Read De Bibel JHF Aposteljeschicht 7 Bible Online

Aposteljeschicht 7 - De Bibel JHF bible

Aposteljeschicht 7

¹Oba de Huagapriesta säd: Vehelt sikj daut soo?

²Oba hee säd: Mana, Breeda un Vodasch: Horcht! De Gott de Harlichkjeit bejäajend (wees sikj) onsem Voda Abraham, aus hee en Mesopotamien wia, ea hee en Haran wond,

³un säd to am: «Go ut dienem Launt un ut dienem Frintschoft, un komm en daut Launt, daut ekj die wiesen woa». {1Mo.12,1}

⁴Dan jinkj hee utem Launt de Chaldäa un wond en Haran. Un von doa, nodäm sien Voda jestorwen wia, siedeld hee am om en daut Launt, en däm jie nu wonen.

⁵Un hee jeef am doa kjeen Oawgoot, uk nich eenen Foot breet, un vespruak, am daut to jäwen toom Ieejentum un sienem Somen no am, aus hee noch kjeen Kjint haud.

⁶Oba Gott säd aulsoo: «Sien Somen woat framd sennen en eenem framden Launt, un see woaren an 400 Joa vesklowen un schlajcht behaundlen.

⁷Un daut Volkj, däm see deenen woaren, woa ekj rechten», säd Gott, «un nodäm woaren see uttrakjen un woaren mie aun däm Uat deenen». {1Mo.15,13.14}

⁸Un hee jeef an dän Bunt de Beschniedunk; un soo jebua hee Isaak un beschneet am aum achten Dach, un Isaak dän Jakob, un Jakob dee 12 Staumvodasch.

⁹Un de Staumvodasch, worden aufjenstich äwa Josef un vekoften am no Ägipten. Un Gott wia met am,

¹⁰un hee rad am ut aul siene Bedrenkjnisen, un jeef am Jnod un Weisheit verem Farao, dän Kjennich von Ägipten, un hee stald am en aus Harscha äwa Ägipten, un äwa sien gaunzet Hus.

¹¹Oba doa kjeem eene Hungaschnoot äwa gaunz Ägipten uk Kanaan un een grootet Nootlieden (Älent); un onse Vodasch fungen kjeene Noarinj.

¹²Oba aus Jakob hieed, daut en Ägipten Jeträajd wia, schekjt hee onse Vodasch toom ieeschten Mol han (ut).

¹³Un biem tweeden Mol jeef Josef sikj siene Breeda to erkjanen, un däm Farao wort Josef sien Häakomen openboat.

¹⁴Oba Josef schekjt han un leet sienen Voda Jakob no sikj komen, un daut gaunze Frintschoft, 75 Seelen.

¹⁵Un Jakob trock rauf no Ägipten un storf, hee un onse Vodasch;

¹⁶un see worden trigj no Siechem jebrocht un en daut Grauf jelajcht, daut Abraham jekoft haud fa eene Somm Selwa vonne Säns Hamor en Siechem.

¹⁷Oba aus de Tiet de Vespräakjunk noda kjeem, dee Gott Abraham toojesajcht haud, woss daut Volkj un vemieed sikj en Ägipten,

¹⁸bot een aundra Kjennich äwa Ägipten kjeem, dee Josef nich kjand.

¹⁹Disa behaundeld ons Jeschlajcht hinjalestich un meshaundeld onse Vodasch, endäm see äare Kjinja utsaten musten, doamet see nich aum Läwen bleewen.

²⁰En dise Tiet wort Moses jebuaren, un hee wia Gott aunjenäm; dee wort 3 Moonat em Voda Hus oppjetrocken (besorcht).

²¹Oba aus hee utjesat wort, neem Farao siene Dochta am no sikj un trock am fa sikj opp, aus Sän.

²²Un Moses wort en aule Weisheit de Ägipta unjarecht, oba hee wia kjraftich en siene Wieed un Woakjen.

²³Oba aus hee 40 Joa oolt wort, kjeem et en sienem Hoat opp, sikj no siene Breeda, de Säns Israel, to seenen.

²⁴Un aus hee eenen sach dee Orrajcht behaundelt wort, stunt hee am bie un veschauft däm Meshaundelden Rajcht, endäm hee däm Ägipta doot schluach.

²⁵Oba hee docht, dautet siene Breeda vestonen, daut Gott derch siene Haunt an Radunk jeft; oba see vestunden daut nich.

²⁶Un aum näakjsten Dach kjeem hee no an, aus see sikj streeden, un vesocht an äwareen, toom Fräd, to brinjen un säd: Mana, jie sent Breeda, wuarom doo jie eenaunda orrajcht?

²⁷Oba dee däm Näakjsten orrajcht deed, schuppst am wajch un säd: Wäa haft die enjesat aus Bowaschta un Rechta äwa ons?

²⁸West du mie uk ombrinjen, soo aus du jistren dän Ägipta omjebrocht hast?

²⁹Oba Moses rand wajch bie dise Wieed un hee wort een Framda em Launt Midian, wua hee twee Säns kjrieech.

³⁰Un aus 40 Joa vegonen wieren, kjeem no am enne Wieste aum Boajch Sinai een Enjel enne Fiaflaum en eenem Hachelbosch.

³¹Oba aus Moses daut sach, vewundad hee sikj äwa daut Jesecht; oba aus hee doa han jinkj, daut jeneiw to bekjikjen, kjeem de Stemm vom Har:

³²«Ekj sie de Gott diene Vodasch, de Gott von Abraham un Isaak un Jakob». {2Mo.3,6} Oba Moses zettad un woagd nich, jeneiw no to seenen.

³³Oba de Har säd to am: «Trakj de Schoo von diene Feet, dan de Uat, opp däm du steist, es heiljet Launt.

³⁴Ekj ha jeseenen de schlajchte Behaundlunk aun mien Volkj en Ägipten, un äa Seften ha ekj jehieet, un ekj sie rauf jekomen, an rut to nämen. Un nu komm, ekj well die no Ägipten schekjen». {2Mo.3,5.7.8.10}

³⁵Disem Moses, däm see veluagen (nich wullen), un säden: «Wäa haft die enjesat aus Bowaschta un Rechta?» {2Mo.2,14} Disem haft Gott aus Bowaschten uk aus Erleesa jeschekjt derch eenen Enjel siene Haunt, dee am em Hachelbosch bejäajend.

³⁶Disa haft an rutjefieet, endäm hee Wunda un Tieekjen deed em Launt Ägipten un em Rooden Mäa un enne Wieste, 40 Joa.

³⁷Dit es de Moses, dee to de Säns Israel säd: «Eenen Profeet woat junt Gott von (ut) june Breeda erwakjen, aus mie; [däm sell jie horchen]». {5Mo.18,15.18}

³⁸Daut es dee, dee enne Jemeent enne Wieste met däm Enjel, dee oppem Boajch Sinai to am räd, un met onse Vodasch; dee läwendje Wieed oppnaum, om dee ons to jäwen;

³⁹däm onse Vodasch nich wullen jehuarsom sennen, oba see staden am wajch un dreiden sikj en äare Hoaten om no Ägipten,

⁴⁰un säden to Aaron: «Moak ons Jetta, dee ver ons gonen woaren; dan disa Moses, dee ons rutjefieet haft utem Launt Ägipten, wie weeten nich, waut met am passieet es». {2Mo.32,1}

⁴¹Un see muaken en jane Doag een Kaulf un brochten een Opfa däm Jetzenbilt, un freiden sikj aun (äwa) däm Woakj äara Henj.

⁴²Oba Gott dreid sikj auf un äwajeef an, däm himlischen Häa to deenen, aus jeschräwen steit em Buak de Profeeten: «Ha jie mie veleicht 40 Joa enne Wieste Schlachttieren un Opfa jebrocht, Hus Israel?

⁴³Jie ha soo aus daut Zelt däm Moloch metjefieet aus uk däm Stiern von [junem] Gott Räfan, de Bilda, dee jie jemoakt ha, an auntobäden; un ekj woa junt jantsied von Babel omsiedlen». {Am.5,25-27}

⁴⁴Daut Zeichniszelt hauden onse Vodasch enne Wieste, soo aus aunjeordnet haud dee met (to) Moses räd, daut to moaken nom Väabilt, daut hee jeseenen haud;

⁴⁵daut uk onse Vodasch äwanomen hauden un met Josua druagen, biem Launt ennämen vonne Velkja, dee Gott utdreef vom Aunjesecht onse Vodasch, bot David siene Doag,

⁴⁶dee doa Jnod ver Gott funk un bedd, om to finjen eene Wonunk (Hus) fa Jakob sienem Gott.

⁴⁷Oba Salomo bud am een Hus.

⁴⁸Oba de Hechsta wont nich en Hiesa dee met Henj jemoakt sent, aus de Profeet sajcht:

⁴⁹«De Himmel es mien Troon, un de Ieed daut Benkjskje fa miene Feet. Waut fa een Hus well jie mie buen, sajcht de Har, ooda wua es de Uat fa miene Ru?

⁵⁰Haft nich miene Haunt dit aules jemoakt?» {Jes.66,1.2}

⁵¹Ieejensennje un Onbeschnädne aum Hoat un Uaren! Jie sträwen emma jäajen dän Heiljen Jeist, aus june Vodasch, soo uk jie.

⁵²Woone vonne Profeeten ha june Vodasch nich vefolcht? Un see ha dee doot jemoakt, dee verhäa vekjindijden vom Jerajchten sien komen, däm siene Veroda un Merda jie nu jeworden sent,

⁵³dee jie daut Jesaz derch Aunordninj von Enjel jekjräajen ha, un ha daut nich jehoolen.

⁵⁴Oba aus see daut hieeden, worden äare Hoaten jrimsich (bees), un see kjnirschten (gnorschten) met de Tänen jäajen am.

⁵⁵Oba hee, voll Heiljen Jeist, kjikjt met fausten Blekj (niel) nom Himmel, hee sach de Harlichkjeit Gottes, un Jesus stonen aune Rajchte Gottes;

⁵⁶un säd: Kjikjt, ekj see dän Himmel opjemoakt, un däm Menschensän to Rajchte Gottes stonen!

⁵⁷Oba see schrieejen met ne lude Stemm, hilden äare Uaren to, see wieren en een Senn (eenich) un äwafollen am.

⁵⁸Un schmeeten am ute Staut rut, un steenijden am. Un de Zeijen trocken äare Kjleeda auf un läden dee eenen jungen Maun to Feet, jenant Saul.

⁵⁹Un see steenijden Stefanus, dee doa bäd un säd: Har Jesus, nemm mien Jeist opp.

⁶⁰Oba hee kjneed sikj dol un schrieech met ne lude Stemm: Har, räakjen an dise Sind nich too! Un aus hee dit jesajcht haud, schleep hee en.