Read De Bibel JHF Johanes 21 Bible Online

Johanes 21 - De Bibel JHF bible

Johanes 21

¹No däm openboad Jesus sikj wada de Jinja aum Mäa von Tiberias. Aulsoo; (soo) openboad hee sikj:

²Simon Petrus un Tomas, jenant Zwillinkj, un Natanael, dee von Kana en Galiläa wia, un de Zebedäus siene Säns un twee aundre von siene Jinja wieren toop.

³Simon Petrus säd to an: Ekj go feschen. See säden to am: Uk wie gonen met die met. See jinjen rut un stieejen em Schepp, un en dee Nacht jreepen see nuscht.

⁴Oba aus et tiedich Zemorjes wia, stunt Jesus aum Eewa, doch de Jinja wisten nich, dautet Jesus es (wia).

⁵Doa sajcht Jesus to an: Kjinja, ha jie waut to äten (ooda kjeene Fesch)? See auntwuaden am: Nä.

⁶Hee oba säd to an: Schmiet daut Nat ut aune rajchte Sied vom Schepp, un jie woaren finjen (fangen). See schmeeten daut ut un kunnen daut wäajen de väl Fesch nich mea trakjen.

⁷Donn säd jan Jinja, däm Jesus leef haud, to Petrus: Daut es de Har! Simon Petrus, aus hee hieed, daut et de Har es (wia), neem hee sien Bowakjleet om (dan hee wia noaktich) un schmeet sikj em Mäa.

⁸Oba de aundre Jinja kjeemen metem kjlienen Schepp, (see wieren nich wiet vom Eewa, bie 200 Ellen) (soo bie 100 Meeta) un schlapten daut Nat met de Fesch.

⁹Aus see nu aum Launt rutstieejen, sagen see een Kolenfia brennen, un Fesch doabowen ligjen un Broot.

¹⁰Jesus sajcht to an: Brinjt häa von de Fesch, dee jie nu jejräpen ha.

¹¹Simon Petrus jinkj un schlapt daut Nat voll groote Fesch, 153, oppem Launt; un wan doa uk soo väl wieren, reet daut Nat nich twei.

¹²Jesus sajcht to an: Komt häa, Freestikj äten. Oba kjeena von de Jinja woagd sikj am to froagen: Wäa best du? See wisten, dautet de Har es (wia).

¹³Jesus kjemt un nemt daut Broot un jeef daut an, un soo uk däm Fesch.

¹⁴Dit es aul daut dredde Mol, daut Jesus sikj de Jinja jeopenboat haud, nodäm aus hee utem Doot wia oppjestonen.

¹⁵Aus see Freestikj jejäten hauden, sajcht Jesus to Simon Petrus: Simon, Jona sien Sän; leefst du mie mea aus dise? Hee säd to am: Jo, Har, du weetst, daut ekj die leef ha. Hee [Jesus] sajcht to am: Weid miene Lama.

¹⁶Wada sajcht hee toom tweede Mol to am: Simon, Jona sien Sän; leefst du mie? Hee säd to am: Jo, Har, du weetst, daut ekj die leef ha. Hee [Jesus] sajcht to am: Heed miene Schop.

¹⁷Hee sajcht toom dredden Mol to am: Simon, Jona sien Sän; hast du mie leef? Petrus wort truarich, daut hee toom dredden Mol to am säd (fruach): Hast du mie leef? Un säd to am: Har, du weetst aules; du weetst, daut ekj die leef ha. Jesus sajcht to am: Weid miene Schop.

¹⁸Woarhauft, woarhauft, saj ekj die: Aus du jinja wieescht, deedst du die selfst dän Gort ombinjen un jinjst, wuahan du wust, oba wan du oolt jeworden best, woascht du diene Henj utstrakjen, un een aundra woat die dän Gort aunholen un hanbrinjen (fieren), wuahan du nich west.

¹⁹Oba dit säd hee, aundiedent, met waut fa een Doot hee Gott veharlichen sull. Un aus hee daut jesajcht haud, sajcht hee to am: Folj mie no!

²⁰Petrus dreid sikj om un sitt dän Jinja nofoljen, däm Jesus leef haud, dee sikj uk biem Owentkost äten aun siene Brost jelänt un jefroacht haud: Har, wäa es daut, dee die veroden woat?

²¹Aus Petrus däm sach, sajcht hee to Jesus: Har, oba waut saul disa?

²²Jesus sajcht to am: Wan ekj well, daut hee blift, bat ekj kom, waut jeit die daut aun? Folj du mie no.

²³Dit Wuat jinkj donn mank de Breeda: Daut jan Jinja stoaft nich. Un Jesus räd nich to am (Johanes), daut hee nich stoaft, oba: Wan ekj well, daut hee blift, bat ekj kom, waut jeit die daut aun?

²⁴Dit es de Jinja, dee von dise Dinj zeicht un dee dit jeschräwen haft, un wie weeten, daut sien Zeichnis woa es.

²⁵Oba doa sent uk väl aundre Dinj, dee Jesus jedonen haft, un wan dise aula eenseln oppjeschräwen wieren, soo wudd, denkj ekj, selfst de Welt, de jeschräwne Bäakja nich foten.