Read De Bibel JHF Lukas 18 Bible Online

Lukas 18 - De Bibel JHF bible

Lukas 18

¹Oba hee säd an een Jlikjnis doaropp, daut see aulentiet (aule Tiet) bäden un nich meed woaren sellen,

²un säd: Een Rechta wia en eene Staut, dee fa Gott nich Angst haud un eenen Mensch nich achtet.

³Oba eene Wätfru wia en jane Staut; un see kjeem emma wada no am, un säd: Veschauf mie Rajcht jäajenäwa mienem Jäajna.

⁴Un eene Tietlank wull hee nich; oba nodäm säd hee to sikj selfst: Wan ekj uk fa Gott nich Angst ha un kjeenen Mensch acht,

⁵soo well ekj doch, wiels dise Wätfru mie Mieej moakt, äa Rajcht veschaufen, doamet see nich aum Enj kjemt un mie em Jesecht schleit.

⁶Oba de Har säd: Horcht, waut de onjerajchta Rechta sajcht.

⁷Oba sull Gott, nich siene (von am) Utjewälde Rajcht schaufen, dee Dach un Nacht to (no) am roopen, un trakjt hee daut lang han met an?

⁸Ekj saj junt, hee woat äa Rajcht boolt (schwind) schaufen. Doch wan de Menschensän kjemt, woat hee dän Gloowen oppe Ieed finjen?

⁹Oba hee säd uk to eenje, dee opp sikj selfst vetruden, daut see jerajcht sent, un de äwaje veachten, dit Jlikjnis:

¹⁰2 Mana jinjen nopp em Tempel om to bäden; de eena een Farisäa un de aundra een Zollbeaumta.

¹¹De Farisäa stunt un bäd bie sikj selfst soo: Oo Gott, ekj dank die, daut ekj nich sie aus dee aule aundre Menschen, Reiba, Ojjerajchte, Ehebräakja, ooda uk aus dis Zollbeaumta.

¹²Ekj faust twee Mol enne Wäakj, ekj jäw daut Tieendel von aulem, waut ekj ennäm.

¹³Oba de Zollbeaumta, stunt wiet auf, wull nich eenmol de Uagen opphäwen nom Himmel, oba schluach sikj aun siene Brost un säd: Oo Gott, sie mie eenem Sinda jnädich!

¹⁴Ekj saj junt: Disa jinkj jerajchtfoadicht en sien Hus ver janem; dan jiedra, dee sikj selfst erhäft, woat läaja (raufjesat) woaren, oba wäa sikj selfst läach moakt (raufsat), woat jehowen woaren.

¹⁵Oba see brochten uk de Kjinja no am, doamet hee an aunrieren (aunschieren) sull. Oba aus de Jinja daut sagen, fuaren see an aun.

¹⁶Oba Jesus roopt dee (Kjinja) no sikj un säd: Lot de Kjinja no mie komen un wäat an nich, dan dän jehieet daut Rikj Gottes.

¹⁷Woarhauft, ekj saj junt: Wäa daut Rikj Gottes nich aunnämt aus een Kjint, woat nich doa nenkomen.

¹⁸Un doa fruach am een jewessa Väastona un säd to am: Gooda Meista, waut mott ekj doonen, om eewjet Läwen to emfangen?

¹⁹Oba Jesus säd to am: Waut nanst du mie Goot? Kjeena es goot, blooss eena, - Gott.

²⁰De Jebooten kjanst du: «Bräakj nich de Ehe; nich dootmoaken; nich stälen; nich faulschet Zeijnise jäwen; iea dienen Voda un diene Mutta».

²¹Oba hee säd: Daut aules ha ekj jedonen (jehoolen) von miene Jugent aun.

²²Oba aus Jesus daut hieed, säd hee to am: Noch eent fält die: Vekjeep aules, waut du hast, un vedeel daut aun de Oame, un du woascht een Schauz em Himmel haben, un komm häa, folj mie no.

²³Oba aus hee dit hieed, wort hee sea betriept, dan hee wia sea rikj.

²⁴Oba aus Jesus am sach, daut hee sea betriept wort, säd hee: Woo schwoa komen dee doa Rikjtum ha, en daut Rikj Gottes nenn!

²⁵Dan daut es leichta, daut een Kameel derch een Noteluag (Loch) jeit, aus daut een Rikja em Rikj Gottes nenn kjemt.

²⁶Oba dee daut jehieet hauden säden: Wäa kaun dan (äwahaupt) jerat woaren?

²⁷Oba hee säd: Waut bie Menschen ommäajlich es, es bie Gott mäajlich.

²⁸Oba Petrus säd: Kjikj, wie ha daut aules (Ieejentum) veloten sent die nojefolcht.

²⁹Oba hee säd to an: Woarhauft, ekj saj junt: Doa es kjeena, dee veloten haft Hus ooda Fru ooda Brooda ooda Elren ooda Kjinja om daut Rikj Gottes wellen (haulwen),

³⁰dee nich väl mea wada kjrieen (trigjkjrieen) woat en dise Tiet un en dee komenden Welt eewjet Läwen.

³¹Oba hee neem de 12 no sikj un säd to an: Kjikjt, wie gonen enopp no Jerusalem, un daut woat aules to Enj jebrocht woaren, waut derch de Profeeten von däm Menschensän jeschräwen es;

³²dan hee woat aune Heiden äwajeft woaren un woat vespott woaren un hee woat meshaundelt woaren un hee woat aunjespäajen woaren;

³³un wan see am jeschloagen ha, woaren see am dootmoaken, un aum dredden Dach woat hee (vom Doot) oppstonen.

³⁴Un see vestunden nuscht von disem, un dit Wuat wia von an veborjen, un see bejreepen nich waut hee säd.

³⁵Oba daut passieed, aus hee noda no Jericho kjeem, saut een Blinja aum Wajch un prachad.

³⁶Oba aus hee hieed väl Volkj vebiegonen, fruach hee, waut daut es.

³⁷Oba see berechten am, daut Jesus, de Nazarena, doa vebiejeit.

³⁸Un hee roopt un säd: Jesus, David sien Sän, erboarm die äwa mie.

³⁹Un dee doa veropp jinjen dreiwden am, daut hee stell sennen sull; oba hee schrieech noch luda: David sien Sän, erboarm die äwa mie!

⁴⁰Oba Jesus bleiw stonen un befool am no sikj to brinjen. Oba aus hee dichta kjeem, fruach hee am [un säd]:

⁴¹Waut west du, daut ekj die doonen saul? Oba hee säd: Har, daut ekj seenen kaun.

⁴²Un Jesus säd to am: Sie seenent! Dien Gloowen haft die jerat.

⁴³Un fuaz wort hee seenent un foljd am, un veharlicht Gott. Un daut gaunze Volkj, daut dit sach, lowden Gott.