen, un säd: Ekj ha needich, von die jedeept to woaren, un du kjemst no mie?

¹⁵Jesus oba auntwuad un säd to am: Lot daut nu soo sennen; dan soo jeziemt daut ons, aule Jerajchtichkjeit too erfellen. Donn leet hee (am) daut to.

¹⁶Aus Jesus jedeept wia, kjeem hee fuaz utem Wota rut; un kjikj, de Himmel muak sikj am op, un hee sach däm Jeist Gottes, aus ne Duw rauf komen un opp am komen.

¹⁷Un kjikj, eene Stemm kjeem utem Himmel, dee säd: Dit es mien leefsta Sän, aun däm ekj Wooljefaulen jefungen ha.