Read De Bibel JHF Lukas 9 Bible Online

Lukas 9 - De Bibel JHF bible

Lukas 9

¹Oba aus hee de 12 toopjeroopt haud, jeef hee an Krauft un Vollmacht äwa aule Dämonen (beese Jeista), un Krankheiten to heelen;

²un hee schekjt an, daut Rikj Gottes to prädjen un de Kranke to heelen.

³Un hee säd to an: Nämt nuscht met oppem Wajch, noch een Stock, nich Tausch, nich Broot, nich Selwa, noch saul wäa twee Hamden (langa Rock) haben.

⁴Un wua jie en een Hus nengonen, doa blieft, un von doa got wieda.

⁵Un wua maun junt nich oppnemt, got wajch ut jane Staut un scheddat uk dän Stoff von june Feet, toom Zeichnis jäajen an.

⁶Oba see jinjen ut un jinjen derch de Darpa, un prädijden de frooe Bootschoft, un äwaaul Kranke heelden.

⁷Oba daut hieed Herodes, de Veaferscht, aules waut [derch am] passieed wia, un hee wia doawäajen en groote Veläajenheit, wiels von atelje jesajcht wort, daut Johanes ut däm Doot oppjestonen es;

⁸oba von atelje, daut Elias jekomen es, oba von aundre, daut eena vonne oole Profeeten oppjestonen es.

⁹Oba Herodes säd: Johanes ha ekj entheeft (den Kopp aufhaken loten); oba wäa es disa, von däm ekj soowaut hia? Un hee socht am to seenen.

¹⁰Un aus de Apostel trigjkjeemen, vetalden see am aules, waut see jedonen hauden; un hee neem an met un jinkj trigj oppoat [aun eenem eensomen Uat] no eene Staut, met Nomen Betsaida.

¹¹Oba aus daut Volkj daut to hieren kjrieech, jinjen see am hinjaraun; un hee neem an opp un räd to an vom Rikj Gottes, un dee Heelunk needich hauden, heeld hee.

¹²Oba de Dach jinkj toenj, un de 12 kjeemen no am un säden to am: Lot daut Volkj gonen, om daut see enne omligjende Darpa un oppe Häw (Launt) nengonen (ne Städ finjen om doa to bliewen), un Speise finjen; dan wie sent hia aun eenem eensomen Uat.

¹³Oba hee säd to an: Jeft jie an to äten. Oba see säden: Wie ha nich mea aus fief Brood un twee Fesch, buta, daut wie hangonen un fa dit gaunze Volkj Äten kjeepen.

¹⁴Dan doa wieren bie 5 000 Maun. Oba hee säd to siene Jinja: Lot an en Gruppen to 50 sikj hansaten.

¹⁵Un see deeden soo un leeten aule sikj dol saten.

¹⁶Oba hee neem de fief Brood un de twee Fesch, kjikjt nom Himmel un säajend dee; un hee vebruak dee un jeef dee de Jinja, om däm Volkj väatolajen.

¹⁷Un see auten un worden aula saut; un doa worden oppjehowen, waut an aun Brocken äwajebläwen wia, 12 Kjarw voll.

¹⁸Un daut passieed, aus hee auleen bäd, wieren de Jinja bie am; un hee fruach an un säd: Wäa sajen de Lied (Menschen), daut ekj sie?

¹⁹Oba see auntwuaden un säden: Johanes de Deepa; oba aundre: Elias; oba aundre, daut eena de oole Profeeten oppjestonen es.

²⁰Oba hee säd to an: Oba jie, wäa saj jie, daut ekj sie? Oba Petrus auntwuad un säd: De Jesaulwda (Christus) Gottes.

²¹Oba hee woarnd an iernsthauft dit kjeenem to sajen,

²²un säd: Daut es needich, daut de Menschensän väl lieden un veschmäten (veacht) woat von de Eltestasch un Huagapriesta un Schreftjelieede, un dootjemoakt un aum dredden Dach oppjewakjt woat.

²³Oba hee säd to aule: Wan wäa mie nofoljen well, de mott sikj von sikj selfst aufsajen un nemt sien Kjriez Dach fa Dach opp sikj, un folj mie no.

²⁴Dan wäa sien Läwen raden well, woat daut velieren; oba wäa sien Läwen om mient haulwen velist, dee woat daut raden.

²⁵Dan waut fa een Nutzen haft een Mensch, wan hee de gaunze Welt jewent, oba sikj selfst velist ooda groote Schoden lieden woat?

²⁶Dan wäa emma sikj mie un miene Wieed schämt, met däm woat de Menschensän sikj schämen, wan hee komen woat en siene Harlichkjeit un en däm Voda siene un de heilje Enjel.

²⁷Oba ekj saj junt en Woarheit: Doa sent atelje von dee, de hia stonen, dee dän Doot nich schmakjen woaren, bot see daut Rikj Gottes seenen.

²⁸Oba daut passieed onjefäa no acht Doag, no dise Räd, daut hee Petrus un Johanes un Jakobus metneem un oppem Boajch jinkj, om to bäden.

²⁹Un aus hee bäd, wort sien Jesecht aundasch un siene Kjleeda strolent witt.

³⁰Un see, 2 Mana räden met am, daut wieren Moses un Elia.

³¹Dee verendach kjeemen en Harlichkjeit un beräden sienen Utgank, däm hee en Jerusalem erfellen sull.

³²Oba Petrus un dee met am wieren, wieren äwafollen vom Schlop; oba aus see oppjewakjt wieren, sagen see siene Harlichkjeit un dee twee Mana, dee bie am stunden.

³³Un daut passieed, aus see am veleeten, säd Petrus to Jesus: Meista, daut es goot, daut wie hia sent, un wie wellen 3 Booden (Zelten) moaken, fa die eene un fa Moses eene un fa Elia eene; un hee wist nich, waut hee säd.

³⁴Oba aus hee daut säd, kjeem eene Wolkj un äwadakjt an. Oba see hauden Angst, aus see enne Wolkj nenkjeemen.

³⁵Un eene Stemm kjeem ut de Wolkj, dee doa säd: Dit es mien uterwälda Sän, no am hieet.

³⁶Un nodäm aus de Stemm wia, wort Jesus auleen jefungen. Un see wieren stell un vetalden en de Doag kjeenem von däm, waut see jeseenen hauden.

³⁷Oba daut passieed aum näakjsten Dach, aus see vom Boajch raufjekomen wieren, kjeem am eene groote Menschenmenj entjäajen.

³⁸Un kjikj, een Maun ute Menj roopt lud un säd: Meista, ekj bedd die, kjikj han no mienem Sän, dan hee es mien eensja.

³⁹Un kjikj, een Jeist pakt am, un plazlich schricht hee, un schmitt am han un häa un schumt (utem Mul), un met Mieej jeit hee von am, endäm hee am sea kjwält.

⁴⁰Un ekj prachad diene Jinja, daut see am utdriewen sullen, un see kunnen daut nich.

⁴¹Oba Jesus auntwuad un säd: Oo onjleewendet un vedreidet Jeschlajcht, woo lang saul ekj bie junt sennen un junt vedroagen? Brinj dienen Sän häa.

⁴²Oba noch aus hee kjeem, reet am de Dämon un schmeet am han un häa; oba Jesus bedreiwd dän orreinen Jeist un heeld däm Jung un jeef am sienem Voda trigj.

⁴³Oba see erstaunden aula äwa de groote Macht Gottes. Oba aus see sikj aule wundaden äwa aules, waut hee [Jesus] deed, säd hee to siene Jinja:

⁴⁴Nämt (behoolt) jie dise Wieed en june Uaren; dan de Menschensän woat äwajäft woaren en de Menschen äare Henj.

⁴⁵Oba see vestunden dise Wieed nich, un daut wia ver an veschloten, soo daut see daut nich bejreepen; un see enjsten sikj, am äwa dit Wuat to froagen.

⁴⁶Oba doa kjeem unja an eene Froag (Äwalajunk), wäa de Jratsta unja (von) an es.

⁴⁷Oba aus Jesus de Äwalajunk en äare Hoaten sach, neem hee een Kjint un stald daut aun siene Sied (bie sikj)

⁴⁸un säd to an: Wäa dit Kjint oppnämen woat, en mienem Nomen, nemt mie opp; un wäa mie oppnämen woat, nemt däm opp, dee mie jeschekjt haft; dan wäa de Kjlansta es unja (mank) junt aula, dee es groot.

⁴⁹Oba Johanes auntwuad un säd: Meista, wie sagen eenem Dämonen utdriewen en dienen Nomen, un wie wullen am daut vebeeden, wiels hee nich met ons die nofolcht.

⁵⁰Un Jesus säd to am: Hindat am nich; dan wäa nich jäajen junt es, es fa junt.

⁵¹Oba daut passieed, aus sikj de Doag siena Oppnom erfelden, daut hee sien Aunjesecht fauststald, no Jerusalem to gonen.

⁵²Un hee schekjt Bootschofta ver sienem Aunjesecht; un see jinjen han un kjeemen en een samaritischet Darp, om fa am doa reedtomoaken.

⁵³Un see neemen am nich opp, wiels sien Aunjesecht no Jerusalem jerecht wia.

⁵⁴Oba aus siene Jinja Jakobus un Johanes daut sagen, säden see: Har, west du, daut wie Fia vom Himmel raufholen (rauffaulen) sellen un an vetäaren, [aus uk Elias deed]?

⁵⁵Oba hee dreid sikj om un dreiwd an [un säd: Jie weeten nich, waut vere Jeistes-Kjinja jie sent].

⁵⁶Un see jinjen no eenem aundren Darp.

⁵⁷Un aus see oppem Wajch jinjen, säd eena to am: Ekj well die nofoljen, wuahan du uk jeist [Har].

⁵⁸Un Jesus säd to am: De Fass ha Lajcha un de Väajel unjrem Himmel Nasta; oba de Menschensän haft nich, wua hee sien Haupt hanlajen kaun.

⁵⁹Oba hee säd to eenem aundren: Folj mie no. Oba dee säd: Har, erlaub mie ieescht hantogonen un mienem Voda to begrowen.

⁶⁰Oba hee [Jesus] säd to am: Lot de Doodje äare Doodes begrowen, oba du go han un vekjindj (prädj) daut Rikj Gottes.

⁶¹Oba doa säd uk een aundra: Ekj well die nofoljen, Har; oba lot mie ieescht, Aufscheet nämen von dän, dee en mienem Hus sent.

⁶²Oba Jesus säd to am: Kjeena dee siene Haunt aum Pluach jelajcht haft un trigjaun kjikjt, es bruckboa toom Rikj Gottes.