Read De Bibel JHF Lukas 11 Bible Online

Lukas 11 - De Bibel JHF bible

Lukas 11

¹Un daut passieed, aus hee aun eenem jewessen Uat wia un bäd, aus hee opphieed, säd eena von siene Jinja to am: Har, lia ons bäden, soo aus uk Johanes siene Jinja jelieet haft.

²Oba hee säd to an: Wan jie bäden, sajcht: Voda, jeheilicht woat dien Nomen; dien Rikj kjemt;

³ons needjet Broot jeff ons jieda Dach;

⁴un vejäw ons onse Sinden, dan uk wie selfst vejäwen jiedrem, dee ons schuldich es; un fia ons nich en Vesieekjunk.

⁵Un hee säd to an: Wäa von junt woat eenen Frint ha un woat meddel enne Nacht no am gonen un to am sajen: Frint, lie mie 3 Brood,

⁶doa mien Frint von eene Reis no mie jekomen es un ekj ha nuscht am väatosaten;

⁷un jana wudd von bennen auntwuaden un sajen: Moak mie kjeene Mieej, de Däa es aul veschlooten, un miene Kjinja sent bie mie em Bad; ekj kaun nich oppstonen un die jäwen.

⁸Ekj saj junt: Wan hee uk nich oppstonen un am jäwen wudd, wiels hee sien Frint es, soo wudd hee doch om siene Onveschämtheit wellen oppstonen un am jäwen, soo väl aus hee brukt.

⁹Un ekj saj junt: Bedd, un daut woat junt jejäft woaren; sieekjt, un jie woaren finjen; kloppt aun, un daut woat junt opjemoakt woaren.

¹⁰Dan jiedra Beddenda kjricht, un jiedra Sieekjenda finjt, un däm Aunklopendem woat opjemoakt woaren.

¹¹Un wäa es een Voda unja junt, däm de Sän om Broot bedden woat - hee woat am doch nich eenen Steen jäwen? Ooda uk om eenen Fesch - hee woat am enne Städ een Fesch doch nich eene Schlang jäwen?

¹²Ooda uk, wan hee om een Ei bedd - hee wudd am doch nich eenen Skorpion jäwen?

¹³Wan jie dan, dee jie bees sent, june Kjinja goode Gow weeten to jäwen, wooväl mea woat de Voda, dee em Himmel es, dän Heiljen Jeist jäwen dän, dee am bedden!

¹⁴Un hee dreef eenen Dämon ut, un dee wia Stomm. Oba daut passieed, aus de Dämon utjefoaren wia, räd de Stomma; un daut Volkj vewundad sikj.

¹⁵Oba eenje von an säden: Derch Beelzebub, dän Bowaschten de Dämonen, drift hee de Dämonen ut.

¹⁶Oba aundre, vesochten am, foddaden von am een Tieekjen utem (vom) Himmel.

¹⁷Oba hee kjand (wist) äare Jedanken, hee säd to an: Jiedret Rikj, daut jäajen sikj selfst jespoolt (oneenich) es, woat entwei gonen, un Hus jäajen Hus jespoolt es, felt uteneen.

¹⁸Oba wan uk de Soton jäajen sikj selfst jespoolt es, woo woat sien Rikj bestonen? Wiels jie sajen, daut ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew.

¹⁹Oba wan ekj derch Beelzebub de Dämonen ut driew, derch wäm driewen june Säns dee ut? Doawäajen woaren see june Rechta sennen.

²⁰Oba wan ekj derch däm Finja Gottes de Dämonen utdriew, soo es daut Rikj Gottes no junt jekomen.

²¹Wan de Stoakja met Jewäaren sienen Hoff bewoakt, dan es sien Hab un Goot en Fräd;

²²oba wan een Stoakjra aus hee äwa am kjemt un am bekjamft, soo nemt hee am siene gaunze Jewäaren wajch, opp dee hee sikj veleet, un sienen Raup vedeelt hee.

²³Wäa nich met mie es, es jäajen mie; un wäa nich met mie saumelt, vestreit.

²⁴Wan de orreina Jeist von däm Mensch utjefoaren es, soo jeit hee derch drieeje Städen, un sieekjt Ru; un doa hee de nich finjt, sajcht hee: Ekj well trigj gonen en mien Hus, wua ekj rutjegonen sie;

²⁵un wan hee kjemt, un hee finjt daut utjefäacht un utjestraumt.

²⁶Dan jeit hee han un nemt met sikj säwen aundre Jeista, oaja aus hee selfst, un dee gonen nenn un wonen doa; un daut Latste von janem Mensch woat oaja aus daut Ieeschte.

²⁷Oba daut passieed, aus hee dit säd, hoof eene Fru ute Menj äare Stemm un säd to am: Seelich daut Lief, daut die jedroacht haft, un de Brosten, dee du jesoagen hast!

²⁸Oba hee säd: Jo, välmea seelich sent, de daut Wuat Gottes hieren un bewoaren!

²⁹Oba aus daut Volkj emma mea doatoo kjeem un sikj noda drenjd, funk hee aun to sajen: Dit Jeschlajcht es een beeset Jeschlajcht; daut foddat een Tieekjen, un (oba) kjeen Tieekjen woat am jejäft woaren, aus daut Tieekjen Jonas.

³⁰Dan soo aus Jona dän Niniviten een Tieekjen wia, soo woat uk de Menschensän disem Jeschlajcht sennen.

³¹De Kjennijin utem Sieden woat oppstonen em Jerecht met de Mana disem Jeschlajcht un woat an vedaumen; dan see kjeem vom Enj de Ieed, om de Weisheit Salomo to hieren; un kjikj, mea aus Salomo es hia.

³²De Mana von Ninive woaren oppstonen em Jerecht met disem Jeschlajcht un woaren daut veuadeelen; dan see dochten om (deeden Busse) no Jonas Prädicht; un kjikj, mea aus Jona es hia.

³³Kjeena stekjt eene Laump aun un stalt dee en eenem jeheemen Winkjel, uk nich unja een Jefäss, oba oppem Laumpenhoola, doamet dee doa nenkomen daut Licht seenen.

³⁴De Laump fa däm Kjarpa es dien Uag; wan dien Uag eenfeltich es, soo es uk dien gaunza Kjarpa Licht; oba wan daut bees es, soo es uk dien Kjarpa Diesta.

³⁵Aulsoo see too, auf nich daut Licht, en die Diestanis es.

³⁶Wan aulsoo dien gaunza Kjarpa dach (licht) es, un kjeen Deel diesta es, dan woat hee gaunz dach sennen, aus wan de Laump met däm Strol die bedacht.

³⁷Oba nodäm aus hee jerät haud, bedd am een Farisäa, daut hee de Moltiet bie am äten sull; hee jinkj nenn un läd (sad) sikj aum Desch.

³⁸Oba aus de Farisäa daut sach, vewundad hee sikj, daut hee sikj nich vere Moltiet jewoschen haud.

³⁹Oba de Har säd to am: Nu, jie Farisäa, jie reinjen daut butaschte de Kuffels un de Schiewen, oba daut Ennaliche (Bennaschte) es voll Raup (Roowen) un Boosheit.

⁴⁰Noaren! Haft nich dee, dee daut Butaschte jemoakt haft, uk daut Ennaliche jemoakt?

⁴¹Doch jeft Aulmoosen von däm, waut jie haben, aules es junt rein.

⁴²Oba wee junt Farisäa! Wiels jie jäwen daut Tieendel von de Mints un dän Dell un aulet Krut (Kjäakjenkrut), un achtloos vebiegonen aum Rajcht un aun de Leew Gottes; oba dit wia needich to doonen un jant nich to loten.

⁴³Wee junt Farisäa! Wiels jie leewen dän ieeschten Plauz enne Sienagog un de Bejreessunk oppe Moakjtplaza!

⁴⁴Wee junt, wiels jie sent aus de vestoakne Jräwa, un de Menschen, dee doaräwa gonen, weeten daut nich.

⁴⁵Oba eena de Jesazesjelieeda auntwuad un säd to am: Meista, endäm du dit sajchst, beleidichst du uk ons.

⁴⁶Oba hee säd: Uk junt Jesazesjelieede wee, dan jie beloden de Menschen met schwoa to droagende Lausten, un selfst ria jie de Laust nich met eenem von june Finja aun.

⁴⁷Wee junt! Wiels jie buen de Grauf Denkjmols de Profeeten, oba june Vodasch ha dee dootjemoakt.

⁴⁸Aulsoo sent jie Zeijen un ha Wooljefaulen aun de Woakjen juna Vodasch; dan see ha dee dootjemoakt, oba jie buen [äare Grauf Denkjmols].

⁴⁹Doarom haft uk de Weisheit Gottes jesajcht: Ekj woa Profeeten un Apostel no an schekjen, un eenje von an woaren see dootmoaken un vefoljen,

⁵⁰doamet daut Bloot aula Profeeten jefoddat woat, daut vonne Gruntloag de Welt es von disem Jeschlajcht vegoten worden;

⁵¹von däm Bloot Abel bat aum Bloot Secharja, dee doa tweschen dän Aultoa un däm (Tempel) Hus omkjeem; jo, ekj saj junt: Daut woat von disem Jeschlajcht jefoddat woaren.

⁵²Wee junt, Jesazesjelieede! Dan jie ha dän Schlätel de Erkjantnis wajchjenomen; jie selfst sent nich nenn jekomen, un dee nenkomen wullen ha jie jehindat.

⁵³Un aus hee von doa rutjegonen wia, [aus hee oba dit to an säd] fungen de Schreftjelieede un de Farisäa aun, sea (schrakjlich) oppjebrocht to sennen un am äwa välet uttofroagen;

⁵⁴see luaden opp am, om irjentwaut ut sienem Mul to hieren (om am to beschuldjen).