Read De Bibel JHF Markus 2 Bible Online

Markus 2 - De Bibel JHF bible

Markus 2

¹Un no atelje Doag jinkj hee wada no Kapernaum nenn, un daut wort bekaunt, daut hee em Hus wia (es).

²Un sooboolt vesaumelden sikj väle, soo daut nich mol aune Däa mea Plauz wia; un hee räd to (prädijd) an daut Wuat.

³Un see kaumen no am un brochten eenen Jelämden, 4 druagen am.

⁴Un doa see wäajen daut väle Volkj nich kunnen no am komen, dakjten see daut Dak op, wua hee wia; un aus see daut opjedakjt hauden, leeten see daut Bad rauf, opp däm de Jelämda lach.

⁵Oba aus Jesus äaren Gloowen sach, sajcht hee toom Jelämden: Kjint, diene Sinden sent vejäft.

⁶Eenje oba vonne Schreftjelieede dee doa sauten un äwaläden en äare Hoaten:

⁷Waut räd disa soo? Hee lastat. Wäa kaun Sinden vejäwen, blooss Gott auleen?

⁸Un Jesus erkjand boolt en sienem Jeist, daut see soo bie sikj äwaläden, un säd to an: Wuarom äwalaj jie dit en june Hoaten?

⁹Waut es leichta, to dän Jelämden to sajen: Diene Sinden sent die vejäft, ooda to sajen: Sto opp, nemm dien Bad un go?

¹⁰Oba om daut jie weeten, daut de Menschensän de Vollmacht haft, oppe Ieed Sinden to vejäwen, säd hee toom Jelämden:

¹¹Ekj saj die, sto opp, nemm dien Bad un go no dienem Hus.

¹²Un hee stunt opp, naum daut Bad un jinkj rut ver aule, soo daut see aula erstaunt wieren un veharlichten Gott un säden: Niemols ha wie soowaut jeseenen.

¹³Un hee jinkj wada rut nom See, un daut gaunze Volkj kjeem no am, un hee lieed an.

¹⁴Un biem vebie gonen, sach hee Levi, dän Alfäus sien Sän, aum Zollhus setten, un hee säd to am: Folj mie (komm met mie); un hee stunt opp un jinkj met am met.

¹⁵Un daut passieed, aus hee en sienem Hus aum Desch lach (sauten), daut väl Zollmana un Sinda met Jesus un siene Jinja aum Desch lagen; dan doa wieren väl, un dee foljden am no.

¹⁶Un aus de Schreftjelieede un de Farisäa am met Sinda un Zollmana äten sagen, säden see to siene Jinja: Wuarom at un drinkjt hee met de Zollmana un Sinda?

¹⁷Un aus Jesus daut hieed, säd hee to an: De Stoakje brucken nich eenen Dokta, oba de Kranke. Ekj sie nich jekomen, Jerajchte to roopen, oba de Sinda.

¹⁸Un Johanes siene Jinja un de Farisäa fausten; un see komen un sajen to am: Wuarom fausten Johanes un de Farisäa äare Jinja, oba diene Jinja fausten nich?

¹⁹Un Jesus sajcht to an: Kjennen de Kjastjast fausten, soo lang de Briegaum bie an es? Soo lang see däm Briegaum bie sikj ha, kjennen see nich fausten.

²⁰Oba doa woaren Doag komen, doa de Briegaum von an woat wajch jenomen woaren, un dan, aun jane Doag, woaren see fausten.

²¹Kjeena neit een nieet Flekj opp een oolet Kjleet; dan ritt daut noppjeneide vom Kjleet auf, daut niee vom oolen, un daut Loch woat jrata (oaja).

²²Un kjeena jitt nieen Wien en oole Wienladasch; sest veritt de Wien de Wienladasch, un de Wien jitt ut, un de Wienladasch gonen twei; oba nia Wien mott en niee Wienladasch jegoten.

²³Un daut passieed, daut hee aum Sabat derch Jeträajdflekja jinkj; un siene Jinja fungen aun, biem gonen Oaren to plekjen.

²⁴Un de Farisäa säden to am: Kjikj, waut doonen see (diene Jinja) aum Sabat, daut nich erlaubt es?

²⁵Un hee säd to an: Ha jie niemols jeläst, waut David deed, aus hee Mangel haud un aus am un dee bie am wieren, hungad?

²⁶Woo hee em Gotteshus jinkj, aus Abjatar Huagapriesta wia, un de utjelajde Brood aut (dee kjeena äten sull, buta de Priesta), un jeef uk dän dee met am wieren?

²⁷Un hee säd to an: De Sabat wort om de Menschen haulwen jemoakt, nich de Mensch om dän Sabat haulwen;

²⁸aulsoo es de Menschensän uk Har äwa dän Sabat.