Read De Bibel JHF Markus 12 Bible Online

Markus 12 - De Bibel JHF bible

Markus 12

¹Un hee funk aun, to an en Jlikjnisen to räden. Een Maun plaunt een Wiengoaden un bud een Tun om am un groof eene Wienprass un bud eenen Torm; un vepacht däm aun Wiengoadna un reisd utem Launt.

²Un hee schekjt to bestemde Tiet eenen Kjnajcht no de Wiengoadna, doamet hee vonne Wiengoadna von de Frucht vom (utem) Wiengoaden to emfangen.

³Oba see jreepen am, schluagen am un schekjten am ladich wajch.

⁴Un hee schekjt wada eenen aundren Kjnajcht no an, un däm schluagen see aum Kopp un schullen äwa (beleidijden) am.

⁵Un hee schekjt [noch emol] eenem aundren, un däm muaken see doot; un väle aundre; eenje schluagen see, un aundre muaken see doot.

⁶Doa haud hee noch eenen leefsten Sän, hee schekjt uk däm, däm latsten, no an, endäm hee säd: See woaren sikj fa mienem Sän enjsten (respakjt ha).

⁷Oba jane Wiengoadna säden to enaunda: Dit es de Oaw; komt, wie wellen am dootmoaken, un daut Oawgoot woat onst sennen.

⁸Un see naumen am un muaken am doot un schmeeten am utem Wiengoaden rut.

⁹Waut woat de Har vom Wiengoaden nu doonen? Hee woat komen un de Wiengoadna ombrinjen un däm Wiengoaden aundre jäwen.

¹⁰Ha jie nich uk dise Schreft jeläst: «De Steen, dän de Bulied auntsied jeschmäten ha, disa es toom Akjsteen jeworden;

¹¹von däm Har häa es hee dit jeworden, un hee es wundaboa en onse Uagen»? {Ps.118,22.23}

¹²Un see sochten am to jriepen (faustnämen), un see enjsten sikj fa daut Volkj; dan see wisten, daut hee dit Jlikjnis opp an jesajcht (jediet) haud. Un see veleeten am un jinjen wajch.

¹³Un see schekjten eenje vonne Farisäa un de Herodiana no am, om daut see am en siene Räd jriepen sullen.

¹⁴Oba see komen un sajen to am: Meista, wie weeten, daut du woarhauft best un die om kjeenem kjemmascht, dan du kjikjst nich oppe Menschen Persoon, oba lieescht däm Wajch Gottes en Woarheit; es daut erlaubt däm Kjeisa Taks to jäwen ooda nich? Sell wie dee jäwen, ooda sell wie dee nich jäwen?

¹⁵Oba hee kjand äa Heichlen, säd hee to an: Wuarom vesieekj jie mie? Brinjt mie een Dinoa, om daut ekj am seenen kaun.

¹⁶Oba see brochten eenen. Un hee säd to an: Wäms Bilt un Äwaschreft es dit? Un see säden to am: Däm Kjeisa sient.

¹⁷Un Jesus auntwuad un säd to an: Jeft däm Kjeisa, waut däm Kjeisa sient es, un Gott, waut Gott sient es. Un see vewundaden sikj äwa am.

¹⁸Un doa komen Saduzäa no am, dee doa säden, dautet kjeen Oppstonen jeft; un see fruagen am un säden:

¹⁹Meista, Moses haud ons jeschräwen: Wan irjent eenem sien Brooda stoaft un eene Fru trigjlat un hinjalat kjeene Kjinja, daut sien Brooda siene Fru nemt un sienem Brooda Nokomen oppwakjt.

²⁰Doa wieren säwen Breeda. Un de ieeschta naum eene Fru; un aus hee storf, hinjalat hee kjeen Nokomen;

²¹un de tweeda naum ar (äa) un storf, un uk hee hinjaleet kjeen Nokomen; un de dredda krakjt soo.

²²Un dee 7 [naumen äa un] hinjaleeten kjeen Nokomen. Tolatst von aule storf uk de Fru.

²³Aun däm Dach, wan dee oppstonen woaren, wäms Fru von an woat see sennen? Dan dee säwen hauden ar to Fru jehaut.

²⁴Un Jesus auntwuad un säd to an: Doo jie nich doaräwa erren, wiels jie de Schreft nich kjanen, uk nich de Krauft Gottes?

²⁵Dan wan see vonne Doodes oppstonen, befrieen see sikj nich, woaren sikj uk nich befrieen, oba see sent aus Enjel em (en dee) Himmel.

²⁶Oba waut de Doodes betraft, daut dee oppstonen, ha jie nich em Buak Mose jeläst, «em Hachelbosch» woo Gott to am räd un säd: «Ekj sie de Gott von Abraham un de Gott von Isaak un de Gott von Jakob»? {2Mo.3,6}

²⁷Hee es nich de Doodje äa Gott, oba de Läwendje. Jie erren sea.

²⁸Un eena vonne Schreftjelieede, dee jehieet haud, woo see sikj unjahilden, kaum doatoo, un aus hee jeseenen haud, daut hee (Jesus) an goot jeauntwuat haud, fruach hee am: Woont es daut ieeschte Jeboot von aule?

²⁹Oba Jesus auntwuad am: Daut ieeschte (Jeboot von aule) es: «Horch, Israel: De Har, ons Gott, es een eensja Har;

³⁰un du saust däm Har, dienem Gott, leef ha von gaunzem Hoaten un met diene gaunze Seel un met dienem gaunzem Vestaunt, un met diene gaunze Krauft». {5Mo.6,4.5}

³¹Un daut tweede, es dit: «Du saust dien Näakjsten leef ha aus die selfst». {3Mo.19,18} Jrata aus dit Jeboot sent kjeene aundre.

³²Un de Schreftjelieeda säd to am: Goot, Meista, du hast en Woarheit jesajcht; dan hee es dee eensja [Gott], un doa es kjeen aundra buta am;

³³un am leef ha von gaunzem Hoaten un met däm gaunzen Vestentnis un met diene gaunze Seel un met aule Krauft, un däm Näakjsten leef ha aus sikj selfst, es mea aus aule Brauntopfa un Schlachtopfa.

³⁴Un aus Jesus sach, daut hee vestendich jeauntwuat haud, säd hee to am: Du best nich wiet vom Rikj Gottes. Un kjeena woagd sikj am to froagen.

³⁵Un Jesus funk aun un säd, aus hee em Tempel lieed: Woo sajen de Schreftjelieede, daut Christus David sien Sän es?

³⁶David selfst haft em Heiljen Jeist jesajcht: «Dee Har säd to mienem Harn: Sat die to miene Rajchten, bot ekj diene Fiend unja diene Feet jelajcht ha». {Ps.110,1}

³⁷[Aulsoo] David selfst nant am Har, un wuahäa es hee sien Sän? - Un väl Menschen hieeden am jieren.

³⁸Un hee säd to an en siene Lia: Heet junt fa de Schreftjelieede, dee en lange Kjleeda romgonen wellen un dee wellen bejreest sennen oppe Moakjtplaza

³⁹un de ieeschte Setten enne Sienagogen un de ieeschte Plauz bie de Moltiet nämen;

⁴⁰de Wätfrues äare Hiesa fräten un toom Schien lange Jebäda hoolen (moaken). Dise woaren een hoadret Jerecht kjrieen.

⁴¹Un hee (Jesus) sad sikj däm Schauzkausten (Opfakausten) jäajenäwa un kjikjt too, woo daut Volkj Jelt en däm Schauzkausten läden; un väle Rikje läden väl nenn.

⁴²Un eene oame Wätfru kaum un läd 2 Koppasch nenn, daut es een Zent.

⁴³Un hee roopt siene Jinja no sikj un säd to an: Woarhauft, saj ekj junt: Dise oame Wätfru haft mea nenjelajcht aus aule, de em Schauzkausten nenjelajcht ha.

⁴⁴Dan aula ha von äarem Äwafluss nenjelajcht, oba dise haft ut äare Oamheit aules waut see haud, nenjelajcht, äarem gaunzem Läwensunjahault.