Read De Bibel JHF Markus 6 Bible Online

Markus 6 - De Bibel JHF bible

Markus 6

¹Un hee jinkj von doa wajch un kjeem en siene Vodastaut, un siene Jinja jinjen met am met.

²Un aus et Sabat jeworden wia, funk hee aun, enne Sienagog to lieren; un väle, dee toohieeden, wieren erstaunt un säden: Von wua haft disa soowaut? Un waut es daut fa eene Weisheit, dee am jejäft es, un soone Wunda derch siene Henj passieren?

³Es dit nich de Descha (Holtoabeida), Maria äa Sän, un een Brooda aun Jakobus un Joses un Judas un Simon? Un sent nich siene Sestren hia bie ons? Un see oajaden sikj äwa am.

⁴Un Jesus säd to an: Een Profeet es nich onen Iea, buta en siene Vodastaut un mank sien Frintschoft un en sienem Hus.

⁵Un hee kunn doa selfst kjeen Wunda doonen, buta daut hee weinje Kranke de Henj opp läd un dee heeld.

⁶Un hee wundad sikj äwa äa Ongloowen. Un hee jinkj omhäa derch de Darpa un lieed.

⁷Un hee roopt de 12 no sikj, un hee funk aun, dee to twee un twee uttoschekjen, un jeef an Vollmacht äwa de orreine Jeista.

⁸Un hee befool an, daut see nuscht oppem Wajch metnämen sullen, blooss een Gonstock; kjeen Broot, kjeene Tausch, kjeen Jelt em Gort,

⁹oba Schoo aune Feet droagen; un trakjt nich twee Hamden aun.

¹⁰Un hee säd to an: Wua emma jie en een Hus nenkomen, doa blieft, bot jie von doa wajch gonen.

¹¹Un wan irjent een Uat junt nich oppnemt, un wua see no junt nich horchen, von doa got wajch un scheddat dän Stoff auf, dee unja june Feet es, fa an toom Zeichnis.

¹²Un see jinjen ut un prädijden, daut see (omdenkjen) sullen Busse doonen;

¹³un see dreewen väl Dämonen ut, un saulwden väl Kranke met Eelj un heelden dee.

¹⁴Un de Kjennich Herodes hieed von am (dan sien Nomen wia bekaunt jeworden) un säd: Johanes de Deepa es vom ( utem ) Doot oppjestonen, un doawäajen wirkjen de Wundawoakjen en am.

¹⁵Oba aundre säden: Dit es Elia; un noch aundre säden: Dit es een Profeet, aus eena de Profeeten.

¹⁶Oba aus Herodes daut hieed, säd hee: Johanes, däm ekj entheeft ha (däm Kopp aufnämen leet), dee es oppjestonen.

¹⁷Dan hee, Herodes, haud hanjeschekjt om däm Johanes to jriepen un am em Jefenkjnis (binjen loten) jestopt, om de Herodias äa wellen, sien Brooda Filippus siene Fru, wiels hee ar jefriet haud.

¹⁸Dan Johanes haud to Herodes jesajcht: Daut es die nich erlaubt, dien Brooda siene Fru to haben.

¹⁹Oba de Herodias droag am daut no un wull am doot moaken, un see kunn daut nich;

²⁰dan Herodes enjst sikj fa Johanes, doa hee wist, daut hee een jerajchta un een heilja Maun wia, un hee pausst no am opp; un wan hee am jehieet haud (hee wia sea veläajen), un doch horcht hee am jieren.

²¹Un aus een paussenda Dach kjeem, aus Herodes aun sienem Jeburtsdach siene Groote (Huachbeaumte) un de Bowaschte (äwa 1 000 Maun) un de Väanämen en Galiläa een Gaustmol moak,

²²doa kjeem de Herodias äare Dochta nenn un daunst, un daut jefoll Herodes un dän, dee met am aum Desch lagen (sauten). Un de Kjennich säd to de Mejal: Bedd von mie, wautemma du west, un ekj woa die daut jäwen.

²³Un hee schwua äa: Wautemma du von mie bedden woascht, woa ekj die jäwen, bat de Halft von mienem Kjennichrikj.

²⁴Oba see jinkj rut un säd to äare Mutta: Waut saul ekj bedden? Oba see säd: Om Johanes, däm Deepa, sien Haupt (Kopp).

²⁵Un see jinkj fuaz nom Kjennich nenn, bedd un säd: Ekj well, daut du mie nu fuaz opp eene Schiew (Komm) Johanes däm Deepa sien Haupt jefst.

²⁶Un de Kjennich wia sea betriept; doch wäajen däm Eit un wäajen dee, dee met am aum Desch lagen (sauten), wull hee äa nich aufsajen.

²⁷Un fuaz schekjt de Kjennich eenen von siene Deena (Liefwajchta) un jeef befäl, sien Haupt to brinjen.

²⁸Oba dee jinkj han un entheeft am (hakt/kopt am dän Kopp auf), em Jefenkjnis; un hee brocht sien Haupt opp eene Schiew, un jeef am de Mejal, un de Mejal jeef am äare Mutta.

²⁹Un aus siene Jinja daut hieeden, jinjen see un neemen sien Lief un läden am en een Grauf.

³⁰Un de Apostel vesaumelden sikj bie Jesus; un dee berechten am aules, waut see jedonen un waut see jelieet hauden.

³¹Un hee säd to an: Komt jie selfst häa aun eenen eensomen Uat un vepust junt een bät. Dan dee, dee doa kjeemen un jinjen, wieren väl, un see hauden nich emol Tiet toom äten.

³²Un see foaren auleen metem Schepp aun eenem eensomen Uat;

³³un väl sagen an wajch foaren, un kjanden an, un randen tofoot von aule Städen doahan un kjeemen doa ver an aun.

³⁴Un aus hee (Jesus ut däm Schepp) rut stieech, sach hee väl Menschen un hee haud Erboarmen met an (am jaumat daut äwa an); dan see wieren aus Schop, dee kjeenen Hoad ha. Un hee funk aun, dee väl to lieren.

³⁵Un aus et aul lot aune Tiet wia, kjeemen siene Jinja no am un säden: De Uat es eensom, un daut es aul lot aune Tiet;

³⁶lot dee gonen, om daut see gonen oppem Launt un enne Darpa runt om un sikj Broot kjeepen, dan see ha nuscht to äten.

³⁷Oba hee auntwuad un säd to an: Jeft jie an to äten. Un see säden to am: Sull wie hangonen un fa 200 Dinoa Broot kjeepen, un an to äten jäwen?

³⁸Oba hee säd to an: Wooväl Brood ha jie? Got han [un] kjikjt no. Un aus see nojeseenen hauden, säden see: fief, un twee Fesch.

³⁹Un hee befool an, daut see sikj sullen hansaten, en Gruppen, oppem jreenen Grauss.

⁴⁰Un see saden sikj dol en Gruppen von 100 un to 50.

⁴¹Hee neem de fief Brood un de twee Fesch, kjikjt nopp nom Himmel, säajend un bruak de Brood un jeef daut siene Jinja, om daut see an (däm Volkj) daut (Brood) väaläden; un dee twee Fesch vedeeld hee mank aule.

⁴²Un see auten aula un worden saut.

⁴³Un see saumelden 12 Hauntkjarw voll met (Broot) Brocken, un vonne Fesch.

⁴⁴Un doa wieren dee, dee doa von däm Broot jejäten hauden, bie 5 000 Maun.

⁴⁵Un boolt doaropp schekjt hee siene Jinja, em Schepp to stieen un veropp to foaren aun daut aundre Eewa no Betsaida, bat hee daut Volkj gonen leet.

⁴⁶Un aus hee von an Aufscheet jenomen haud, jinkj hee oppem Boajch, om to bäden.

⁴⁷Un aus et Owent wort, wia daut Schepp medden oppem See, un hee auleen oppem Launt.

⁴⁸Un aus hee an biem roodlen Noot lieden sach, dan de Wint wia an entjäajen, kjemt hee om de vieede Nachtwoak no an, jegonen oppem See; un hee wull bie an vebie gonen.

⁴⁹Oba aus see am sagen oppem See gonen, dochten see, dautet een Jespanst es, un schrieejen opp;

⁵⁰dan aule sagen am un enjsten sikj. Oba hee räd fuaz met an un säd to an: Siet gootsmoots (Mootich), ekj sie et; enjst junt nich!

⁵¹Un hee stieech bie (nenn) an em Schepp, un de Wint läd sikj. Un see staunden sea äwa aula Mot bie sikj selfst un vewundaden sikj;

⁵²dan see wieren derch de Brood nich vestendich jeworden, dan äare Hoaten wieren vehoat.

⁵³Un aus see äwajefoaren wieren, kjeemen see no daut Launt Genezaret un läden aun.

⁵⁴Un aus see utem Schepp jestäajen wieren, fuaz kjanden see am,

⁵⁵un randen en jane gaunze Omjäajent un fungen aun, de Kranke oppe Baden doa hantobrinjen, aus see hieeden, daut hee doa wia.

⁵⁶Un wuaemma hee enne Darpa ooda Städa ooda oppem Launt kjeem, läden see de Kranke oppe Moakjtplaza han un bedden am, daut see blooss dän Soom von sien Kjleet kunnen aunschieren; un soo väl aus am aunschieeden, worden jesunt. {4Mo.15,37.38}