Read De Bibel JHF Lukas 1 Bible Online

Lukas 1 - De Bibel JHF bible

Lukas 1

¹No däm väle vesocht ha, eene Vetal von de Dinj, de unja ons jejleeft woaren, (ooda de unja ons voll un gaunz bewäsen sent) to vefoten,

²soo aus et ons dee äwajeft ha, dee von Aunfank aun Uagenzeijen un Deena em Wuat jewast sent,

³haftet uk mie no mienem Gootdenkjen, dee ekj aulem von Aunfank aun jeneiw nojegonen (unjasocht ha) sie, daut die, huach jeachta Teofilus, aules de Rieej no to schriewen,

⁴doamet du de Jewesheit en dise Dinj erkjanst, en dän du unjarecht jeworden best.

⁵Daut wia en de Doag Herodes, däm Kjennich von Judäa, een Priesta dee Zacharias heet, ute Priestagrupp Abija; un siene Fru wia von Aaron siene Dajchta, un äa Nomen wia Elisabet.

⁶Oba beid wieren jerajcht ver Gott, endäm see waundelden en aul däm Harn siene Jebooten un Rajchten onen Fäla

⁷Un see hauden kjeen Kjint, wiels Elisabet fruchtloos wia; un beid wieren em huagen Ella.

⁸Oba daut passieed, aus hee aune Rieej, met siene Deenstgrupp wia däm Priestadeenst ver Gott to doonen,

⁹troff am, no de Jewanheit em Priestadeenst, daut Loss, em Harn Tempel to gonen, om Ruak Opfa to brinjen.

¹⁰Un daut gaunze Volkj wia buten aum bäden, aun de Tiet (Stund) doa daut Ruak Opfa jebrocht wort.

¹¹Oba doa kjeem de Enjel vom Harn opp (däm Harn sien Enjel) un hee stunt aune Rajchte vom Ruakaultoa.

¹²Un aus Zacharias am sach, vefieed hee sikj, un eene Angst äwavoll am.

¹³Oba de Enjel säd to am: Enjst die nich, Zacharias, dan dien Jebäd es erhieet, un diene Fru Elisabet woat die een Sän jebäaren, un du saust am däm Nomen Johanes jäwen.

¹⁴Un hee woat diene Freid un Jubel sennen, un väle woaren sikj äwa siene Jeburt freien.

¹⁵Dan hee woat groot sennen ver däm Harn; un Wien un stoakjet Jedrenkj woat hee nich drinkjen un aul vom Muttalief aun met dän Heiljen Jeist erfelt woaren.

¹⁶Un väle von de Säns (von) Israel woat hee toom Har, äarem Gott, bekjieren.

¹⁷Un hee woat ver am gonen em Jeist enne Krauft Elia, om de Vodasch äare Hoaten to bekjieren no de Kjinja un de Onjehuarsome to Ensecht vom Jerajchten, om däm Har een Volkj reedtomoaken.

¹⁸Un Zacharias säd to däm Enjel: Aun waut saul ekj dit erkjanen? Dan ekj sie een oola Maun, un miene Fru es em huagen Ella.

¹⁹Un de Enjel auntwuad un säd to am: Ekj sie Gabriel, dee ver Gott steit, un ekj sie jeschekjt worden, to die to räden un die dise goode Norecht to vekjindjen (brinjen).

²⁰Un kjikj, du woascht Stomm sennen un nich räden kjennen bot däm Dach, doa dit passieren woat, wiels du miene Wieed nich jejleeft hast, dee to äare Tiet woaren erfelt woaren.

²¹Un daut Volkj luad opp Zacharias, un see wundaden sikj doaräwa, daut hee soo lang em Tempel bleef.

²²Oba aus hee rut kjeem, kunn hee nich to an räden, un see erkjanen, daut hee em Tempel een Jesecht (Vision) jeseenen haud. Un hee wonk an too un bleef Stomm.

²³Un daut passieed, aus siene Priestadeenst Doag toenj wieren, jinkj hee no sienem Hus.

²⁴Oba no dise Doag wort Elisabet, siene Fru, schwanga un vestuak sikj 5 Moonat, endäm see säd:

²⁵Soo haft mie de Har jedonen en de Doag, endäm hee mie aunjeseenen haft, om miene Schmach (Schaund) unja de Menschen wajchtonämen.

²⁶Oba em sasten Moonat wort de Enjel Gabriel von Gott jeschekjt en eene Staut un Galiläa, met Nomen Nazaret,

²⁷no eene Junkfru (Mejal), dee vesproaken (veleeft) wia eenem Maun met Nomen Josef, ut däm David sien Hus; un de Nomen de Junkfru wia Maria.

²⁸Un de Enjel kjeem no ar nenn un säd: Sie jejreest, Bejnodichte! De Har es met die; [jesäajent best du unja de Frues!]

²⁹Oba see, [aus see am sach] vefieed sikj äwa sien Wuat un äwaläd, waut daut fa een Gruss es.

³⁰Un de Enjel säd to ar: Enjst die nich, Maria, dan du hast Jnod bie Gott jefungen;

³¹un kjikj, du woascht em Muttalief emfangen un eenen Sän jebäaren, un du saust sien Nomen Jesus nanen.

³²Disa woat groot sennen un Sän vom Hechsten jenant woaren; un de Har, - Gott, woat am sien Voda David sien Troon jäwen;

³³un hee woat Kjennich sennen äwa daut Hus von Jakob en Eewichkjeit, un sien Kjennichtum (Rikj) woat kjeen Enj ha.

³⁴Oba Maria säd to däm Enjel: Woo woat dit sennen, doa ekj kjeenen Maun kjan?

³⁵Un de Enjel auntwuad un säd to ar: De Heilja Jeist woat äwa die komen, un däm Hechsten siene Krauft woat die äwaschauten (bedakjen); doarom woat uk daut Heilje, daut jebuaren woaren woat, Gott sien Sän jenant woaren.

³⁶Un kjikj, Elisabet, dien Frintschoft, es uk met eenem Sän schwanga en äarem Ella, un dit es de sasta Moonat fa (bie) äa, dee doa onfruchtboa jenant wort;

³⁷dan bie Gott woat kjeen Dinkj ommäajlich sennen.

³⁸Oba Maria säd: Kjikj! Ekj sie däm Har siene Sklowin; daut passieet mie no dienem Wuat. Un de Enjel jinkj wajch von ar.

³⁹Oba Maria stunt opp en de selwje Doag un jinkj schwind enne Boaj, en eene Staut von Juda

⁴⁰un see kjeem en Zacharias sien Hus un bejreest de Elisabet.

⁴¹Un daut passieed, aus Elisabet de Maria äa Gruss hieed, hupst daut Kjint en äarem Lief; un Elisabet wort met Heiljen Jeist erfelt

⁴²un see schrieech opp met ne lude Stemm un säd: Jesäajent best du mank (unja) de Frues, un jesäajent es de Frucht von dienem Lief!

⁴³Un wuahäa es mie dit, daut de Mutta von mienem Har no mie kjemt?

⁴⁴Dan kjikj, aus de Klank (Stemm) von dienem Gruss en miene Uaren kjeem, hupst daut Kjint fa Freid en mienem Lief.

⁴⁵Un seelich es, dee daut jejleeft haft, dan daut woat to Erfellunk komen, waut von däm Harn to ar jesajcht es!

⁴⁶Un Maria säd:

⁴⁷Miene Seel loft (veharlicht) däm Har, un mien Jeist freit (jubelt) sikj en Gott, mienem Heilant;

⁴⁸dan hee haft hanjekjikjt (jeseenen) opp de Jerinjheit siena Deenarin; dan kjikj, von nu aun woaren mie aule Jeschlajchta seelich preisen (nanen).

⁴⁹Dan groote Dinj haft de Majchtja aun mie jedonen, un heilich es sien Nomen;

⁵⁰un siene Boarmhoatichkjeit es von Jeschlajcht to Jeschlajcht äwa dee, dee am ferchten.

⁵¹Hee haft Macht jeeeft met sienem Oarm; hee haft vestreit, dee en äare Hoaten Äwamootich (stolt) denkjen.

⁵²Hee haft Majchtje von Troonen rauf jestat, un Jerinje oppjehowen.

⁵³Hungaje haft hee met Hab un Goot jefelt, un Rikje ladich wajch jeschekjt.

⁵⁴Hee haft sikj Israel, sienen Kjnajcht, aunjenomen, om to jedenkjen de Boarmhoatichkjeit,

⁵⁵(soo aus hee jesajcht haud to onse Vodasch), to Abraham un siene Nokomenschoft en Eewichkjeit.

⁵⁶Un Maria bleef onjefäa 3 Moonat bie ar; un see jinkj trigj no äarem Hus.

⁵⁷Oba fa Elisabet wort de Tiet erfelt, daut see jebäaren sull, un see brocht eenen Sän to Welt.

⁵⁸Un äare Nobasch un äa Frintschoft hieeden, daut de Har siene Boarmhoatichkjeit aun ar groot jemoakt haud, un see freiden sikj met ar.

⁵⁹Un daut passieed aum achten Dach, doa kjeemen see, daut Kjint to beschnieden; un see nanden daut no sienem Voda sien Nomen: Zacharias.

⁶⁰Un siene Mutta auntwuad un säd: Nä, oba hee saul Johanes heeten.

⁶¹Un see säden to ar: Doa es kjeena en diene Frintschoft, dee disem Nomen drajcht (haft).

⁶²Oba see wongen sienem Voda too, woo hee wull, daut hee jenant wort.

⁶³Un hee foddad eene Schriewtofel un schreef aulsoo: Johanes es sien Nomen. Un see vewundaden sikj aula.

⁶⁴Oba sooboolt wort sien Mul opjemoakt un siene Tung jeleest, un hee räd, un däm hee Gott lowd.

⁶⁵Un Angst kaum äwa aule, dee om an wonden; un oppe gaunze Jebirje von Judäa worden aul dise Dinj beräd.

⁶⁶Un aule, dee daut hieeden, naumen daut to Hoaten un säden: Waut woat ut disem Kjint woaren? Dan däm Har siene Haunt wia met am.

⁶⁷Un Zacharias, sien Voda, wort met Heiljen Jeist erfelt un hee räd profeetisch un säd:

⁶⁸Jeloft es de Har, de Gott Israels, daut hee besocht un Erleesunk jeschauft haft sienem Volkj,

⁶⁹un ons een Radungshuarn oppjerecht haft en David sienem Hus, sienem Kjnajcht,

⁷⁰[soo aus hee jesajcht haft derch däm Mul siene heilje Profeeten von Eewichkjeit häa],

⁷¹Radunk von onse Fiend un vonne Haunt aula, dee ons haussen;

⁷²om Boarmhoatichkjeit to vollbrinjen aun onse Vodasch un to jedenkjen aun sienen heiljen Bunt,

⁷³aum Eit, däm hee Abraham, onsem Voda, jeschwuaren haud, om ons to jäwen,

⁷⁴daut wie, jerat ut de Haunt onse Fiend, onen Angst am deenen sellen,

⁷⁵en Heilichkjeit un Jerajchtichkjeit ver am aule onse Doag.

⁷⁶Un du, Kjint, woascht een Profeet vom (däm) Hechsten jenant woaren; dan du woascht ver däm Harn sien Aunjesecht gonen, siene Wäaj reedtomoaken,

⁷⁷om sienem Volkj Erkjantnis de Radunk to jäwen en Vejäwunk äara Sinden,

⁷⁸derch de von Hoaden komenden Boarmhoatichkjeit von onsem Gott, en (met) däm ons besocht haft de Oppgank von Bowen,

⁷⁹om dän to erschienen, dee en Diestanis un Doodesschauten Settende, om onse Feet opp dän Frädenswajch hantolenkjen.

⁸⁰Oba daut Kjint woss un wort stoakj em Jeist, un hee wia en de eensome Jäajenden bot däm Dach von sien Oppstonen (bekaunt woaren) ver Israel.