Read De Bibel JHF Johanes 4 Bible Online

Johanes 4 - De Bibel JHF bible

Johanes 4

¹Aus nu de Har daut erkjand, daut de Farisäa jehieet hauden, daut Jesus mea Jinja muak un deept aus Johanes

²(wiels Jesus selfst nich deept, oba siene Jinja),

³veleet hee Judäa un jinkj wada no Galiläa.

⁵Hee kjeem en eene Staut Samarias, jenant Siechar, dichtbie biem Launt, daut Jakob sienem Sän Josef jeef.

⁶Doa wia oba eene Kjwal (Borm) von Jakob. Jesus wia meed von de Reis, sad sikj aum Borm dol. Daut wia om de saste Stund.

⁷Doa kjeem eene Fru von Samaria, Wota to schapen. Jesus säd to ar: Jeff mie to drinkjen.

⁸(Dan siene Jinja wieren enne Staut jegonen, om Äten to kjeepen).

⁹De samaritische Fru säd donn to am: Woosoo betst (frajchst) du, dee du een Jud best, von mie to drinkjen, doa ekj eene samaritische Fru sie? (Dan de Juden ha nuscht to doonen met de Samarita).

¹⁰Jesus auntwuad un säd to ar: Wan du de Gottesgow kjanen kust, un wäa daut es, dee to die sajcht: Jeff mie to drinkjen, soo wurscht du am jebedd (jefroacht) haben, un hee haud die läwendjet Wota jejäft.

¹¹De Fru säd to am: Har, du hast kjeen Jefäss toom schapen, un de Borm es deep; von wua hast du dan daut läwendje Wota?

¹²Du best doch nich jrata aus ons Voda Jakob, de ons däm Borm jeef, un hee selfst drunk doarut un siene Säns un sien Vee?

¹³Jesus auntwuad un säd to ar: Jiedren, dee von disem Wota drinkjt, woat wada darschten;

¹⁴oba wäa emma von dit Wota drinkjen woat, daut ekj am jäwen woa, däm woat nich darschten en Eewichkjeit; oba daut Wota, daut ekj am jäwen woa, woat en am eene Wotakjwal woaren, daut em eewjen Läwen kjwalt.

¹⁵De Fru sajcht to am: Har, jeff mie dit Wota, doamet mie nich darscht un ekj nich hiahäa komen mott, om to schapen.

¹⁶Jesus säd to ar: Go han, roop dien Maun un komm hiahäa.

¹⁷De Fru auntwuad un säd: Ekj ha kjeen Maun. Jesus säd to ar: Du hast rajcht jesajcht: Ekj ha kjeen Maun;

¹⁸dan fief Mana hast du jehaut, un dee, dän du nu hast, es nich dien Maun; en däm hast du de Woarheit jesajcht.

¹⁹De Fru säd to am: Har, ekj see, daut du een Profeet best.

²⁰Onse Vodasch haben opp disem Boajch aunjebät, un jie sajen, daut en Jerusalem de Plauz es, wua maun aunbäden mott.

²¹Jesus säd to ar: Fru, jleew mie, daut kjemt de Stund, doa jie noch opp disem Boajch, noch en Jerusalem däm Voda woaren aunbäden.

²²Jie bäden aun un weeten (kjanen) nich, waut; wie bäden aun un weeten (kjanen), waut, dan daut Heil es vonne Juden.

²³Oba doa kjemt de Stund un es nu, doa dee woarhauftje Aunbäda däm Voda em Jeist un Woarheit woaren aunbäden; dan uk de Voda sieekjt soone aus siene Aunbäda.

²⁴Gott es een Jeist, un dee am aunbäden, motten em Jeist un Woarheit aunbäden.

²⁵De Fru sajcht to am: Ekj weet, daut de Messias kjemt, dee doa Christus jenant woat; wan dee kjemt, woat hee ons aules dietlich moaken.

²⁶Jesus säd to ar: Ekj sie (dee), dee met die rät.

²⁷Un doaräwa kjeemen siene Jinja un vewundaden sikj, daut hee met eene Fru räd. Doch säd kjeena: Waut sieekjst du? Ooda: Waut rätst du met ar?

²⁸De Fru leet äaren Wotakruck stonen un jinkj wajch enne Staut un säd to de Lied (Menschen):

²⁹Komt, kjikjt eenen Maun (Mensch), dee mie aules jesajcht haft, waut ekj jeemols jedonen ha; es disa veleicht de Christus?

³⁰See jinjen ute Staut rut un kjeemen no am.

³¹Entweschen [oba] bedden am siene Jinja un säden: Rabi, at.

³²Oba hee säd to an: Ekj ha eene Moltiet to äten, dee jie nich kjanen.

³³Donn säden de Jinja to eenaunda: Haft am irjentwäa to äten jebrocht?

³⁴Jesus säd to an: Miene Moltiet es, daut ekj däm sien Wellen doo, dee mie jeschekjt haft, un sien Woakj vollbrinj (toenj brinj).

³⁵Saj jie nich: Doa sent noch 4 Moonat, un de Eifst kjemt? Kjikjt, ekj saj junt: Häft june Uagen opp un kjikjt de Koagel aun, dan dee sent aul witt (Riep) to Arnt.

³⁶Dee doa arnten deit, kjricht Loon, un saumelt Frucht toom eewjen Läwen, om daut beid, dee doa seit un dee doa arnt, tojlikj sikj freien.

³⁷Dan hia es de Spruch woa: Een aundra es daut, de doa seit, un een aundra, de doa arnt.

³⁸Ekj ha junt jeschekjt, to arnten, wuaraun jie nich jeoabeit ha; aundre ha jeoabeit, un jie sent en äare Oabeit enjestäajen.

³⁹Oba ut jane Staut jleewden väl von de Samarita aun am om de Fru äare Wieed haulwen, dee doa zeijd: Hee haft mie aules jesajcht, waut ekj jedonen ha.

⁴⁰Aus donn de Samarita no am kjeemen, bedden see am, bie an to bliewen; un hee bleef doa twee Doag.

⁴¹Un noch väl mea jleewden aun am wäajen siene Wieed;

⁴²un see säden to de Fru: Wie jleewen nich mea wäajen diene Räd, dan wie selfst haben jehieet un weeten, daut disa woarhauft de Heilant de Welt es.

⁴³Oba om twee Doag jinkj hee von doa wajch no Galiläa;

⁴⁴dan Jesus selfst bezeijd, daut een Profeet em ieejnen Vodalaunt (Vodastaut) kjeene Iea haft.

⁴⁵Aus hee donn no Galiläa kjeem, naumen de Galiläa am opp, doa see aules jeseenen hauden, waut hee en Jerusalem oppem Fast jedonen haud; uk see kjeemen toom Fast.

⁴⁶Hee kjeem donn wada no Kana en Galiläa, wua hee daut Wota to Wien jemoakt haud. Un doa wia een Kjennichsbeaumta, däm sien Sän wia Krank, en Kapernaum.

⁴⁷Aus disa jehieet haud, daut Jesus von Judäa no Galiläa jekomen wia, jinkj hee no am han un bedd [am], daut hee doch rauf kjeem, om sienen Sän to heelen; dan dee lach aum Stoawen.

⁴⁸Donn säd Jesus to am: Wan jie nich Tieekjens un Wunda seenen, soo woa jie nich jleewen.

⁴⁹De Kjennichsbeaumta säd to am: Har, komm rauf, ea mien Kjint stoaft!

⁵⁰Jesus sajcht to am: Go han, dien Sän läft. De Maun (Mensch) jleewd aun daut Wuat, daut Jesus to am säd, un jinkj han (trigj).

⁵¹Oba aus hee trigj jinkj (oppem Trigjwajch wia), kjeemen siene Kjnajchts un säden, daut sien Sän läft.

⁵²Donn fruach hee an om woone Stund, wanea daut met am wia bäta jeworden; un see säden to am: Jistren to de säwende Stund veleet am daut Feeba.

⁵³Donn erkjand de Voda, dautet en dee Stund wia, aus Jesus to am säd: Dien Sän läft. Un hee jleewd, hee un sien gaunzet Hus (Famielje).

⁵⁴Dit deed Jesus wada aus daut tweede Tieekjen, aus hee ut Judäa no Galiläa jekomen wia.