Read De Bibel JHF 5. Mose 31 Bible Online

5. Mose 31 - De Bibel JHF bible

5. Mose 31

¹Un Moses jinkj han un räd dise Wieed too gaunz Israel.

²Un hee säd to an: 120 Joa sie ekj vondoag oolt, ekj kaun nich mea ut- un engonen; un de Har haft to mie jesajcht: Du saust nich äwa disem Jordan gonen.

³De Har, dien Gott, hee jeit ver die häa äwa däm Jordan; hee selfst woat dise Nazionen ver die vetiljen, daut du an rutjajchst. Josua, hee jeit äwa ver die häa, aus de Har jesajcht haft.

⁴Un de Har woat aun an doonen, aus hee aun Sihon un aun Og, de Kjennichs de Amorita, un aun äarem Launt jedonen, dee hee vetilcht haft.

⁵Un wan de Har an ver junt doahan jeft, soo sell jie an doonen nom gaunzen Jeboot, daut ekj junt befoolen ha.

⁶Siet stoakj un mootich, enjst junt nich un grult junt nich ver an! Dan de Har, dien Gott, hee es daut, dee met die jeit; hee woat die nich vesiemen un die nich veloten.

⁷Un Moses roopt Josua un säd to am ver de Uagen von gaunz Israel: Sie stoakj un mootich! Dan du, du woascht met disem Volkj en daut Launt komen, daut de Har june Vodasch jeschwuaren haft, an to jäwen; un du, du woascht daut an aus Oawdeel utdeelen.

⁸Un de Har, hee es daut, dee ver die häa jeit; hee selfst woat met die sennen, hee woat die nich vesiemen un die nich veloten; enjst die nich un vefiea die nich!

⁹Un Moses schreew dit Jesaz opp; un hee jeef daut de Priesta, de Säns Levi, dee de Bundeslod Gottes druagen, un aule Eltestasch von Israel.

¹⁰Un Moses befool an un säd: Aum Enj von säwen Joa, too Tiet, em Entlotungsjoa, aum Loofzelte Fast,

¹¹wan gaunz Israel kjemt, om ver däm Harn, dienem Gott, too erschienen aun däm Uat, däm hee erwälen woat, saust du dit Jesaz ver däm gaunzen Israel läsen, ver äare Uaren.

¹²Vesaumel daut Volkj, de Mana un de Frues un de Kjinja, un dienen Framden, dee en diene Dooasch es; om daut see hieren, un om daut see lieren, un däm Harn, junem Gott, sikj enjsten un doaropp achten, aule Wieed von disem Jesaz to doonen.

¹³Un äare Kjinja, dee daut nich weeten, sellen daut hieren, doamet see däm Harn, junem Gott, enjsten lieren aule Doag, dee jie em Launt läwen, wuahan jie äwa däm Jordan gonen, om daut entonämen.

¹⁴Un de Har räd too Moses: Kjikj, diene Doag sent jekomen, daut du stoawen saust; roop Josua, un stalt junt em Zelt de Bejäajnunk, daut ekj am Befäl jäw. Un Moses un Josua jinjen han, un see stalden sikj em Zelt de Bejäajnunk.

¹⁵Un de Har erschien em Zelt, en eenen Wolkjestenda; un de Wolkjenstenda stunt äwa dän Engank vom Zelt.

¹⁶Un de Har räd too Moses: Kjikj, du woascht die too diene Vodasch lajen; un dit Volkj woat sikj oppmoaken un de framde Laundesjetta nohuare, en dee äare Medd daut kjemt; un daut woat mie veloten, un mienen Bunt bräakjen, däm ekj met an jemoakt ha.

¹⁷Un mien Oaja woat aun janem Dach jäajen an oppflaumen, un ekj woa an veloten un mien Aunjesecht ver an vestäakjen; un daut woat jefräten woaren, un väl Iebel un Angst woaren an trafen. Un see woaren aun janem Dach sajen: Ha nich dise Iebel mie jetroffen, wiels mien Gott nich en miene Medd es?

¹⁸Oba ekj, ekj woa aun janem Dach mien Aunjesecht gaunz vestäakjen - wäajen aul dit Beese, daut et jedonen, wiels daut sikj no aundre Jetta hanjedreit haft.

¹⁹Un nu, schriewt junt dit Leet opp, un lieet daut de Kjinja Israel, laj daut en äa Mul, om daut dit Leet mie toom Zeij es jäajen de Kjinja Israel.

²⁰Dan ekj woa an en daut Launt brinjen, daut ekj äare Vodasch jeschwuaren ha, daut von Malkj un Honnich rant; un see woaren äten un saut un fat woaren; un see woaren sikj no aundre Jetta dreien un an deenen, un mie veachten un mien Bunt bräakjen.

²¹Un daut woat passieren, wan väl Iebel un Angst an traft, soo woat dit Leet Zeichnis jäajen an auflajen; dan daut woat nich vejäten woaren ut däm Mul von äare Nokomen. Dan ekj kjan äa denkjen, met waut see aul vondoag omgonen, ea ekj an en daut Launt brinj, von däm ekj jeschwuaren ha.

²²Un Moses schreew aun däm seljen Dach daut Leet opp, un hee lieed daut de Kjinja Israel.

²³Un hee befool Josua, däm Sän Nuns, un säd: Sie stoakj un mootich! Dan du, du saust de Kjinja Israel en daut Launt brinjen, daut ekj an jeschwuaren ha; un ekj well met die sennen.

²⁴Un daut passieed, aus Moses toenj wia, de Wieed von disem Jesaz, bat äarem Enj, en een Buak too schriewen,

²⁵doa befool Moses de Leviten, dee de Bundeslod druagen, un säd:

²⁶Nämt dit Jesazbuak un lajcht daut aune Sied von de Bundeslod Gottes, dienem Gott, daut et doa selfst toom Zeij jäajen die es.

²⁷Dan ekj kjan goot diene Wadaspanstichkjeit un dien hoadet Jenekj. Kjikj, wiels ekj vondoag noch bie junt läw, sent jie wadaspanstich jäajen däm Harn jewast; un wooväl mea no mienem Doot!

²⁸Vesaumelt no mie aule Eltestasch von june Stam un june Väastona, daut ekj dise Wieed ver äare Uaren räd un däm Himmel un de Ieed jäajen an aus Zeij näm.

²⁹Dan ekj weet, daut jie junt no mienem Doot gaunz un goa vedoawen un vom Wajch aufgonen woaren, däm ekj junt befoolen ha; un daut woat junt daut Onjlekj bejäajnen aum Enj de Doag, wiels jie doonen woaren, waut bees es enne Uagen Gottes, am to oajren derch daut Woakj june Henj.

³⁰Un Moses räd ver de Uaren de gaunze Vesaumlunk Israels de Wieed von disem Leet, bat to äarem Enj: