Read De Bibel JHF 5. Mose 11 Bible Online

5. Mose 11 - De Bibel JHF bible

5. Mose 11

¹Soo saust du nu däm Harn, dienen Gott, leewen un siene Väaschreften un siene Sazungen un siene Rajchte un siene Jebooten aule Doag hoolen.

²Un erkjant vondoag - dan nich met june Kjinja räd ekj, dee daut nich weeten un dee daut nich jeseenen ha - de Zucht Gottes, junem Gott, siene Majestät, siene stoakje Haunt un sienen utjestrakjten Oarm,

³un siene Tieekjen un siene Doten, dee hee en Ägipten jedonen haft, aun däm Farao, däm Kjennich von Ägipten, un aun sienem gaunzen Launt;

⁴un waut hee jedonen haft aun de Häamacht von Ägipten, aun siene Pieed un siene Woages, äwa dee hee de Wota vom Schelpmäa äwaschwamen leet, aus see junt hinjaraun wieren; un de Har haft an venicht bat opp disem Dach;

⁵un waut hee junt enne Wieste jedonen haft, bat jie aun disem Uat kaumen;

⁶un waut hee aun Datan un Abiram jedonen haft, de Säns Eliab, Ruben sienem Sän; woo de Ieed äa Mul opmuak un an enne Medd von gaunz Israel veschlukt met äare Famieljes un äare Zelten un aulem Goot, daut bie an wia.

⁷Dan june Uagen ha aul daut groote Woakj Gottes jeseenen, daut hee jedonen haft.

⁸Un soo bewoat daut gaunze Jeboot, daut ekj die vondoag befäl, doamet jie stoakj sent un nenkomen un daut Launt nämen, wuahan jie äwagonen, om daut entonämen;

⁹un doamet jie june Doag velenjren en däm Launt, daut de Har june Vodasch jeschwuaren haft, an un äarem Somen to jäwen, een Launt, daut von Malkj un Honnich rant.

¹⁰Dan daut Launt, wuahan du kjeemst, om daut entonämen, es nich aus daut Ägiptenlaunt, von doa jie rutjegonen sent, woa du diene Sot seist un met dienem Foot bewotren deedst, aus eenen Jemiesgoaden;

¹¹sonda daut Launt, wuahan jie äwagonen, om daut entonämen, es een Launt met Boaj un Läachten; vom Himmelsräajen drinkjt daut Wota;

¹²een Launt, opp däm de Har, dien Gott, acht haft: Emma sent de Uagen Gottes, dienem Gott, doanopp jerecht, von Aunfank em Joa bat toom Enj em Joa.

¹³Un daut woat passieren wan jie flietich opp miene Jebooten hieren, dee ekj junt vondoag befäl, däm Harn, junen Gott, too leewen un am to deenen met junem gaunzen Hoaten un met june gaunze Seel,

¹⁴soo woa ekj junem Launt to siene Tiet Räajen jäwen, däm tiedjen Räajen un däm loten Räajen, doamet du dien Jeträajd un dienen jungen Wien un dien Eelj ennsaumlst;

¹⁵un ekj woa dienem Vee Grauss oppe Stap jäwen, un du woascht äten un saut woaren.

¹⁶Heet junt, daut jun Hoat nich veleid woat, un jie aufgonen un aundre Jetta deenen un junt ver an hanschmieten,

¹⁷un de Oaja Gottes jäajen junt oppflaumt, un hee däm Himmel veschlit, daut kjeen Räajen kjemt, un de Ieedboddem nich siene Arnt jeft, un jie boolt ut dän gooden Launt vetilcht woaren, daut de Har junt jeft.

¹⁸Un jie sellen dise miene Wieed opp junem Hoaten un opp june Seel lajen, un dee toom Tieekjen opp june Haunt binjen, un dee sellen aus Stearnbenj tweschen june Uagen sennen.

¹⁹Un lieet dee june Kjinja, endäm jie doavon räden, wan du en dienem Hus setst, un wan du oppem Wajch jeist, un wan du die dollajst, un wan du oppsteist;

²⁰un schriew dee aun de Past aun dienem Hus un aun diene Dooasch,

²¹om daut june Doag un de Doag june Kjinja sikj en disem Launt vemieren, dee de Har june Vodasch jeschwuaren haft, an to jäwen, aus de Doag vom Himmel äwa de Ieed sent.

²²Dan wan jie dit gaunze Jeboot, daut ekj junt to doonen befäl, flietich too hoolen, däm Harn, junem Gott, too leewen, opp aul siene Wäaj too waundlen un am auntohenjen,

²³soo woat de Har aul dise Nazionen ver junt vejoagen; un jie woaren Nazionen nämen, jrata un stoakja aus jie.

²⁴Jieda Uat, opp däm june Footsol klunjen woat, woat junt sennen; vonne Wieste un däm Libanon un vom Stroom, däm Stroom Eufrat, bat aum hinjaschte Mäa woat june Jrens sennen.

²⁵Kjeena woat ver junt bestonen; junem Schrakj un june Angst woat de Har, jun Gott, opp däm gaunzen Launt lajen, opp däm jie gonen woaren, soo aus hee to junt jerät haft.

²⁶Kjikj, ekj laj junt vondoag Säajen un Fluch väa:

²⁷Däm Säajen, wan jie de Jebooten Gottes, junem Gott, jehorchen, dee ekj junt vondoag befäl;

²⁸un däm Fluch, wan jie de Jebooten Gottes, junem Gott, nich jehorchen un vom Wajch aufgonen, däm ekj junt vondoag befäl, om aundre Jetta notogonen, dee jie nich kjanen.

²⁹Un daut saul passieren, wan de Har, dien Gott, die en daut Launt brinjt, wuahan du kjeemst, om daut entonämen, soo saust du däm Säajen räden loten oppem Boajch Gerisim un däm Fluch opp däm Boajch Ebal.

³⁰Sent dee nich aun jane Sied vom Jordan, hinja däm Wajch jäajen Sonnenunjagank em Launt de Kanaanita, dee enne Läacht wonen, Gilgal jäajenäwa, bie de Terebinten More?

³¹Dan jie gonen äwa däm Jordan, om nentokomen, daut Launt entonämen, daut de Har, jun Gott, junt jeft; un jie woaren daut ennämen un doa wonen.

³²Un soo acht doaropp, aul de Sazungen un de Rajchte to doonen, dee ekj junt vondoag väalaj.