Read De Bibel JHF 5. Mose 9 Bible Online

5. Mose 9 - De Bibel JHF bible

5. Mose 9

¹Hea, Israel! Du jeist vondoag äwa däm Jordan, om nentokomen, Nazionen entonämen, jrata un stoakja aus du, Städa, groot un bat aum Himmel faust jemoakt,

²een grootet un huaget Volkj, de Säns Enakim, dee du aul kjanst, un von dän du jehieet hast: Wäa kaun ver de Kjinja Enak bestonen?

³Soo weet vondoag, daut de Har, dien Gott, daut es, dee ver die häa äwajeit, een vebrennenndet Fia; hee woat an vetiljen, un woat an ver die bieejen; un du woascht an rutjoagen un an schwind venichten, soo aus de Har to die jerät haft.

⁴Saj nich en dienem Hoaten, wan de Har, dien Gott, an ver die rutstat: Om miene Jerajchtichkjeit wellen haft de Har mie hiahäa jebrocht, om dit Launt entonämen; dan om de Gottloosichkjeit dise Nazionen äa wellen jajcht de Har an ver die rut.

⁵Nich om diene Jerajchtichkjeit un dienem opprechtjen Hoaten wellen kjeemst du nenn, om äa Launt entonämen; sonda om de Gottloosichkjeit dise Nazionen äa wellen jajcht de Har, dien Gott, an ver die rut, un doamet hee daut Wuat faust helt, daut de Har diene Vodasch, Abraham, Isaak un Jakob, jeschwuaren haft.

⁶Aulsoo saust du weeten, daut nich om diene Jerajchtichkjeit wellen de Har, dien Gott, die dit goode Launt jeft, daut entonämen; dan een hoatnakjet Volkj best du.

⁷Denkj doaraun, vejat nich, woo du däm Harn, dienen Gott, enne Wieste jeoajat hast! Von däm Dach aun, doa du ut däm Ägiptenlaunt rutjegonen best, bat jie aun disem Uat kaumen, jie sent wadaspanstich jäajen Gott jewast.

⁸Un aum Horeb oajad jie däm Harn; un de Har oajad sikj äwa junt, soo daut hee junt vetiljen wull.

⁹Aus ekj oppem Boajch jinkj, om de steenane Toflen too kjrieen, de Bundestoflen, däm de Har met junt jemoakt haud, doa bleef ekj 40 Doag un 40 Nachten oppem Boajch, - Broot aut ekj nich, un Wota drunk ekj nich, -

¹⁰un de Har jeef mie de twee steenane Toflen, beschräwen met dän Finja Gottes; un opp an stunden aul de Wieed, dee de Har oppem Boajch met junt jerät haud, medden ut däm Fia, aum Dach de Vesaumlunk.

¹¹Un daut passieed aum Enj von 40 Doag un 40 Nachten, doa jeef de Har mie dee twee steenane Toflen, de Bundestoflen.

¹²Un de Har räd to mie: Moak die opp, go schwind von hia rauf! Dan dien Volkj, daut du ut Ägipten rutjefieet hast, haft sikj vedorwen. See sent schwind von däm Wajch aufjegonen, däm ekj an befoolen ha; see ha sikj een jegotnet Bilt jemoakt.

¹³Un de Har räd to mie un säd: Ekj ha dit Volkj jeseenen, un kjikj, daut es een hoatnakjet Volkj.

¹⁴Lot von mie auf, daut ekj an vetilj un äa Nomen unjrem Himmel utlasch; un ekj well die to eene Nazion moaken, stoakja un jrata aus dise es.

¹⁵Un ekj dreid mie un jinkj vom Boajch rauf, un de Boajch brend met Fia, un de twee Bundestoflen wieren en miene beid Henj.

¹⁶Un ekj sach, un kjikj, jie hauden jäajen däm Harn, junem Gott, jesindicht; jie hauden junt een jegotnet Kaulf jemoakt; jie wieren schwind vom Wajch aufjekomen, däm de Har junt befoolen haud.

¹⁷Un ekj pakt de beid Toflen un schmeet dee ut miene beid Henj un vebruak dee ver june Uagen.

¹⁸Un ekj schmeet mie ver däm Harn han, aus verhäa, 40 Doag un 40 Nachten - Broot aut ekj nich, un Wota drunk ekj nich - om aul june Sinden wellen, dee jie jedonen hauden, endäm jie deeden, waut Iebel enne Uagen Gottes wia, am to reizen.

¹⁹Dan ekj enjst mie ver däm Oaja un däm Jrim, met waut de Har äwa junt oajalich wia, soo daut hee junt vetiljen wull. Un de Har erhieed mie uk dit Mol.

²⁰Uk äwa Aaron wia de Har sea oajalich, soo daut hee am vetiljen wull; un ekj bedd uk fa Aaron aun dee selje Tiet.

²¹Un ekj neem june Sind, daut Kaulf, daut jie jemoakt hauden, un vebrend daut met Fia, un ekj vestaumpt daut, endäm ekj daut vemold, bat daut to fienem Stoff wort; un ekj schmeet sienem stoff en däm Bach, dee vom Boajch raufrant.

²²Un en Tabera un en Massa un en Kibrot-Hattaawa oajad jie däm Harn.

²³Un aus de Har junt ut Kades-Barnea schekjt un säd: Got nopp un nämt daut Launt en, daut ekj junt jejäft ha, doa wia jie wadaspanstich jäajen däm Befäl Gottes, junem Gott, un jleewden am nich un hieeden nich opp siene Stemm.

²⁴Wadaspanstje sent jie jäajen däm Harn (Jah) jewast von däm Dach aun, soolang ekj junt jekjant ha.

²⁵Un ekj schmeet mie ver däm Harn han, de 40 Doag un de 40 Nachten, dee ekj doa lach; dan de Har haud jesajcht, daut hee junt vetiljen wull;

²⁶un ekj bäd to däm Harn un säd: Har, Gott! Vedoaw dien Volkj un dien Oawdeel nich, daut du derch diene groote Krauft erleest, daut du met ne stoakje Haunt ut Ägipten rutjefieet hast.

²⁷Denkj doch aun diene Kjnajchts, Abraham, Isaak un Jakob; kjikj doch nich opp de Hoatnakichkjeit von disem Volkj un opp siene Gottloosichkjeit un opp siene Sinden,

²⁸doamet daut Launt, ut däm du ons rutjefieet hast, nich sajcht: Wiels de Har nich em Staund wia, an en daut Launt to brinjen, wuavon hee to an jerät haud, un wiels hee an haust, haft hee an rutjefieet, om an enne Wieste stoawen to loten.

²⁹See sent doch dien Volkj un dien Oawdeel, daut du rutjefieet hast met diene groote Krauft un met dienem utjestrakjtem Oarm.