Read De Bibel JHF Aposteljeschicht 12 Bible Online

Aposteljeschicht 12 - De Bibel JHF bible

Aposteljeschicht 12

¹Oba to dee Tiet läd de Kjennich Herodes de Henj aun atelje vonne Jemeent, om an to meshaundlen.

²Oba hee leet Jakobus, waut Johanes sien Brooda wia, doot moaken metem Schwieet.

³Oba aus hee sach, daut et de Juden jefoll, leet hee uk Petrus faust nämen. (Oba daut wia om de Tiet vom Fast de onjesuade Brood),

⁴un aus hee am faustjenomen haud, stoppt hee am em Jefenkjnis un äwajeef am aun 4 Aufdeelungen von je 4 Soldoten toom bewoaken, un wull am nom Passafast däm Volkj väastalen.

⁵Petrus wort em Jefenkjnis bewoakt; oba de Jemeent wia em aunhoolenden Jebäd fa am to Gott.

⁶Oba aus Herodes am väastalen wull, en jane Nacht schleep Petrus tweschen twee Soldoten, met twee Kjäden jebungen, un Wajchta vere Däa bewoakten daut Jefenkjnis.

⁷Un kjikj, een Enjel vom Har kjeem no am, een Licht scheen en de Stow; un hee stad Petrus aune Sied, hee wakjt am opp un säd: Sto schwind opp! Un de Kjäden follen am vonne Henj.

⁸Un de Enjel säd to am: Binj dien Gort om un diene Sandalen unja. Hee deed soo. Un hee säd to am: Näm die dien Mauntel om un komm met mie!

⁹Un hee jinkj rut [am] hinjaraun un hee wist nich dautet Werkjlichkjeit wia, waut derch däm Enjel passieed; oba hee meend een Jesecht to seenen.

¹⁰Oba aus see derch de ieeschte un tweede Wacht jegonen wieren, kjeemen see aun de iesane Puat, dee enne Staut fieed, dee sikj von selfst op muak; un see jinjen rut un jinjen eene Gauss wieda, un plazlich veleet de Enjel am.

¹¹Un donn kjeem Petrus to sikj selfst un säd: Nu weet ekj woarhauft daut de Har sienen Enjel jeschekjt un mie jerat haft ut Herodes siene Haunt un von aulem, opp waut daut Juden Volkj räakjend.

¹²Un aus hee sikj kloa jemoakt (bedocht) haud, kjeem hee aun de Maria äa Hus, Johanes siene Mutta, met Bienomen Markus jenant, wua väle vesaumelt wieren un bäden.

¹³Oba aus hee aun de Väahoffdäa (Butadäa) kloppt, kjeem eene Deenstmejal met Nomen Rode, om to horchen.

¹⁴Un aus see Petrus siene Stemm erkjand, muak see de Däa fa Freid nich op, oba rand nenn un berecht daut Petrus vere Däa steit.

¹⁵Oba see säden to ar: Du best von Sennen. Oba see bestädijd dautet soo es. Oba see säden: Daut es sien Enjel.

¹⁶Oba Petrus bleef biem aunkloppen; oba aus see op muaken sagen see am un wieren erstaunt.

¹⁷Oba hee wonk an met de Haunt stell to sennen, un vetald [an], woo de Har am ut däm Jefenkjnis rutjefieet haft, un hee säd: Berecht dit Jakobus un de Breeda. Un hee jinkj rut un jinkj aun eenen aundren Uat.

¹⁸Oba aus et Dach wort, wia nich eene jerinje Vewerrunk unja de Soldoten, waut doch ut (met) Petrus jeworden es.

¹⁹Oba Herodes, socht no am un funk am nich, vehieed de Wajchtasch un befool daut see wajchjebrocht worden; un hee (Petrus) jinkj rauf von Judäa no Cäsarea un bleef doa.

²⁰Oba hee wia sea wuttent äwa dee en Tierus un Sidon; oba see kjeemen met een Senn (eenich) no am, un äwaräden Blastus, däm, dee äwa däm Kjennich siene Schlopstow wia un bedden see om Fräd, doawäajen, wiels äa Launt vom Kjennich unjahoolen (ernäat) wort.

²¹Oba aun eenem bestemden Dach, hilt Herodes, nodäm hee een kjennichlichet Kjleet aunjetrocken un sikj oppem Rechtastool jesat haud, un hilt eene auljemeene Räd aun an.

²²Un daut Volkj schrieech [am] to: Eene Gottesstemm un nich eene Menschen Stemm!

²³Oba plazlich schluach am de Enjel vom Harn, doafäa daut hee nich Gott Iea jeef, un hee wort von Warm vefräten, un hee jeef dän Jeist opp.

²⁴Oba daut Wuat Gottes woss un vemieed sikj.

²⁵Oba Barnabas un Saul kjeemen no Jerusalem trigj aus see dän Deenst erfelt hauden, un neemen Johanes met, met Bienomen Markus jenant.