Read De Bibel JHF Lukas 24 Bible Online

Lukas 24 - De Bibel JHF bible

Lukas 24

¹Oba aum ieeschten Dach enne Wäakj, tiedich zemorjes, kjeemen see nom Grauf un brochten scheenrikjende Eelj, dee see reed jemoakt hauden.

²Oba see fungen däm Steen vom Grauf wajchjerolt;

³un aus see nenn jinjen, fungen see dän Har Jesus sien Lief nich.

⁴Un daut passieed, see wieren rotloos doaräwa, kjikj, 2 Mana stunden bie an en jlenzende Kjleeda.

⁵Oba aus see voll Angst jeworden wieren un de Jesechta bate Ieed bekjten, säden see to an: Waut sieekj jie dän Läwendjen bie de Doodje?

⁶Hee es nich hia, sonda hee es oppjestonen. Denkjt doaraun, waut hee to junt säd, aus hee noch en Galiläa wia,

⁷un säd: Dautet sennen mott, daut de Menschensän enne Henj sindja Menschen äwajeft woat un jekjriezicht un aum dredden Dach oppstonen woat.

⁸Un see dochten aun siene Wieed;

⁹un jinjen vom Grauf trigj un see berechten aul daut de 11 un dän aundren.

¹⁰Oba doa wieren Maria Magdalena un Johana un Maria, Jakobus siene Mutta, un dee aundre met an, see säden dit to de Apostel.

¹¹Un äare Wieed schienen an aus een Mäarchen (ladjet Jeräd), un see jleewden de Frues nich.

¹²Oba Petrus stunt opp un rand nom Grauf, un bekjt sikj un hee sitt de Liendieekja auleen ligjen, un hee jinkj wajch, bie sikj staund hee äwa daut waut passieet es.

¹³Un kjikj, twee von an jinjen aun dän selwja Dach no een Darp, 60 Stadien von Jerusalem auf, jenant Emmaus.

¹⁴Un see räden metenaunda äwa aules daut, waut sikj toojedroacht haud (passieet wia).

¹⁵Un daut passieed, aus see sikj unjahilden un sikj beräden, un hee selfst, Jesus, kjeem noda un jinkj met an;

¹⁶oba äare Uagen wieren veschloten, soo daut see am nich erkjanen.

¹⁷Oba hee säd to an: Waut sent daut fa Räd, de jie metenaunda wakjslen biem gonen? Un see bleewen truarich stonen.

¹⁸Oba eena, met Nomen Kleopas auntwuad un säd to am: Wonst du auleen, aus een Framda, en Jerusalem un nich erfoaren hast, waut hia (enne Staut) enne latste Doag passieet es?

¹⁹Un hee säd to an: Waut dan? Oba see säden to am: Daut met Jesus däm Nazarena, dee wia [een Maun] een Profeet, majchtich em Woakj un Wuat ver Gott un däm gaunzen Volkj;

²⁰un woo de Huagepriestasch un onse Bowaschte am utjeleewat hauden, toom Doodesuadeel, un am kjriezichten.

²¹Oba wie hopten, daut hee dee es, dee Israel erleesen wudd. Un nich blooss dit, bie aul däm es vondoag de dredda Dach, aus dit passieet es.

²²Oba uk eenje Frues von ons, ha toom staunen jebrocht, dee tiedich zemorjes nom Grauf kjeemen,

²³un hauden sien Lief nich jefungen, see kjeemen un behaupten, daut see uk Jesechta von Enjel jeseenen hauden, dee doa säden, daut hee läft.

²⁴Un eenje dee met ons sent, jinjen nom Grauf un fungen daut soo, aus de Frues uk jesajcht hauden; oba am sagen see nich.

²⁵Un hee säd to an: Oo, Onvestendje un langsom em Hoaten, to jleewen aun aulem waut de Profeeten jesajcht ha.

²⁶Must de Jesaulwda (Christus) dit nich lieden un en siene Harlichkjeit engonen?

²⁷Un hee funk aun bie Moses un bie aule Profeeten, un hee läd an ut, waut en aule Schreften äwa am jeschräwen es.

²⁸Un see kjeemen noda nom Darp, wua see hanjinjen; un hee deed soo, aus wull hee wiedagonen.

²⁹Un see kroagden am un säden: Bliew bie ons, dan daut es jäajen Owent, un de Dach jeit aul toenj. Un hee jinkj nenn, om bie an to bliewen.

³⁰Un daut passieed, nodäm, aus hee met an aum Desch lach, neem hee daut Broot un säajend (Moltiet Säajen) daut; un hee bruak un jeef an daut.

³¹Oba äare Uagen worden opjemoakt, un see erkjanen am; un hee veschwunk ver an.

³²Un see säden to eenaunda: Wia nich ons Hoat brennent en ons, aus hee oppem Wajch to ons räd, [un] aus hee ons de Schreften openboad?

³³Un see stunden en de selwje Stund opp un jinjen trigj no Jerusalem un fungen de 11 un dee met an vesaumelt,

³⁴un dee säden: Werkjlich, es de Har oppjestonen un hee haft sikj Simon jewäsen.

³⁵Un see vetalden, waut oppem Wajch passieet wia, un woo hee von an erkjant wort aum Broot bräakjen.

³⁶Oba aus see dit vetalden, kjeem hee en äare Medd un säd to an: Fräd met junt!

³⁷Oba see vefieeden sikj un voll Angst jeworden, meenden see, eenen Jeist to seenen.

³⁸Un hee säd to an: Waut se jie soo derchenaunda, un wuarom stieen Bedenkjen opp en june Hoaten?

³⁹Kjikjt miene Henj un miene Feet, daut ekj daut selfst sie; betaust mie un kjikjt, dan een Jeist haft nich Fleesch un Knoakes, aus jie seenen, daut ekj ha.

⁴⁰Un aus hee dit jesajcht haud, wees hee an de Henj un de Feet.

⁴¹Oba aus see fa Freid un staunen noch nich jleewden, säd hee to an: Ha jie hia waut toom äten?

⁴²Oba see jeewen am een Stekj jebrodne Fesch [un Honnich];

⁴³un hee neem un aut ver an.

⁴⁴Oba hee säd to an: Dit sent miene Wieed, dee ekj to junt säd, aus ekj noch bie junt wia, daut aules erfelt woat, waut em Jesaz Moses un de Profeeten un Psalmen äwa mie jeschräwen steit.

⁴⁵Donn muak hee an daut Vestentnis op, de Schreften to vestonen,

⁴⁶un hee säd to an: Soo es (steit) jeschräwen, daut de Jesaulwda lieden un aum dredden Dach vonne Doodes oppstonen wudd,

⁴⁷un vekjindicht woat en sienem Nomen Omdenkjen (Busse doonen, Bekjieren) to Vejäwunk de Sinden unja aule Velkja, aunjefongen von Jerusalem.

⁴⁸Jie sent Zeijen von disem (doavon);

⁴⁹un kjikjt, ekj schekj mienen Voda sien Vespräakjen opp junt; oba jie blieft enne Staut, bot jie aunjedonen (aunjetrocken) woaren met Krauft von Bowen.

⁵⁰Oba hee fieed an rut bot jäajen Betanien un hoof siene Henj opp un hee säajend an.

⁵¹Un daut passieed, endäm hee an säajend, jinkj hee von an un wort enopp jehowen em Himmel.

⁵²Un see follen ver am dol un jinjen trigj no Jerusalem met groote Freid;

⁵³un wieren emma (aule Tiet) em Tempel un bäden (lowden, säajende) Gott aun.