Read De Bibel JHF Aposteljeschicht 15 Bible Online

Aposteljeschicht 15 - De Bibel JHF bible

Aposteljeschicht 15

¹Un eenje kjeemen von Judäa rauf un lieeden de Breeda: Wan jie junt nich beschnieden loten no Moses siene Oat, kje jie nich jerat woaren.

²Oba aus et nu eene Spoolinj jeef un nich jerinje Wuatwakjsel (Striet) tweschen dän un däm Paulus un Barnabas, see ordenden aun, daut Paulus un Barnabas un eenje aundre von an no de Apostel un Eltestasch nopp no Jerusalem gonen sullen wäajen dise Strietfroag.

³See nu, oppem Wajch vonne Jemeent bejleit, see reisden derch Feenizia un Samaria un vetalden vonne Bekjierunk de Heiden; un see muaken aule Breeda groote Freid.

⁴Oba aus see no Jerusalem kjeemen, worden see vonne Jemeent un de Apostel un de Eltestasch oppjenomen, un berechten aules, waut Gott met (aun) an jedonen haud.

⁵Oba eenje vonne Farisäa Grupp (Sakjt), de jleewent jeworden wieren, stunden opp un säden: Daut es needich an to beschnieden un to velangen daut Jesaz Moses to hoolen.

⁶Un de Apostel un Eltestasch vesaumelden sikj, om Ensecht en dise Froag to jewennen.

⁷Oba aus väl Wuatwakjsel entstonen wia, stunt Petrus opp un säd to an: «Mana, Breeda, jie weeten, daut Gott ver lange Tiet mie unja junt utjewält haft, daut de Heiden derch mienem Mul daut Wuat, de frooe Bootschoft, hieren un toom Gloowen komen.

⁸Un Gott, dee daut Hoat kjant, haft an Zeichnis aufjelajcht, haft an dän Heiljen Jeist jejäft, aus uk ons;

⁹un haft kjeenen Unjascheet tweschen ons un an jemoakt, endäm hee derch dän Gloowen äare Hoaten jereinicht haft.

¹⁰Nu oba, waut vesieekj jie Gott, een Joch oppem Jenekj de Jinja to lajen, daut wäda onse Vodasch noch wie droagen kunnen?

¹¹Doch derch däm Har Jesus siene Jnod jleew wie, jerat to woaren, aus uk jane.

¹²Oba de gaunze Menj (Vesaumlunk) wort stell, un see hieeden Barnabas un Paulus vetalen, wooväl Tieekjen un Wunda Gott mank de Heiden derch an jedonen haud.

¹³Oba nodäm see stell jeworden wieren, auntwuad Jakobus un säd: Mana, Breeda, horcht no mie!

¹⁴Simon haft vetalt, woo Gott ieeschtens doaropp jekjikjt haft, om ut de Heiden een Volkj fa sienem Nomen to jewennen.

¹⁵Un doamet stemmen de Wieed de Profeeten äwareen, aus jeschräwen steit (es):

¹⁶„Doano well ekj trigjgonen un well David siene vefolne Wonunk wada oppbuen, un daut doljerätne aun ar well ekj wada oppbuen un opprechten;

¹⁷doamet dee äwaje Menschen däm Har sieekjen, uk aule Velkja, äwa dän mien Nomen jenant (aunjeroopt wort) es, [äwa dee] sajcht de Har, dee dit deit“, {Am.9,11.12}

¹⁸waut von Eewichkjeit häa bekaunt es.

¹⁹Doawäajen uadeel ekj, nich Schwierichkjeiten to moaken, dän, dee sikj ute Heiden to Gott bekjieet ha,

²⁰oba an väatoschriewen, sikj vom Veorreinjen derch de Jetzen wajchtohoolen un vonne Huararie un von waut jestekjt es un däm Bloot.

²¹Dan Moses haft von oole Tieden häa en jiedre Staut soone, dee am vekjindjen, un enne Sienagogen aun jiedrem Sabat väajeläst woat».

²²Daut jefoll de Apostel un de Eltestasch met de gaunze Jemeent, ut äare Medd Mana uttowälen un no Antiochia met Paulus un Barnabas to schekjen; Judas, Barsabas jenant, un Silas, Mana, de Leitende manke Breeda.

²³Un see schreewen derch (met) äare Haunt: «Dee Apostel un Eltestasch un Breeda, aun de Breeda ut de Heiden en Antiochia un Sierien un Zilizien, äaren Gruss.

²⁴Doa wie jehieet ha, daut eenje von ons, utjegonen, ha junt beorruicht, june Seelen met Wieed vewert, dän wie kjeenen Oppdrach jejäft hauden,

²⁵scheen daut ons goot, eenstemmich jeworden, Mana uttowälen, no junt met onsem leefsten Paulus un Barnabas to schekjen,

²⁶Menschen (Mana) dee äare Seelen enjesat ha fa dän Nomen, onsem Har Jesus Christus.

²⁷Wie ha nu Judas un Silas jeschekjt, un see junt met Wieed daut selje metdeelen (sajen).

²⁸Dan daut scheen dän Heiljen Jeist un ons goot to sennen, junt kjeene Laust mea opptolajen, buta dise needje Dinj;

²⁹junt enthoolen von Jetzenopfafleesch un Bloot un von Jestekjtet (aufjewarjdet) Tierenfleesch un Huararie. Jie woaren goot haundlen wan jie junt doavon bewoaren. Läft wool».

³⁰Aus see nu Aufscheet jenomen hauden, jinjen (kjeemen) see rauf no Antiochia; un see vesaumelden de Menj un see äwajeewen dän Breef.

³¹Oba aus see däm jeläst hauden, freiden see sikj äwa de Oppmuntrunk (Troost).

³²Un Judas un Silas, dee uk selfst Profeeten wieren, derch väl Räden muntaden un stoakjten see de Breeda opp.

³³Oba aus see eene Tietlank doa jewast wieren, neemen see met Fräd Aufscheet vonne Breeda un jinjen trigj no dän, dee an jeschekjt hauden.

³⁴[Silas oba, bleef doa.]

³⁵Oba Paulus un Barnabas bleewen en Antiochia un lieeden un vekjindijden met noch väle aundre daut Haren Wuat.

³⁶Oba no eenje Doag säd Paulus to Barnabas: Wie wellen nu trigj gonen un no de Breeda seenen (besieekjen) en jiedre Staut, en dee wie daut Harn Wuat vekjindicht ha, woo et an jeit.

³⁷Barnabas wull uk Johanes, Markus jenant, metnämen.

³⁸Paulus oba hilt daut fa rajcht, däm nich mettonämen, dee an un Pamfielien veloten haud un nich metjegonen wia toom Woakj.

³⁹Daut jeef eene Vebettanis, soo daut see sikj von eenaunda tranden, un Barnabas neem Markus met un säajeld auf no Ziepern.

⁴⁰Oba Paulus wäld sikj Silas un jinkj ut, vonne Breeda däm Haren siene Jnod äwajäft.

⁴¹Oba hee derchreisd Sierien un Zilizien un stoakjt de Jemeenten.