Read De Bibel JHF 5. Mose 2 Bible Online

5. Mose 2 - De Bibel JHF bible

5. Mose 2

¹Un wie dreiden ons un jinjen no de Wieste, oppem Wajch nom Schelpmäa, aus de Har to mie jerät haud; un väl Doag ommjinj wie de Boaj Seir.

²Un de Har räd to mie un säd:

³Lang jenuach ha jie dise Boaj omgonen; dreit junt nom Nuaden.

⁴Un befäl däm Volkj un saj: Jie woaren nu derch de Breeda äa Launt gonen, de Kjinja Esau, dee en Seir wonen, un see woaren sikj fa junt ferchten; soo habt acht!

⁵Lot junt nich en, met an em Striet, dan ekj woa junt nich eenen Footbreed von äarem Launt jäwen; dan de Boaj Seir ha ekj däm Esau aus Ieejentum jejäft.

⁶Äten sell jie fa Jelt bie an kjeepen, daut jie äten, un uk Wota sell jie fa Jelt von an kjeepen, daut jie drinkjen.

⁷Dan de Har, dien Gott, haft die jesäajent en aulem Woakj diene Henj. Hee kjant diene Reis derch dise groote Wieste; dise 40 Joa es de Har, dien Gott, met die jewast; daut haft die aun nuscht jefällt.

⁸Un wie jinjen wieda, aun onse Breeda, de Kjinja Esau, vebie, dee en Seir wonen, vom Wajch enne Läacht, von Elat un von Ezjon-Geber häa; un wie dreiden ons un jinjen oppem Wajch no de Wieste von Moab.

⁹Un de Har räd to mie: Bedrenj de Moabita nich un lot die nich em Striet met an en, dan ekj woa die von äarem Launt kjeen Ieejentum jäwen; dan Ar ha ekj de Kjinja Loot aus Ieejentum jejäft.

¹⁰Verhäa wonden de Emim doa, een grootet un stoakjet un huaget Volkj, aus de Enakim.

¹¹Uk see woaren fa Riesen jehoolen, aus de Enakim; un de Moabita nanen an Emim.

¹²Un en Seir wonden verhäa de Horita; oba de Kjinja Esau juagen an rut un vetiljde an ver sikj un wonden aun äare Städ, soo aus Israel däm Ieejendooms Launt jedonen, daut de Har an jejäft haft.

¹³Nu moakt junt opp un got äwa däm Bach Sered. Un wie jinjen äwa däm Bach Sered.

¹⁴Oba de Doag, dee wie von Kades-Barnea jegonen sent, bat wie äwa däm Bach Sered jinjen, wieren 38 Joa, bat daut gaunze Jeschlajcht de Kjrichsmana ut däm Loaga oppjeräwen wia, soo aus de Har an jeschwuaren haud.

¹⁵Uk de Haunt Gottes wia jäajen an, om an ut däm Loaga too vetiljen, bat see oppjeräwen wieren.

¹⁶Un daut passieed, aus aule Kjrichsmana ut de Volkjsmedd wajchjestorwen wieren,

¹⁷doa räd de Har to mie un säd:

¹⁸Du woascht vondoag de Jrensen von Moab, von Ar, äwagonen,

¹⁹un de Kjinja Amon nodakomen; du saust an nich bedrenjen un die nich met an em Striet ennloten, dan ekj woa die von däm Launt de Kjinja Amon nuscht aus Ieejentum jäwen; dan ekj ha daut de Kjinja Loot aus Ieejentum jejäft.

²⁰Fa een Launt de Riesen woat dit jehoolen; doa wonden Riesen ver däm, un de Amonita nanden an Samsummita;

²¹een grootet un stoakjet un huaget Volkj, aus de Enakim; un ver an - vetiljd de Har an, un see juagen an rut un wonden en äare Städ;

²²soo aus hee daut fa de Kjinja Esau jedonen haud, dee en Seir wonen, ver dee hee de Horita vetiljd; un see juagen an rut un wonen en äare Städ bat opp disem Dach.

²³Un de Awita, dee en Darpa wonden bat Gaza, - de Kaftorim, dee ut Kaftor kaumen, vetiljde dee selje un wonden aun äare Städ.

²⁴Moakt junt opp, got wieda un got äwa däm Fluss Arnon. Kjikj, ekj ha Sihon, däm Kjennich von Hesbon, de Amorita, un sien Launt en diene Haunt jejäft; fang aun, nämt aus Ieejentum un bekjamf an!

²⁵Aun disem Dach well ekj aunfangen, dien Schrakj un diene Angst opp de Velkja unja däm gaunzen Himmel too lajen, dee daut von die hieren un ver die zetren un ver die sikj enjsten woaren.

²⁶Un ekj schekjt Bootschofta ut de Wieste Kedemot aun Sihon, däm Kjennich von Hesbon, met frädliche Wieed, un säd:

²⁷Lot mie derch dien Launt gonen! Blooss oppe Gaussen well ekj gonen, ekj well noch rajchtsch noch linkjsch aufbäaje;

²⁸Äten saust du mie fa Jelt vekjeepen, daut ekj ät, un Wota saust du mie fa Jelt jäwen, daut ekj drinkj. Blooss met miene Feet well ekj derch gonen -

²⁹aus mie de Kjinja Esau jedonen ha, dee en Seir wonen, un de Moabita, dee en Ar wonen - bat ekj äwa däm Jordan en daut Launt kom, daut de Har, ons Gott, ons jeft.

³⁰Oba Sihon, de Kjennich von Hesbon, wull ons nich bie sikj derchgonen loten; dan de Har, dien Gott, haud sien Jeist hoat jemoakt un sien Hoat vestokt, om daut hee an en diene Haunt jeef, aus daut aun disem Dach es.

³¹Un de Har räd to mie: Kjikj, ekj ha aunjefongen, Sihon un sien Launt ver die hantojäwen; fang aun, nemm daut Launt aus dien Ieejentum en.

³²Un Sihon jinkj ut, ons entjäajen, hee un aul sien Volkj, toom Kaumf no Jahaz.

³³Oba de Har, ons Gott, jeef am ver ons han; un wie schluagen am un siene Säns un aul sien Volkj.

³⁴Un en dee selje Tiet neem wie aul siene Städa en, un wie vebaunten äa gaunzet Volkj; Mana un Frues un Kjinja; wie leeten kjeene Wajchjerande äwa.

³⁵Blooss daut Vee neem wie fa ons un däm Raup de Städa, dee wie ennämen.

³⁶Von Aroer, daut aum Äwa vom Fluss Arnon es, un zwoa von de Staut, dee enne Fluss Läacht licht, bat Gilead wia kjeene Staut, dee ons too stoakj jewast wia: Aules jeef de Har, ons Gott, ver ons han.

³⁷Blooss däm Launt de Kjinja Amon, de gaunze Sied vom Fluss Jabbok, best du nich noda jekomen, noch de Städa oppe Boaj, no aulem, waut de Har, ons Gott, veboden haud.