Read De Bibel JHF 5. Mose 4 Bible Online

5. Mose 4 - De Bibel JHF bible

5. Mose 4

¹Un nu, Israel, hia opp de Sazungen un opp de Rajchte, dee ekj junt to doonen lia, om daut jie läwen un nenkomen un daut Launt ennämen, daut de Har, de Gott june Vodasch, junt jeft.

²Jie sellen nuscht doatoo doonen to däm Wuat, daut ekj junt befäl, un sellen nuscht doavon doonen, doamet jie de Jebooten Gottes, junem Gott, hoolen, dee ekj junt befäl.

³June Uagen ha jeseenen, waut de Har wäajen Baal-Peor jedonen haft; dan aule Mana, dee däm Baal-Peor nojegonen sent, haft de Har, dien Gott, ut diene Medd vetilcht;

⁴oba jie, dee jie däm Harn, junem Gott, aunhenjen, sent aula aum Läwen:

⁵Kjikj, ekj ha junt Sazungen un Rajchte jelieet, soo aus de Har, mien Gott, mie befoolen haft, doamet jie aulsoo doonen em Launt, wuahan jie komen, om daut aus Ieejentum entonämen.

⁶Un soo beoobacht un doot dee! Dan daut woat june Weisheit un jun Vestaunt sennen ver de Uagen de Velkja, dee aul dise Sazungen hieren un sajen woaren: Dise groote Nazion es een woarhauft weiset un veständjet Volkj.

⁷dan woa es soo eene groote Nazion, dee Jetta haud, dee an soo dicht wieren, aus de Har, ons Gott, en aulem, soo foaken wie am aunroopen?

⁸Un woa es soo eene groote Nazion, dee soone jerajchte Sazungen un Rajchte haud, aus dit gaunze Jesaz, daut ekj junt vondoag väalaj?

⁹Blooss heed die un heed diene Seel sea, daut du de Dinj nich vejatst, dee diene Uagen jeseenen ha, un daut dee nich ut dienem Hoaten veschwinjen, aule Doag en dienem Läwen! Un doo dee diene Kjinja to weeten un diene Kjinjaschkjinja.

¹⁰Aun däm Dach, doa du ver däm Harn, dienem Gott, aum Horeb stundst, aus de Har to mie säd: Vesaumel mie daut Volkj, daut ekj an miene Wieed hieren lot, dee see lieren sellen, om mie aule Doag too ferchten, dee see oppe Ieed läwen, un dee see äare Kjinja lieren sellen;

¹¹doa kaum jie noda un stunden unjen aum Boajch; un de Boajch brend em Fia bat em Hoat de Himmel; Diestanis, Wolkjen un Dunkel.

¹²Un de Har räd to junt ut de Medd vom Fia; de Stemm von siene Wieed hieed jie, oba jie sagen kjeene Jestault butre Stemm.

¹³Un hee vekjindijd junt sienen Bunt, däm hee junt to doonen befool, dee 10 Wieed; un hee schreef dee opp 2 steenane Toflen.

¹⁴Un mie befool de Har en dee selje Tiet, junt Sazungen un Rajchte to lieren, doamet jie dee doonen en däm Launt, wuahan jie äwagonen, om daut entonämen.

¹⁵Soo bewoat june Seelen sea, - dan jie ha kjeene Jestault aun däm Dach jeseenen, doa de Har aum Horeb, medden ut däm Fia, to junt räd, -

¹⁶daut jie junt nich vedoawen un junt jeschnizte Bilda moaken, een Jlikjnis von irjent eenem Bilt, daut Aufbilt von eenem menlichen ooda eene Fruesjestault,

¹⁷daut Aufbilt von irjent eenem Tia, daut oppe Ieed es, daut Aufbilt von irjent eenem Voagel, dee aum Himmel flicht,

¹⁸daut Aufbilt von irjent waut, daut sikj oppe Ieed bewäacht, daut Aufbilt irjent eenem Fesch, dee em Wota unja de Ieed es;

¹⁹un daut du diene Uagen nich nom Himmel opphäwst un de Sonn un de Mon un de Stierns, daut gaunze Himmelshäa, sitst un veleid woascht un die ver an bekjst un an deenst, dee de Har, dien Gott, aule Velkja unja däm gaunzen Himmel toojedeelt haft.

²⁰Oba junt haft de Har jenomen un junt rutjefieet ut däm iesanen Schmeltowen, ut Ägipten, doamet jie daut Volkj von sienem Oawgoot woaren, aus daut aun disem Dach es.

²¹Un de Har wia junthaulwen äwa mie oajalich, un hee schwua, daut ekj nich äwa däm Jordan go un nich en daut Launt komen sull, daut de Har, dien Gott, die aus Oawdeel jeft;

²²dan ekj woa en disem Launt stoawen, ekj woa nich äwa däm Jordan gonen; oba jie woaren äwagonen un woaren dit goode Launt ennämen.

²³Heet junt, daut jie nich däm Bunt Gottes, junem Gott, vejäten, däm hee met junt jemoakt haft, un junt een jeschnitztet Bilt moaken, een Jlikjnis von irjent waut, daut de Har, dien Gott, die veboden haft.

²⁴Dan de Har, dien Gott, es een brennendet Fia, een iewaja Gott!

²⁵Wan du Kjinja un Kjinjaschkjinja kjrieen woascht, un jie em Launt ennjeläwt sent, un jie junt vedoawen un junt een jeschnitztet Bilt moaken, een Jlikjnis von irjent waut, un doonen, waut enne Uagen Gottes, dienem Gott, bees es - am to reizen:

²⁶Soo näm ekj vondoag däm Himmel un de Ieed aus Zeij jäajen junt, daut jie jewess schwind ut däm Launt omkomen woaren, wuahan jie äwa däm Jordan gonen, om daut entonämen; jie woaren june Doag doa nich velenjren, sonda jenslich vetilcht woaren.

²⁷Un de Har woat junt unjre Velkja vestreien, un jie woaren äwabliewen, eene kjliene Zol von junt woat unjre Nazionen äwabliewen, wuahan de Har junt fieren woat;

²⁸un jie woaren doa selfst de Jetta deenen, däm Woakj von Menschenhenj, Holt un Steen, dee nich seenen un nich hieren un nich äten un nich rikjen.

²⁹Oba jie woaren von doa däm Harn, dienem Gott, sieekjen; un du woascht am finjen, wan du met dienem gaunzen Hoaten un met diene gaunze Seel no am sieekjen woascht.

³⁰En diene Bedrenkjnis, un wan aul dise Dinj die trafen woaren aum Enj de Doag, woascht du trigjkomen nodäm Harn, dienem Gott, un siene Stemm jehorchen.

³¹Dan een boarmhoatja Gott es de Har, dien Gott; hee woat die nich veloten un die nich vedoawen un woat däm Bunt met diene Vodasch nich vejäten, däm hee an jeschwuaren haft.

³²Dan froag doch no de oole Doag, dee ver die jewast sent, von däm Dach aun, doa Gott däm Mensch oppe Ieed jeschaufen haft, un von eenem Enj de Himmel bat nom aundren Enj vom Himmel, auf je eene soone groote Sach passieed, ooda auf soowaut mol jehieet worden es.

³³Haft je een Volkj de Stemm Gottes medden ut däm Fia räden jehieet, aus du dee jehieet hast, un es aum Läwen jebläwen? -

³⁴Ooda haft Gott je vesocht to komen, om sikj eene Nazion ut de Medd eene Nazion too nämen om oppe Proow too stalen, derch Tieekjen un derch Wunda, un derch Kjrich un met ne stoakje Haunt un met utjestrakjtem Oarm, un derch groote Schrakjnise, no aulem, waut de Har, jun Gott, en Ägipten, ver diene Uagen, fa junt jedonen haft?

³⁵Die es daut jewäsen worden, doamet du weetst, daut de Har dee Gott es, kjeena buta am.

³⁶Vom Himmel häa haft hee die siene Stemm hieren loten, om die trajchttowiese; un oppe Ieed haft hee die sien grootet Fia seenen loten, un medden ut däm Fia hast du siene Wieed jehieet.

³⁷Un doarom, daut hee diene Vodasch jeleeft un äarem Somen no an erwält haft, haft hee die met sienem Aunjesecht, met siene groote Krauft ut Ägipten rutjefieet,

³⁸om Nazionen ver die ruttojoagen, jrata un stoakja aus du, om die han to brinjen, doamet hee die äa Launt aus Oawdeel jeft, aus daut aun disem Dach es.

³⁹Soo erkjan doch vondoag un nemmt too Hoaten, daut de Har de Gott em Himmel bowen un oppe Ieed unjen es, sest kjeena.

⁴⁰Un hool siene Sazungen un siene Jebooten, dee ekj die vondoag jäw, doamet daut die un diene Kjinja no die gootjeit, un doamet du diene Doag velenjascht en däm Launt, daut de Har, dien Gott, die fa emma jeft.

⁴¹Donn sondad Moses 3 Städa auf aun dise Sied vom Jordan, jäajen Sonnenoppgank,

⁴²doamet een Dootschlona doahan rant, dee siene Näakjsten onweetent dootjemoakt haft, un hee haust am verhäa nich, - daut hee en eene von dise Städa rant un aum Läwen blift:

⁴³Bezer enne Wieste, em jlikjen Launt, fa de Rubenita, un Ramot en Gilead fa de Gadita, un Golan en Baschan fa de Manassita.

⁴⁴Un dit es daut Jesaz, daut Moses de Kjinja Israel väaläd;

⁴⁵dit sent de Zeijnise un de Sazungen un de Rajchte, dee Moses to de Kjinja Israel räd, aus see ut Ägipten jinjen,

⁴⁶aun dise Sied vom Jordan, enne Läacht, Bat-Peor jäajenäwa, em Launt Sihon, däm Kjennich äwa de Amorita, dee en Hesbon wond, däm Moses un de Kjinja Israel jeschloagen ha, aus see ut Ägipten jinjen.

⁴⁷Un see neemen sien Launt en, un daut Launt Og, vom Kjennich von Baschan, daut Launt de twee Kjennichs de Amorita, daut aun dise Sied vom Jordan wieren, jäajen Sonnenoppgank;

⁴⁸von Aroer, daut aum eewa vom Fluss Arnon es, bat aun däm Boajch Sion, daut es de Hermon;

⁴⁹un de gaunze Läacht von dise Sied aum Jordan, jäajen Sonnenoppgank, un bat aum Mäa enne Läacht [daut Doodje Mäa] unja de Boaj von Pisga.