Read De Bibel JHF Aposteljeschicht 13 Bible Online

Aposteljeschicht 13 - De Bibel JHF bible

Aposteljeschicht 13

¹Oba en Antiochia, doa en de Jemeent wieren Profeeten un Liera; Barnabas aus uk Simon, jenant Näaja, un Luzius von Kiereen, un Manaen, dee met däm Veaferscht Herodes oppjetrocken wia, un Saul.

²Oba aus see däm Harn deenden un fausten deeden, säd de Heilja Jeist: Sondat mie Barnabas un Saul toom Woakj ut, to däm ekj an beroopen ha. {1Kor.12,28; Efe.4,11}

³Aus see jefaust un jebät hauden, läden see an de Henj opp un leeten an gonen.

⁴See nu, utjeschekjt vom Heiljen Jeist, jinjen rauf no Seleuzia, un von doa säajelden see no Ziepern.

⁵Un aus see no Salamis aunkjeemen, vekjindijden see daut Wuat Gottes enne Juden Sienagogen. Oba see hauden uk Johanes aus Deena.

⁶Oba aus see de gaunze Insel bot Pafos derch jetrocken wieren, fungen see eenen Maun, eenen Zaubra, eenen faulschen Profeet, eenen Jud, met Nomen Bar-Jesus (Barjesus),

⁷disa wia biem Staut Rejiera Sergius Paulus, eenem vestendjen Maun. Disa roopt Barnabas un Saul no sikj un wenscht daut Wuat Gottes to hieren.

⁸Oba Eliemas, de Zaubra (soo woat sien Nomen vedolmetscht), wia jäajen an un vesocht däm Staut Rejiera vom Gloowen auftohoolen.

⁹Oba Saul, uk Paulus jenant, erfelt vom Heiljen Jeist, kjikjt am niel aun,

¹⁰un säd: Oo du, voll aula Lest un Boosheit, Diewelssän, Fient aula Jerajchtichkjeit; west du nich opphieren, de jlikje Wäaj vom Harn to vedreien?

¹¹Un nu kjikj, de Harn Haunt es äwa die! Un du woascht blint sennen un de Sonn eene Tietlank nich seenen. Un plazlich foll Dunkelheit un Diestanis opp am; un hee jinkj rom un socht (wäm) dee am aune Haunt leiden.

¹²Aus de Staut Rejiera sach waut passieet wia, wort hee jleewent, un wia erstaunt äwa de Lia vom Har.

¹³Oba Paulus un siene Bejleita fuaren von Pafos no Perge en Pamfielien. Oba Johanes trand sikj von an un jinkj trigj no Jerusalem.

¹⁴See oba jinjen wieda von Perge un kjeemen no Antiochia en Pisidien; un see jinjen aum Sabatdach enne Sienagog un saden sikj dol.

¹⁵Oba nom väaläsen utem Jesaz un de Profeeten, schekjten de Sienagog Väastona no an, un säden: Mana, Breeda, wan jie een ermootjendet Wuat aun daut Volkj ha, dan rät.

¹⁶Oba Paulus stunt opp, wonk met de Haunt, un säd: Mana, Israeliten un dee jie Gott ferchten, horcht!

¹⁷De Gott von disem Volkj Israel haft onse Vodasch utjewält un hoof daut Volkj aus see Framde wieren em Ägipten Launt, un haft an met een oppjehownen Oarm von doa rutjefieet;

¹⁸un eene Tiet von onjefäa 40 Joa druach (vedruach) hee an enne Wieste,

¹⁹un 7 Velkja em Launt Kanaan vetilcht haud, jeef (leet) hee an äa Launt aus Oawgoot.

²⁰Un doano, onjefäa 450 Joa, jeef hee an Rechta bot Samuel, däm Profeet.

²¹Un von doa aun wenschten see sikj eenen Kjennich, un Gott jeef an dän Saul, däm Sän Kisch, eenen Maun ut däm Staum Benjamin, 40 Joa lank.

²²Un nodäm hee am vom Troon wajch jedonen haud, erwakjt hee an David toom Kjennich, däm hee uk Zeichnis jeef un säd: «Ekj ha David jefungen, däm Sän Isai, eenen Maun no mienem Hoaten, dee mienen gaunzen Wellen doonen woat». {Ps.89,21; 1Sam.13,14}

²³Von sienem Somen haft Gott no de Vespräakjunk däm Israel aus Rada (Heilant) Jesus erwakjt,

²⁴nodäm Johanes, jeprädicht haud, ver sienem komen, daut Deepen de Busse (Omdenkjen) däm gaunzen Volkj Israel.

²⁵Oba aus Johanes siene Tiet erfelt wia, säd hee: Waut denkj jie, daut ekj sie? Ekj sie et nich, doch kjikjt, hee kjemt no mie, von däm ekj nich wieet sie, am de Schoo aune Feet to leesen.

²⁶Mana, Breeda, Säns von Abraham sienem Jeschlajcht, un dee unja junt Gott ferchten, ons (junt) es daut Wuat de Radunk jeschekjt.

²⁷Dan dee en Jerusalem wonen, un äare Bowaschte, ha disem nich erkjant, ha uk de Stemmen de Profeeten erfelt, dee aun jiedrem Sabat jeläst woaren, ha doaderch äa Uadeel erfelt.

²⁸Un kjeene Doodesschult fungen, bedden see Pilatus, daut hee sull omjebrocht woaren.

²⁹Oba aus see aules met am jedonen hauden, waut äwa am jeschräwen es, neemen see am vom Holt (Kjriez) rauf un läden am en eene Graufkoma.

³⁰Oba Gott haft am vonne Doodje oppjewakjt,

³¹un hee leet sikj miere Doag von an seenen, dee met am enopp jekomen wieren von Galiläa no Jerusalem, dee nu siene Zeijen ver däm Volkj sent.

³²Un wie vekjindjen junt de frooe Bootschoft de aune Vodasch komenden Vespräakjunk,

³³daut Gott dise aun ons, äare Kjinja, erfelt haft, un däm hee Jesus oppwakjt; aus uk em tweeden Psalm jeschräwen es: «Du best mien Sän, vondoag ha ekj die jebuaren». {Ps.2,7}

³⁴Oba daut hee am haft von de Doodes oppstonen loten, om nich mea to Vewäsunk trigj to gonen, haft hee soo jesajcht: «Ekj woa junt de jewesse (toovelotje) Jnod von David jäwen». {Jes.55,3}

³⁵Doarom sajcht hee uk en eenen aundren Psalm: «Du woascht nich loten dienen Heiljen de Vewäsunk seenen». {Ps.16,10}

³⁶Dan David zwoa, haud sienem Jeschlajcht jedeent, storf nom Rotschluss Gottes un wort to siene Vodasch jelajcht, un sach Vewäsunk.

³⁷Oba dee, dän Gott oppjewakjt haft, sach de Vewäsunk nich.

³⁸Nu sell jie weeten, Mana, Breeda, daut derch disem junt de Sindenvejäwunk vekjindicht woat, un von aulem, von däm jie nich kunnen derch daut Jesaz Moses jerajcht friejesproaken woaren;

³⁹woat derch disem jiedra Jleewenda jerajcht friejesproaken.

⁴⁰Nu paust opp, daut nich äwa [junt] kjemt, waut en de Profeeten jesajcht es:

⁴¹«Kjikjt, jie Veachta, un vewundat junt un veschwinjt, wiels ekj wirkj een Woakj en june Doag, een Woakj, daut jie nich jleewen woaren, wan et junt wäa vetalt». {Hab.1,5}

⁴²Oba aus see rutjinjen, bedden see, daut an aum näakjsten Sabat wada dise Wieed jesajcht woaren.

⁴³No däm oba aus de Vesaumlunk, enne Sienagog, uteneen jegonen wia, foljden väle Juden un gottesferchtje Proselieten däm Paulus un Barnabas, dee to an säden un an tooräden, enne Jnod Gottes to bliewen.

⁴⁴Oba aum näakjsten Sabat vesaumeld sikj meist de gaunze Staut, om daut Haren Wuat to hieren.

⁴⁵Oba aus de Juden de Volkjsmenj (soon grootet Volkj) sagen, worden see met Aufgonst erfelt un räden jäajen de Wieed dee Paulus säd, un lastaden.

⁴⁶Un Paulus un Barnabas räden frie un mootich un säden: Junt wia daut needich dautet Wuat Gottes ieescht to junt jerät wort; oba wiels jie daut von junt steeten, un fa junt selfst, daut eewje Läwen nich wieet acht, kjikjt, wie dreien (gonen) ons no de Heiden.

⁴⁷Dan soo haft de Har ons jeboden (befolen): Ekj ha die toom Licht fa de Heiden jesat, daut du toom Heil (Radunk) best bat aun daut Enj (aulawäajen) vonne Ieed.

⁴⁸Oba aus de Heiden daut hieeden, freiden see sikj un veharlichten daut Harn Wuat, un daut worden jleewent, aula dee toom eewjen Läwen bestemt wieren.

⁴⁹Oba daut Harn Wuat vebreed sikj derch daut gaunze Launt.

⁵⁰Oba de Juden räajden de aunbädende väanämen Frues opp un de Ieeschten enne Staut un räajden eene Vefoljunk jäajen Paulus un Barnabas aun, un juagen an ut äare Jrensen rut.

⁵¹Oba see scheddaden däm Stoff vonne Feet jäajen an auf un kjeemen no Ikonion.

⁵²Oba de Jinja worden met Freid un Heiljen Jeist erfelt.