Read De Bibel JHF Markus 3 Bible Online

Markus 3 - De Bibel JHF bible

Markus 3

¹Un hee jinkj wada enne Sienagog; un doa wia een Mensch, dee eene vedrieejde Haunt haud.

²Un see luaden opp am, auf hee am aum Sabat heelen wudd, om daut see am beschuldjen kunnen.

³Un hee säd to däm Mensch, dee de vedrieejde Haunt haud: Sto opp un komm häa enne Medd.

⁴Un hee säd to an: es daut erlaubt, aun de Sabaten Goodet to doonen ooda Schlajchtet to doonen, daut Läwen to raden ooda doottomoaken? Oba see wieren stell.

⁵Un hee kjikjt met Oaja opp an, omhäa, truarich äwa äare vestokte Hoaten, un sajcht to däm Mensch: Strakj diene Haunt ut! Un hee strakjt se ut, un siene Haunt wort jesunt.

⁶Un de Farisäa jinjen plazlich rut un hilden met dän Herodes siene Deena Rot jäajen am, woo see am ombrinjen kunnen.

⁷Un Jesus met siene Jinja jinjen (veschwunk) nom See; un väl Menschen von Galiläa un Judäa jinjen [am] hinjaraun

⁸un von Jerusalem un von Idumäa un von jantsied däm Jordan; un dee om Tierus un Sidon, väl Menschen, kjeemen no am, aus see jehieet hauden, wooväl hee deed.

⁹Un hee befool siene Jinja, daut een kjlienet Schepp fa am reed bliewen sull wäajen de väle Menschen, om daut see am nich bedrenjen.

¹⁰Dan hee heeld väl, soo daut aule, dee doa Krank wieren, am aunhilden, om daut see am aunrieren muchten.

¹¹Un wan de orreine Jeista am sagen, follen see ver am han un säden: Du best de Sän Gottes.

¹²Un hee bedreiwd an sea, daut see am nich sullen openboa moaken.

¹³Un hee jinkj oppem Boajch un roopt no sikj, dee hee selfst wull. Un dee kjeemen no am;

¹⁴un hee bestemt 12, om daut see bie am sullen sennen, un om daut hee an utschekjt to prädjen

¹⁵un [Vollmacht] to haben, de Dämonen uttodriewen.

¹⁶Un hee bestemt dee 12 un jeef Simon dän Nomen Petrus;

¹⁷un Jakobus, dän Zebedäus sien Sän, un Johanes, Jakobus sien Brooda, un hee gauf an dän Bienomen Boanerges, daut heet Donnasäns;

¹⁸un Andreas un Filippus un Bartolomäus un Matäus un Tomas un Jakobus, dän Alfäus sien Sän, un Tadäus, un Simon dän Kananäa,

¹⁹un Judas Iskariot, dee am uk veroden deed.

²⁰Un hee jeit (un dee jinjen) en een Hus nenn. Un wada komen väl Menschen toop, soo daut see nich eenmol äten kunnen.

²¹Un aus dee, dee om am wieren (Frintschoft) daut hieeden, jinjen see ut, om am to jriepen; dan see säden: Hee es utasich (hee es nich bie kloarem Vestaunt).

²²Un de Schreftjelieede, dee von Jerusalem jekomen wieren, säden: Hee haft dän Beelzebub, un: Derch dän Bowaschten de Dämonen drift hee de Dämonen ut.

²³Un hee roopt an no sikj un räd to an en Jlikjnisen: Woo kaun Soton, däm Soton ut driewen?

²⁴Un wan een Rikj jäajen sikj selfst jespoolt es, soo kaun jan Rikj nich bestonen.

²⁵Un wan een Hus jäajen sikj selfst jespoolt es, soo kaun jan Hus nich bestonen.

²⁶Un wan Soton jäajen sikj selfst oppsteit un jespoolt es, soo kaun hee nich bestonen, oba haft een Enj.

²⁷Oba kjeena kaun em Stoakjen sien Hus enbräakjen un sien Hab un Goot stälen, wan hee nich ieescht däm Stoakjen binjt, un dan woat hee sien Hus bestälen.

²⁸Woarhauft, saj ekj junt: Aule Sinden woaren dän Menschensäns vejäft woaren, un daut Lastren, met wautemma see Lastern;

²⁹oba wäa jäajen dän Heiljen Jeist lastren woat, haft kjeene Vejäwunk en Eewichkjeit, oba es eewje Sind schuldich;

³⁰wiels see säden: Hee haft eenen orreinen Jeist.

³¹Un doa kjeemen siene Mutta un siene Breeda; see stunden buten un schekjten no am un leeten am roopen.

³²Un väl Menschen sauten om am; oba see säden to am: Kjikj, diene Mutta un diene Breeda un diene Sestren sent buten un sieekjen die.

³³Un hee auntwuad an un säd: Wäa es miene Mutta ooda miene Breeda?

³⁴Un hee kjikjt om sikj, no dee om am sauten, sajcht hee: Kjikjt doa, miene Mutta un miene Breeda;

³⁵dan wäa emma Gottes Wellen doonen woat, dee es mien Brooda un miene Sesta un miene Mutta.