Read De Bibel JHF Aposteljeschicht 17 Bible Online

Aposteljeschicht 17 - De Bibel JHF bible

Aposteljeschicht 17

¹Oba aus see derch Amfipolis un Apolonia jereist wieren, kjeemen see no Tessalonich, wua eene Juden Sienagog (Judenschool) wia.

²No siene Jewanheit oba jinkj Paulus no an nenn un aun 3 Sabaten räd hee to (met) an opp Grunt de Schreft,

³endäm hee openboad un utläd, daut de Jesaulwda (Christus) lieden un vonne Doodes oppstonen must, un daut disa, de Jesaulwda es, Jesus, dän ekj junt vekjindj.

⁴Un eenje von an leeten sikj äwazeijen un schlooten sikj Paulus un Silas aun, soo aus eene groote Menj gottesferchtje Griechen aus uk von de väanämste Frues nich weinje.

⁵Oba de Juden worden aufjenstich un neemen Moakjtpeebel, eenje beese Mana, no sikj, un eene enjehizte Volkjsmenj feld de Staut met Opprua; un see kjeemen no Jason sien Hus un sochten an, om an däm Volkj väatofieren.

⁶Oba aus see an nich fungen, schlapten see Jason un eenje Breeda vere Stautsbowaschte, un schrieejen: Dise, dee de bewonde Ieed en Opprua jebrocht ha, sent uk hiahäa jekomen,

⁷dee haft Jason oppjenomen; un dise aula haundlen jäajen däm Kjeisa siene Veordnunk, un see sajen, daut een aundra Kjennich es - Jesus.

⁸See räajden oba de Menj un de Stautsbowaschte opp, aus see dit hieeden.

⁹Un aus see von Jason un dee äwaje Birjschoft jekjräajen hauden, leeten see an frie.

¹⁰Oba de Breeda schekjten fuaz en de Nacht Paulus un Silas wajch no Beria, dee, aus see aunjekomen wieren, en de Juden Sienagog jinjen.

¹¹Oba dise wieren aunstendja aus dee en Tessalonich; see wieren reed daut Wuat wellich auntonämen, un jieda Dach de (enne) Schreft befruagen (forschten), auf sikj daut soo vehilt.

¹²Nu kjeemen väl von an toom Gloowen, un vonne aunjeseenen griechische Frues un Mana nich weinje.

¹³Oba aus de Juden von Tessalonich erfoaren hauden, daut uk en Beria daut Wuat Gottes von Paulus vekjindicht wort, kjeemen see uk doahan vewerden un räajden daut Volkj opp.

¹⁴Donn schekjten de Breeda Paulus fuaz wajch, om nom Mäa to gonen. Silas un Timotäus bleewen doa (trigj).

¹⁵Oba dee met Paulus metjinjen, brochten am bat Ateen; un aus see eenen Befäl fa Silas un Timotäus jekjräajen hauden, daut see soo schwind aus mäajlich no am komen sullen, reisden see auf.

¹⁶Oba aus Paulus no an en Ateen luad, wort sien Jeist en am oppjerecht, aus hee de Staut voll met Jetta Bilda sach.

¹⁷Hee räd enne Sienagog met de Juden un dän dee Gott veharlichten, un oppem Moakjtplauz jieda Dach met dee waut krakjt doa wieren.

¹⁸Oba uk eenje dee epikurische un stoiksche Filosofen unjahilden sikj met am; un eenje säden: Waut well disa Sotkuarn-Oppläsa (Onjelieeda, Schwauza) sajen? Aundre oba: Hee schient een Vekjindja von framde Jetta to sennen, wiels hee [an] von Jesus un sien Oppstonen vom Doot aus frooe Bootschoft vekjindicht.

¹⁹Un see neemen am, un leiden am oppem Areopag un säden: Kjenn wie erfoaren, waut dise niee Lia es, von de du rädst?

²⁰Dan eenjet Framdet brinjst du ver onse Uaren. Wie wellen erfoaren, waut daut sennen saul.

²¹Oba de Ateena un de Framde, dee sikj doa opphilden, hauden fa nuscht aundret Tiet, aus waut Nieet to sajen ooda to hieren.

²²Oba Paulus stunt medden oppem Areopag un säd: Mana, Ateena, ekj see junt, daut jie butajeweenlich gottesferchtich sent.

²³Dan aus ekj omhäa jinkj un bekjikjt june Heilichtums, funk ekj uk eenen Aultoa, aun däm jeschräwen wia: Eenem onbekaunden Gott. Waut nu, däm jie nich kjanen, veieren, däm vekjindj ekj junt.

²⁴Dee Gott, dee de Welt jemoakt haft un aules en äa (enne Welt), disa, de Har em Himmel un oppe Ieed es, wont nich en Tempels von Henj jemoakt,

²⁵un hee woat nich von Menschenhenj bedeent, aus wan hee waut brukt, hee selfst, aulem Läwen un Odem un aules jeft.

²⁶Un hee haft jemoakt, daut von eenem Eensjen aufstaumen aule Velkja de Menschen, un wonen oppem gaunzen Ieedboddem, un haft de Tieden un fauste Jrensen faustjelajcht un bestemt äa Wonjebiet,

²⁷daut see Gott sieekjen, auf see am feelen un finjen kjennen, doa hee uk nich wiet von eenem jiedrem von ons es.

²⁸Dan en am läw wie un bewäaj wie ons un sent wie, aus uk eenje june Dichta jesajcht ha: «Dan wie sent uk sien Jeschlajcht».

²⁹Aulsoo sent wie Gottes Jeschlajcht, sull wie nich meenen, daut Golt ooda Selwa ooda een Steen, eenem Bilt de Konst un daut äwalajen von eenem Mensch, däm Jettlichen jlikj es.

³⁰De Tieden onweetent to sennen haft Gott äwaseenen, em Blekj opp Dinj, nu jeboot hee aule Menschen äwaaul omtodenkjen (Busse to doonen),

³¹doawäajen, wiels hee eenen Dach faustjesat haft, aun däm hee de bewonde Ieed met Jerajchtichkjeit derch eenem Maun rechten woat, däm hee bestemt haft, un haft aulem een Bewies doavon jejäft, haft am vonne Doodes oppstonen loten.

³²Oba aus see von daut Oppstonen de Doodes hieeden, dee eenje spotten, dee aundre säden: Wie wellen die doaräwa noch mol hieren.

³³Soo jinkj Paulus ut äare Medd wajch.

³⁴Oba eenje Mana schlooten sikj am aun, un kjeemen toom Gloowen, mank dän uk Dioniesius wia, utem Areopag, un eene Fru met Nomen Damaris un aundre met an.