Read De Bibel JHF Markus 14 Bible Online

Markus 14 - De Bibel JHF bible

Markus 14

¹Oba om twee Doag wia daut Passafast un daut Seetbroot (onen Suadieech) Fast. Un de Huagapriesta un de Schreftjelieede sochten, woo see am met Lest faustnämen un doottomoaken kunnen;

²dan see säden: Nich oppem Fast, doamet daut nich meteemol een Opprua em Volkj jeft.

³Un aus hee en Betanien wia, en Simon sienem Hus, däm Utsauzjen, kjeem, aus hee aum Desch lach, eene Fru, dee eene Aulabausta Buddel met Saulweelj - von ajchte sea diere Warteleelj haud; un see bruak de Buddel twei un goot daut opp sien Haupt.

⁴Oba doa wieren atelje onwellich en sikj selfst un säden: To waut es dis Velust de Saulweelj passieet?

⁵Dan dise Saulweelj haud fa mea aus 300 Dinoa vekoft un kunn de Oame jejäft woaren. Un see oajaden sikj äwa äa.

⁶Oba Jesus säd: Lot ar; waut moak jie ar Mieej (veläajen)? See haft een goodet Woakj aun mie jedonen;

⁷dan de Oame ha jie aulentiet bie junt, un wan jie wellen, kje jie an goodet doonen; oba mie ha jie nich aulentiet.

⁸See haft jedonen, waut see kunn; see haft em verut mienen Lief toom begrowen jesaulft.

⁹Un Woarhauft, saj ekj junt: Wuaemma dit Evangelium jeprädicht woat enne gaunze Welt, woat uk von daut jerät woaren, waut dise jedonen haft, to äarem Jedajchnis.

¹⁰Un Judas Iskariot, eena von de 12, jinkj han no de Huagapriesta, om am aun an uttoleewren (veroden).

¹¹Oba see freiden sikj, aus see daut hieeden, un vespruaken am Jelt to jäwen; un hee socht, woo hee am to rajchte Jeläajenheit utleewren (veroden) kunn.

¹²Un aun däm ieeschten Dach vom Seetbroot (onen Suadieech) Fast, doa maun daut Passalaum schlacht, säden siene Jinja to am: Wua west du, daut wie hangonen un reed moaken, om daut du daut Passamol äten kaust?

¹³Un hee schekjt 2 von siene Jinja un säd to an: Got enne Staut, un doa woat junt een Maun bejäajnen, dee eene Kruck Wota drajcht; got däm hinjaraun.

¹⁴Un wua hee nenjeit, sajcht toom Hushar: De Liera sajcht: Wua es miene Gauststow, wua ekj met miene Jinja daut Passamol äten kaun?

¹⁵Un dee woat junt eene groote Bowastow wiesen, met Dakjen utjelacht un foadich es; un doa moakt reed fa ons.

¹⁶Un siene Jinja jinjen un kjeemen enne Staut un fungen daut, soo aus hee an jesajcht haud; un see muaken daut Passamol reed.

¹⁷Un aus et Owent jeworden wia, kjemt hee met de 12.

¹⁸Un aus see aum Desch lagen un auten, säd Jesus: Woarhauft, saj ekj junt: Eena von junt woat mie veroden, dee, dee met mie at.

¹⁹Oba see fungen aun, truarich to woaren un eena nom aundren to am to sajen: Doch nich ekj?

²⁰Oba hee auntwuad un säd to an: Eena von de 12, dee met mie enne Schiew endukt.

²¹De Menschensän jeit zwoa doahan, soo aus et äwa am jeschräwen steit, oba wee däm Mensch, derch däm de Menschensän veroden woat! Daut wia fa janem Mensch bäta, wan hee nich jebuaren wia.

²²Un aus see auten, neem Jesus Broot, säajend un bruak un jeef daut an un säd: Nämt, dit es mien Lief.

²³Un hee naum [daut] Kuffel, dankt un jeef an däm; un see drunken aula doarut.

²⁴Un hee säd to an: Dit es mien Bloot, daut [niee] Bunt, daut fa väle vegoten woat.

²⁵Woarhauft, saj ekj junt, daut ekj nich mea vonne Frucht vom Wienstock drinkjen woa bot aun janem Dach, doa ekj daut nie drinkjen woa em Rikj Gottes.

²⁶Un aus see een Dankleet jesungen hauden, jinjen see rut nom Eeljboajch.

²⁷Un Jesus säd to an: Jie woaren junt aula (aun mie) steeten, dan daut steit jeschräwen: «Ekj woa däm Hoad schlonen, un de Schop woaren vestreit woaren». {Sach.13,7}

²⁸Oba nodäm ekj oppjewakjt sennen woa, woa ekj ver junt no Galiläa gonen.

²⁹Oba Petrus säd to am: Wan see sikj uk aula steeten woaren, oba ekj nich.

³⁰Un Jesus säd to am: Woarhauft, saj ekj die, daut du vondoag, en dise Nacht, ea de Hon twee Mol kjreit, mie dree Mol velieejen woascht.

³¹Oba hee räd noch [mea]: Wan ekj met die stoawen must, woa ekj die nich velieejen. Oba uk krakjt soo säden aule aundre.

³²Un see kjeemen no eenem Plauz, de Getsemane heet, un hee säd to siene Jinja: Sat junt hia, bat ekj jebät ha.

³³Un hee nemt Petrus un Jakobus un Johanes met sikj un funk aun, sea enjstlich to woaren (sennen).

³⁴Un hee säd to an: Miene Seel es sea betriept, bat aum Doot; blieft hia un woakt.

³⁵Un hee jinkj een bät wieda un foll oppe Ieed; un hee bäd, daut, wan et mäajlich wia, de Stund aun am vebie jinkj.

³⁶Un hee säd: Abba, Voda, aules es die mäajlich; nemm dis Kuffel (Liedenskuffel, bettret Jedrenkj) von mie wajch; doch nich waut ekj well, oba waut du west.

³⁷Un hee kjemt un finjt an em Schlop, un hee säd to Petrus: Simon, schlapst du? Kust du nich eene Stund woaken?

³⁸Woakt un bäd, om daut jie nich en Vesieekjunk komen; de Jeist es zwoa wellich, oba daut Fleesch es schwak.

³⁹Hee jinkj wada han, bäd un säd de selwje Wieed.

⁴⁰Un aus hee trigj kjeem, funk hee an wada em Schlop, dan äare Uagen wieren schwoa jeworden; un see wisten nich, waut see am auntwuaden sullen.

⁴¹Un hee kjeem toom dredden Mol un säd to an: Soo schlopt wieda un rut junt ut. Daut es jenuach; de Stund es jekomen, kjikjt, de Menschensän woat en de Sinda äare Henj utjeleewat.

⁴²Stot opp, lot ons gonen; kjikjt, dee mie utleewat, es dichtbie jekomen.

⁴³Un sooboolt, aus hee noch räd, kjeem Judas, eena von de 12, [doahan], un met am eene Schoa met Schwieeta un Kjneppels, von de Huagapriesta un de Schreftjelieede un de Eltestasch.

⁴⁴Oba de Veroda haud an een Tieekjen jejäft un jesajcht: Wäm ekj kussen woa, dee es daut; däm nämt un leit am secha wajch.

⁴⁵Un aus hee kaum, kjeem hee fuaz no am un sajcht: Rabi! Un kust am [sea].

⁴⁶Oba see läden äare Henj aun am un jreepen am (nämen am faust).

⁴⁷Oba eena von dee doabie stunden trock daut Schwieet rut, un schluach däm Huagapriesta sien Kjnajcht daut Ua auf.

⁴⁸Un Jesus funk aun un säd to an: Sent jie utjegonen aus jäajen eenen Reiba, met Schwieeta un Kjneppels, om mie fausttonämen?

⁴⁹Ekj wia jieda Dach bie junt, em Tempel un lieed, un jie ha mie nich faustjenomen; oba om daut de Schreft erfelt wort.

⁵⁰Un daut veleeten am aula un randen wajch.

⁵¹Un een jewessa junga Maun jinkj am hinjaraun, dee een Lienloaken (lienzeichnet Loaken) om sien noaktjet Lief druach; un see [de Jinjlinje] jreepen am.

⁵²Oba hee leet daut Lienloaken loos un rand noaktich wajch.

⁵³Un see leiden Jesus wajch nom Huagenpriesta; un aule Huagenpriesta un Eltestasch un Schreftjelieede vesaumelden sikj om am.

⁵⁴Un Petrus jinkj am von wiet auf hinjaraun bot en däm Huagapriesta sien Hoff; un hee saut met de Deena un woamd sikj aum Fia.

⁵⁵Oba de Huagapriesta un de gaunze Huaga Rot sochten Zeichnis jäajen Jesus, om am doottomoaken; un see fungen kjeent.

⁵⁶Dan väle jeewen faulschet Zeichnis jäajen am, un de Zeijnise stemden nich äwareen.

⁵⁷Un eenje stunden opp un jeewen faulschet Zeichnis jäajen am un säden:

⁵⁸Wie hieeden am sajen: Ekj woa disem Tempel, dee met Henj jemoakt es, aufbräakjen, un en dree Doag woa ekj eenen aundren oppbuen, dee nich met Henj jemoakt es.

⁵⁹Un uk soo stemden äare Zeijnise nich äwareen.

⁶⁰Un de Huagapriesta stunt opp, stald sikj enne Medd un fruach Jesus un säd: Auntwuatst du nich? Waut zeijen dise jäajen die?

⁶¹Oba hee bleef stell un auntwuad nuscht. Wada fruach am de Huagapriesta un sajcht to am: Best du de Christus, däm Huachjelowden (Jesäajenda) sien Sän?

⁶²Oba Jesus säd: Ekj sie‘et! Un jie woaren dän Menschensän setten seenen to Rajchten von de Macht (Krauft) un komen seenen met de Himmelswolkjen.

⁶³Oba de Huagapriesta vereet siene Kjleeda un säd: Waut bruck wie noch Zeijen?

⁶⁴Jie ha daut Lastren jehieet; waut denkj jie junt? Oba see veuadeelde am, daut hee toom Doot schuldich es.

⁶⁵Un eenje fungen aun, am auntospieen, un sien Jesecht to bedakjen un am met Fusten to schlonen un to am to sajen: Openboa (Profezei)! Un de Deena schluagen am em Jesecht.

⁶⁶Un aus Petrus unjen em Hoff wia, kjemt eene vom Huagapriesta siene Deenstmejales,

⁶⁷un aus see däm Petrus sikj woamen sach, kjikjt see am aun un säd: Uk du wieescht met däm Nazarena - Jesus.

⁶⁸Oba hee veluach daut un säd: Ekj weet nich, vesto uk nich, waut du sajchst. Un hee jinkj rut en dän Väahoff, un de Hon kjreid.

⁶⁹Un aus de Deenstmejal am sach, funk see wada aun, to dän dee doa stunden to sajen: Disa es eena von an.

⁷⁰Oba hee luach wada. Un kort nodäm säden wada dee doa stunden to Petrus: Woarhauftich, du best eena von an, dan du best uk een Galiläa.

⁷¹Oba hee funk aun, sikj to veflieekjen un to schwieren: Ekj kjan disen Mensch nich, von däm jie räden.

⁷²Un toom tweede Mol kjreid de Hon. Un Petrus docht aun daut Wuat, daut Jesus to am jesajcht haud: Iea de Hon twee Mol kjreit, woascht du mie dree Mol velieejen. Un aus hee doa aun docht, hield hee.