Read De Bibel JHF 5. Mose 32 Bible Online

5. Mose 32 - De Bibel JHF bible

5. Mose 32

¹Hieet, jie Himmel, un ekj well räden; un de Ieed hia de Wieed ut mienem Mul!

²Daut dreppld aus Räajen miene Lia, miene Räd rant aus de Deiw, aus de Soddaräajen oppem Grauss un aus de Dreppen oppem Krut!

³Dan däm Nomen Gottes well ekj utroopen: Jeft Iea onsem Gott!

⁴Hee es de Fels: Vollkomen es sien Doonen; dan aul siene Wäaj sent rajcht. Een trua Gott un kjeen Orrajcht, jerajcht un fromm es hee!

⁵Daut haft sikj jäajen am vedorwen nich siene Kjinja, sonda äare Schaundplak - een vedorwnet un vedreidet Jeschlajcht.

⁶Aulsoo vejelt jie däm Harn, du schwaket un onweiset Volkj? Es hee nich dien Voda, dee die jeschaufen haft? Hee haft die jemoakt un die jeschaufen.

⁷Jedenkj aun de oole Doag, moakj opp de Joaren von Jeschlajcht too Jeschlajcht; froag dienem Voda, un hee woat die daut toweeten loten, diene Eltestasch, un dee woaren die daut sajen.

⁸Aus de Hechsta de Nazionen daut Oawdeel utdeeld, aus hee de Menschenkjinja von eenaunda trand, doa stald hee de Jrensen de Velkja no de Zol de Kjinja Israel faust.

⁹Dan Gottes Deel es sien Volkj, Jakob es de Schnua von sienem Oawdeel.

¹⁰Hee funk am em Launt de Wieste un enne Eed, biem Jejul de Wiltnis; hee omjeef am, jeff acht opp am, hee bewoad am aus eenen Uagaupel.

¹¹Aus een Odla sien Nast bewoakt, äwa siene Junge schwäwt, siene Flichten utbreed, an oppnemt, an drajcht opp siene Flichten;

¹²Soo leid am de Har auleen, un kjeen framda Gott wia met am.

¹³Hee leet am huach oppe Ieed omhäa foaren, un hee aut de Arnt vom Flekj; un hee leet am Honnich sue ut däm Fels un Eelj ut däm hoaden Steen;

¹⁴Botta vonne Kjäj un Malkj vom Kjlienvee, met däm Fat de Lama un Bakj, de Bolles von Baschan, un de Bakj, met däm Nearefat un Weit; un Druwen Bloot drunkst du, reinem Wien.

¹⁵Doa woat Jeschurun fat un schluach ut; du wordst fat, dikj, stoakj! Un hee veleet Gott, dee am jemoakt haud, un veacht däm Fels, siene Radinj.

¹⁶See reizte am to Aufgonst derch framde Jetta, derch Aufschu vebettade see am.

¹⁷See opfaden de Dämonen, dee nich Gott sent, Jetta, dee see nich kjanen, niee, dee ver kortem oppjekomen wieren, fa dee äare Vodasch sikj nich enjsten.

¹⁸Däm Fels, dee die jemoakt, veleetst du, un vegautst däm Gott, dee die jebuaren haft.

¹⁹Un de Har sach daut un veschmeet an, wiels am siene Säns un siene Dajchta jereizt ha.

²⁰Un hee säd: Ekj well mien Aunjesecht ver an vestäakjen, well seenen, waut äa Enj sennen woat; dan een vedreidet Jeschlajcht sent see, daut sent ontrue Kjinja.

²¹See ha mie too Aufgonst jereizt met däm, waut kjeen Gott es, ha mie derch äare Jetta vebettat; soo well uk ekj an too Aufgonst reizen derch een Volkj, derch eene onweise Nazion well ekj an vebetren.

²²Dan een Fia brent en mienem Oaja un woat brennen bat en däm unjaschten Scheol, un daut woat de Ieed vebrennen un äare Arnt un de Gruntfausten de Boaj aunstekjen.

²³Ekj woa Onjlekj äwa an saumlen, un vebruck miene Feilasch jäajen an.

²⁴Fa Hunga sellen see veschmachten, un see woaren vom Feeba un jeftje Past venicht woaren, soo woa ekj de Tänen de wille Tieren jäajen an schekjen, met däm em Stoff krupenden Schlangen Jeft.

²⁵Buten woat daut Schwieet roowen, un enne Stowen de Schrakj; dän Jinjlinkj aus de Junkfru, dän Brostkjint met däm grauen Maun.

²⁶Ekj haud jesajcht: Ekj well an vestreien, äarem Jedajchnis unja de Menschen een Enj moaken!

²⁷Wan ekj mie fa daut kjrenkje vom Fiend nich enjst, daut äare Fiend nich stolt worden, daut see sajen: Onse Haunt wia hecha, un nich de Har haft dit aules jedonen!

²⁸Dan see sent eene Nazion, dee aulem Rot veloaren haft; un kjeen Vestentnis es en an.

²⁹Wan see weis wieren, soo wudden see dit vestonen, äa Enj bedenkjen.

³⁰Woo kunn eena 1000 joagen, un 2, 10 000 toom ranen brinjen, wia daut nich, daut äa Fels see vekoft un de Har an utjeleewat haft?

³¹Dan nich aus ons Fels es äa Fels; daut sent onse Fiend selfst Rechta!

³²Dan äa Wienstock es von Sodoms Wienstock un vom Aka Gomorra; äare Bäaren sent Jeftbäare, betta sent äare Druwen.

³³Schlangen Jeft es äa Wien un grausomet Ottajeft.

³⁴Es daut nich bie mie vestoaken, vesäajelt en miene Schauzkoma?

³⁵De Rach es miene un de Vejeltunk fa de Tiet, aus june Feet wankte; dan dichtbie es de Dach von äarem Vedoawen, un waut an trafen saul, kjemt noda.

³⁶Dan de Har woat sien Volkj rechten, un hee woat sikj äwa siene Kjnajchts erboarmen, wan hee seenen woat, daut de Krauft veschwungen es, un de Jebungna un de Friee doahan sent.

³⁷Un hee woat sajen: Woa sent äare Jetta, de Fels, opp däm see vetruden,

³⁸dee daut Fat von äare Schlachtopfa auten, däm Wien von äare Drinkjopfa drunken? Lot an oppstonen un junt halpen, mucht een Schorm äwa junt sennen!

³⁹Kjikjt nu, daut ekj, ekj sie, dee doa es, un kjeen Gott es buta mie! Ekj moak doot, un ekj moak läwendich, ekj veschlo, un ekj moak jesunt; un kjeena es, dee ut miene Haunt raden kaun!

⁴⁰Dan ekj häw miene Haunt nom Himmel un saj: Ekj läw eewich!

⁴¹Wan ekj däm Blitz von mienem Schwieet jeschoapt ha un miene Haunt nom Jerecht jript, soo woa ekj Rach aun miene Fiend eewen un miene Haussa vejelten.

⁴²Miene Feilasch woa ekj met Bloot drenkjen, un mien Schwieet woat Fleesch fräten - met däm Bloot de Jeschloagne un Jefangne - vom Haupt de fiendliche Ferschten.

⁴³Jubelt, jie Nazionen, met sienem Volkj! Dan hee woat Rach eewen fa daut Bloot siene Kjnajchts un siene Fiend vejelten, un sienem Launt, sienem Volkj, vejelten. -

⁴⁴Un Moses kaum un räd aule Wieed von disem Leet ver däm Volkj siene Uaren, hee un Josua, de Sän Nuns.

⁴⁵Un aus Moses aul dise Wieed too gaunz Israel utjeräd haud, doa säd hee to an:

⁴⁶Nämt too Hoaten aul de Wieed, dee ekj junt vondoag bezeij, doamet jie dee june Kjinja befälen, daut see doaropp achten, aule Wieed von disem Jesaz to doonen.

⁴⁷Dan daut es nich een ladjet Wuat fa junt, sonda daut es jun Läwen; un derch dise Wieed woa jie june Doag velenjren en däm Launt, wuahan jie äwa däm Jordan gonen, om daut entonämen.

⁴⁸Un de Har räd too Moses aun disem Dach un säd:

⁴⁹Go opp dise Boaj Abarim, däm Boajch Nebo, de em Launt Moab licht, Jericho jäajenäwa, un bekjikj daut Launt Kanaan, daut ekj de Kjinja Israel toom Ieejentum jäw;

⁵⁰un du woascht opp däm Boajch stoawen, opp däm du gonen woascht, un no dienem Volkj vesaumelt woaren; aus dien Brooda Aaron opp däm Boajch Hor jestorwen es un no siene Velkja vesaumelt wort;

⁵¹doarom daut jie ontru jäajen mie jehaundelt ha - enne Medd de Kjinja Israel aun däm Wota von Meriba-Kades enne Wieste Zin, doarom daut jie mie nich jeheilicht ha - enne Medd de Kjinja Israel.

⁵²Dan ver die saust du daut Launt seenen, oba du saust nich en daut Launt nenkomen, daut ekj de Kjinja Israel jäw.