Read De Bibel JHF Lukas 5 Bible Online

Lukas 5 - De Bibel JHF bible

Lukas 5

¹Oba daut passieed, aus daut Volkj sikj no am drenjd, om daut Wuat Gottes to hieren, un hee aum See Genezaret stunt.

²Un hee sach twee Boots aum See stonen; oba de Fescha wieren utjestäajen un woschen äare Nats.

³Oba hee stieech en eent de Boots, daut Simon sient wia, un bedd am, een bät vom Launt wajchtofoaren; un hee sad sikj dol un lieed daut Volkj vom Boot.

⁴Oba aus hee opphieed to räden, säd hee to Simon: Foa rut oppem Deepen, un lot june Nats to eenem Feschfang erauf.

⁵Un Simon auntwuad un säd to am: Meista, wie ha ons de gaunze Nacht derch bemieecht un ha nuscht jefangen; oba opp dien Wuat well ekj daut Nat raufloten.

⁶Un aus see dit jedonen hauden, fungen see eene groote Menj Fesch, soo daut äa Nat wull tweirieten.

⁷Un see wongen äare Frind (Deelnäma) em aundren Boot, om daut see komen un an halpen; un see kjeemen, un see felden beid Boots, soo daut see aunfungen to vesinkjen.

⁸Oba aus Simon Petrus daut sach, foll hee dol to Jesus siene Kjnee un säd: Go von mie rut, dan ekj sie een sindja Mensch, Har.

⁹Dan een Schrakj haud am jejräpen un aule, de bie am wieren, äwa däm Feschfank, dee see jefangen hauden;

¹⁰Oba krakjt soo uk Jakobus un Johanes, de Sän von Zebedäus, de Deelhaba von Simon wieren. Un Jesus säd to Simon: Enjst die nich; von nu aun woascht du Menschen fangen.

¹¹Un aus see de Boots aum Launt jebrocht hauden, veleeten see aules un foljden am no.

¹²Un daut passieed, aus hee en eene de Städa wia, kjikj, doa wia een Maun voll Utsauz; un aus hee Jesus sach, foll hee opp sien Jesecht un bedd am un säd: Har, wan du west, kaust du mie rein moaken.

¹³Un hee strakjt de Haunt ut, schieed am aun un säd: Ekj well; sie jereinicht! Un plazlich veleet de Utsauz am.

¹⁴Un hee veboot am, kjeenem doavon to sajen; oba go han un wies die däm Priesta un opfa fa diene Reinjunk, aus Moses befoolen haft, fa an toom Zeichnis.

¹⁵Oba de Norecht äwa (von) am vebreed sikj om soo mea, un väl Menschen vesaumelden sikj, am to hieren un von äare Krankheiten jeheelt to woaren.

¹⁶Oba hee jinkj trigj un wia en eensome Jäajenden un bäd.

¹⁷Un daut passieed aun eenem de Doag, daut hee lieed; un doa sauten de Farisäa un Jesazesliera, dee doa ut jiedrem Darp von Galiläa un Judäa un ut Jerusalem jekomen wieren; un däm Harn siene Krauft wia doa, om an to heelen.

¹⁸Un kjikj, Mana, dee opp eenem Bad eenen Maun brinjen, dee jelämt wia; un see sochten am nenn to brinjen un ver am [Jesus] hantolajen.

¹⁹Un doa see nich fungen, opp waut fa eenen Wajch see am nenn brinjen kunnen (sullen) wäajen de (Menschen) Menj, stieejen see oppem Dak, un leeten am derch daut Tieejeldak rauf, metem Bad, enne Medd ver Jesus.

²⁰Un aus hee äaren Gloowen sach, säd hee: Mensch, diene Sinden sent die vejäft.

²¹Un de Schreftjelieede un de Farisäa fungen aun to äwalajen, endäm see säden: Wäa es disa, dee lastalich rät? Wäa kaun Sinden vejäwen, buta Gott auleen?

²²Oba aus Jesus äa Äwalajen erkjand, auntwuad un säd hee to an: Waut äwalaj jie en junem Hoat?

²³Waut es leichta, to sajen: Die sent diene Sinden vejäft, ooda to sajen: Sto opp un go?

²⁴Oba daut jie weeten, daut de Menschensän Vollmacht haft oppe Ieed, Sinden to vejäwen - säd hee to däm Jelämden: Ekj saj die, sto opp un nemm dien Bad opp un go no dienem Hus.

²⁵Un plazlich stunt hee ver an opp, neem (sien Bad) opp, opp däm hee jeläajen haud, un jinkj (han) no sien Hus, endäm hee Gott veharlicht.

²⁶Un aule wieren erstaunt, un see veharlichten Gott un wieren met Angst erfelt un säden: Wie ha vondoag butajeweeneljet jeseenen.

²⁷Un nodäm jinkj hee rut un sach eenen Zollmaun, met Nomen Levi, aum Zollhus setten un säd to am: Folj mie no.

²⁸Un hee veleet aules, stunt opp un foljd am no.

²⁹Un Levi muak am een grootet Mol en sienem Hus; un doa wieren väl Zollmana un aundre, dee met am aum Desch lagen.

³⁰Un de Farisäa un äare Schreftjelieede grunsten äwa siene Jinja un säden: Wuarom äten un drinkj jie met de Zollmana un Sinda?

³¹Un Jesus auntwuad un säd to an: De Jesunde brucken nich eenen Dokta, oba de Kranke;

³²ekj sie nich jekomen, Jerajchte to roopen, oba de Sinda to Busse.

³³Oba see säden to am: Wuarom fausten däm Johanes siene Jinja soo foaken un verechten Jebäda, un krakjt soo uk de Farisäa äare; oba diene äten un drinkjen?

³⁴Oba Jesus säd to an: Jie kjennen doch nich däm Briegaum siene Jast fausten loten, soo lang aus de Briegaum bie an es?

³⁵Oba doa woaren Doag komen, un wan de Briegaum von an wajchjenomen sennen woat, dan, en jane Doag, woaren see fausten.

³⁶Oba hee säd (vetald) an uk een Jlikjnis: Kjeena sat een nieet Flekj von een nieet Kjleet opp een oolet Kjleet; dan sest veritt hee uk daut niee, un daut Flekj vom nieen paust nich toom oolen.

³⁷Un kjeena deit nieen Wien un oole Wienladasch; sest woat de niee Wien de oole Wienladasch verieten, un hee (Wien) woat vejeeten, un de Wienladasch woaren tweigonen;

³⁸oba nia Wien deit maun en niee Wienladasch, un beid woaren gaunz (erholen) bliewen.

³⁹Un kjeena well, wan hee oolen (Wien) jedrunken haft, [well] dan nieen, dan hee sajcht: De oola es bäta (goot).