Read De Bibel JHF Johanes 5 Bible Online

Johanes 5 - De Bibel JHF bible

Johanes 5

¹No däm wia de Juden äa Fast, un Jesus jinkj nopp no Jerusalem.

²Doa es oba en Jerusalem bie de Schopspuat een Wota (Wotaloch), dee en Hebräisch Betesda jenant woat (es), dee 5 bedakjte Rums haft.

³En däm väl Kranke lagen, Blinje, Lome, Schwake (Jelämde), [dee doa luaden dautet Wota sikj bewäajen sull.

⁴Dan to jewesse Tiet stieech een Enjel em Wota nenn un bewäajd daut Wota. Wäa dan nodäm daut Wota sikj bewäacht haud, doa aus ieeschta nenn stieech, wort jesunt, met waut vere Krankheit hee uk befoolen wia].

⁵Doa wia oba een jewessa Mensch, dee 38 Joa met siene Krankheit befoolen wia.

⁶Aus Jesus disem doa ligjen sach un wist, dautet aul lange Tiet met am soo wia, sajcht hee to am: West du jesunt woaren?

⁷De Kranka auntwuad am: Har, ekj hab kjeenen Mensch, daut hee mie, wan daut Wota bewäacht woat, mie em Wota nenn halpt (droacht); oba wan ekj kom, sticht een aundra ver mie nenn.

⁸Jesus säd to am: Sto opp, nemm dien Bad un go!

⁹Un sooboolt wia de Mensch jesunt un neem sien Bad un jinkj. Daut wia oba aun däm Dach Sabat.

¹⁰Donn säden de Juden to däm Jeheelden: Daut es de Sabat, daut es die nich erlaubt, daut Bad to droagen.

¹¹Hee auntwuad an: Dee mie jesunt muak, dee säd to mie: Nemm dien Bad opp un go.

¹²[Donn] fruagen see am: Wäa es de Mensch, dee to die säd: Nemm [dien Bad] opp un go?

¹³Oba de Jeheelda wist nich, wäa daut wia; dan Jesus wia heemlich wajch jegonen, wiels aun däm Plauz väl Menschen wieren.

¹⁴Nohäa funk Jesus am em Tempel, un hee säd to am: Kjikj, du best jesunt jeworden; dan sindj nich mea, om daut die nuscht Oajret passieet.

¹⁵De Mensch jinkj han un säd to de Juden, dautet Jesus es (wia), dee am jesunt jemoakt haud.

¹⁶Un doawäajen vefoljen de Juden Jesus [un sochten am omtobrinjen], wiels hee dit aum Sabat deed.

¹⁷Jesus oba auntwuad an: Mien Voda wirkjt bat nu, un ekj wirkj uk.

¹⁸Doarom sochten de Juden noch mea, am doottomoaken, daut hee nich blooss dän Sabat jebroaken haud, sonda uk Gott sien ieejna Voda nant, un sikj selfst Gott jlikjstalt.

¹⁹Doa auntwuad Jesus un säd to an: Woarhauft, woarhauft, saj ekj junt: De Sän kaun nuscht von sikj selfst doonen, buta, waut hee däm Voda doonen sitt. Dan wautemma hee deit, krakjt soo deit uk de Sän daut.

²⁰Dan de Voda es däm Sän goot un wiest am aules, waut hee selfst deit, un hee woat am jratre Woakjen aus dise wiesen, daut jie junt vewundren woaren.

²¹Dan soo aus de Voda de Doodes oppwakjt un dän läwendich moakt, soo moakt uk de Sän läwendich, wäm hee well.

²²Dan de Voda recht uk kjeenem, oba daut gaunze Jerecht haft hee däm Sän äwajäft,

²³om daut aule däm Sän ieren, soo aus see däm Voda ieren. Wäa dän Sän nich ieet, ieet nich dän Voda, dee am jeschekjt haft.

²⁴Woarhauft, woarhauft, saj ekj junt: Wäa mien Wuat hieet un däm jleeft, dee mie jeschekjt haft, haft eewjet Läwen un kjemt nich em Jerecht, oba hee es utem Doot en daut Läwen äwajegonen.

²⁵Woarhauft, woarhauft, saj ekj junt, de Stund kjemt un es nu aul, doa de Doodes däm Sän Gottes siene Stemm hieren woaren, un dee daut jehieet ha, woaren läwen.

²⁶Dan soo aus de Voda Läwen en sikj selfst haft, krakjt soo haft hee uk däm Sän daut jejäft, Läwen to haben en sikj selfst,

²⁷un hee haft am Vollmacht jejäft, [uk] Jerecht to hoolen, wiels hee de Menschensän es.

²⁸Wundat junt doaräwa nich, dan daut kjemt de Stund, en dee aula, dee enne Jräwa sent, siene Stemm hieren,

²⁹un see woaren rutgonen, dee daut Goode jedonen haben, stonen opp toom Läwen, dee oba daut Beese jedonen haben, stonen opp toom Jerecht.

³⁰Ekj kaun nuscht von mie selfst doonen; soo aus ekj hia, recht ekj, un mien Jerecht es rajcht, dan ekj sieekj nich mienen Wellen, oba däm sien Wellen, dee mie jeschekjt haft.

³¹Wan ekj von mie selfst zeij, dan es mien Zeichnis nich woa.

³²Een aundra es daut, dee von mie zeicht, un ekj weet, daut et Zeichnis woa es, daut hee von mie zeicht.

³³Jie schekjten no Johanes, un hee haft von de Woarheit Zeichnis jejäft.

³⁴Oba ekj näm nich Zeichnis von Menschen, oba dit saj ekj, om daut jie jerat woaren.

³⁵Jana wia de Laump dee doa brend un scheen; oba jie wullen eene Tiet en sienem Licht froo sennen.

³⁶Oba ekj ha daut Zeichnis, daut jrata es aus daut Johanes haud; dan de Woakjen, dee de Voda mie jejäft haft, om daut ekj dee vollbrinj, selfst de Woakjen, dee ekj doo, dee zeijen von mie, daut de Voda mie jeschekjt haft.

³⁷Un de Voda, dee mie jeschekjt haft, hee selfst haft Zeichnis von mie jejäft. Jie haben niemols siene Stemm jehieet, noch siene Jestault jeseenen,

³⁸un sien Wuat blift nich en junt; den aun däm jleew jie nich, däm hee jeschekjt haft.

³⁹Jie, forscht enne Schreften, dan jie meenen, en an eewjet Läwen to haben, un see sent daut, dee von mie zeijen;

⁴⁰un jie wellen nich no mie komen, om daut jie Läwen haben (kjennen).

⁴¹Ekj näm nich Iea von Menschen;

⁴²oba ekj kjan junt, daut jie de Leew Gottes nich en junt ha.

⁴³Ekj sie en mien Voda sienen Nomen jekomen, un jie nämen mie nich opp; wan een aundra en sien ieejnen Nomen kjemt, däm woa jie oppnämen.

⁴⁴Woo kje jie jleewen, dee jie Iea von eenaunda nämen un de Iea, dee von Gott auleen es, sieekj jie nich.

⁴⁵Denkjt nich, daut ekj junt biem Voda vekloagen woa; doa es eena, dee junt vekloacht, Moses, opp däm jie june Hopninj jesat ha.

⁴⁶Dan wan jie Moses jleewden, soo wudd jie mie jleewen, dan hee haft von mie jeschräwen.

⁴⁷Oba wan jie siene Schreften nich jleewen, woo woa jie miene Wieed jleewen?