Read De Bibel JHF Reema 11 Bible Online

Reema 11 - De Bibel JHF bible

Reema 11

¹Aulsoo ekj saj: Haft Gott sien Volkj vestat? Daut mucht nich passieren! Dan uk ekj sie een Israelit ut Abraham sien Somen, vom Staum Benjamin.

²Gott haft sien Volkj nich vestat, daut hee verhäa uterwält haft. Ooda weet jie nich, waut em Buak Elia, de Schreft sajcht? Woo hee jäajen Israel Gott aunroopt:

³«Har, dee ha diene Profeeten omjebrocht, diene Aultoaren ha see aufjeräten (doljeräten), un ekj sie auleen äwajebläwen, un see trachten no mien Läwen». {1Kjen.19,10.14}

⁴Oba waut sajcht am de jettliche Auntwuat? «Ekj ha mie 7000 Maun (Mana) äwajehoolen, dee de Kjnee nich jeboagen ha ver Baal». {1Kjen.19,18}

⁵Aulsoo es nu uk dise Tiet een Äwabliefsel Poat no Utwol de Jnod entstonen (jebläwen).

⁶Oba wan derch Jnod, soo nich mea ut Woakjen; sest es de Jnod nich mea Jnod.

⁷Waut dan? Waut well (sieekjt) Israel, daut ha see nich erlangt; oba de Uterwälde ha daut erlangt, oba dee äwaje sent vestokt worden,

⁸aus jeschräwen steit: «Gott haft an eenen Jeist de Beteibunk (Schlopsocht) jejäft, Uagen, om nich to seenen, un Uaren, om nich to hieren, bot oppem vondoagschen Dach». {Jes.29,10; 5Mo.29,4}

⁹Un David sajcht: «Äa Desch saul an to eene Schlenj woaren un toom Fangnat un toom Faulstrank un to Vejeltunk!

¹⁰Vedunkelt sellen äare Uagen sennen, om nich to seenen, un äa Rigjen aulentiet bieejen». {Ps.69,23.24}

¹¹Aulsoo, ekj saj nu: Sent see veleicht jestolpat, doamet see faulen sullen? Daut mucht nich passieren! Oba derch äaren Faul es daut Heil de Heiden jeworden, om an to Aufgonst to reizen.

¹²Oba wan äa Faul de Welt Rikjtum es, un äa Vesajen de Rikjtum de Heiden, wooväl mea äare Vollzol?

¹³Oba ekj saj junt, de Heiden: Soo aus ekj nu de Heiden Apostel sie, iea (riem) ekj mienen Deenst,

¹⁴auf ekj opp irjent eena Oat an, dee mien Fleesch (Volkj) sent, to Aufgonst reizen un eenje von an raden kaun.

¹⁵Dan wan äare Vesteetunk (tosied saten) de Veseenunk de Welt es, waut woat daut Aunnämen aundasch sennen aus Läwen utem Doot.

¹⁶Oba wan daut Ieeschte Broot heilich es, soo uk de Dieech; un wan de Wartel heilich es, soo uk de Asta.

¹⁷Wan oba eenje, de Asta, utjebroaken worden sent, du oba, een willa Eeljboomaust wieescht, unja an nenjepropt un de Wartel un de Fatichkjeit (Sauft) vom Eeljboom deelhauftich jeworden best,

¹⁸soo riem (puch) die nich jäajen de Asta. Oba wan du die doajäajen riemst (puchst), (soo weet), du drajchst nich de Wartel, oba de Wartel die.

¹⁹Du woascht nu sajen: De Asta worden utjebroaken, doamet ekj nenjepropt wort.

²⁰Goot! See worden utjebroaken wäajen äa Ongloowen; oba du steist derch dän Gloowen. Sie nich huachmootich (stolt), oba fercht die;

²¹dan wan Gott de natieedelje Asta nich veschoont haft, daut hee veleicht uk die nich veschoonen woat.

²²Aulsoo see de Leeftol un dän Iernst (Strenj) Gottes: Strenj jäajen de Jefolne; oba jäajen die de Leeftol Gottes, wan du en (bie) de Leeftol blifst; sest woascht uk du utjehakt woaren.

²³Oba jane, wan see nich em Ongloowen bliewen, woaren nenjepropt woaren; dan Gott es majchtich an wada nentoproppen.

²⁴Dan wan du ut däm von Natua willen Eeljboom aufjehakt (rutjehakt) un jäajen de Natua en eenem gooden Eeljboom nenjepropt jeworden best, wooväl mea woaren siene, de natieedelje Asta, en äaren ieejnen Eeljboom nenjepropt woaren!

²⁵Dan ekj well nich, Breeda, daut junt dit Jeheemnis onbekaunt es, om daut jie nich bie junt selfst kluak sent; daut Vestockunk (Veblindunk) Israel toom Deel passieet es, bat de volle Zol de Heiden nenn jegonen (es) sennen woat;

²⁶un aulsoo woat gaunz Israel jerat woaren, aus jeschräwen steit: «Daut woat ut Zion de Radenda (Rada) komen, hee woat de Gottloosichkjeit von Jakob aufwiesen (wajchwenjen);

²⁷un dit es fa an de Bunt von mie, wan ekj äare Sinden wajchnämen woa». {Jes.59,20.21}

²⁸Zwoa em Blekj opp de frooe Bootschoft sent see junt haulwen Fiend, oba em Blekj oppe Utwol, - Jeleewde wäajen de Vodasch.

²⁹Dan de Jnodengowen un de Beroopunk Gottes gonen nich trigjtonämen.

³⁰Dan soo aus jie eenst Gott nich jehorcht ha, nu oba met Erboarmen beschenkjt (bejnodicht) jeworden sent derch däm Ojjehuarsom disa,

³¹soo ha uk dise nu aun june Bejnodjunk nich jejleeft, om daut uk see bejnodicht worden.

³²Dan Gott haft aule en däm Ojjehuarsom enjeschloten, doamet hee sikj äwa aule erboarmt.

³³Oo, woo Rikj un Deep es Gott siene Weisheit un Erkjantnis! Woo onerforschlich sent siene Jerechten un nich uttofinjen siene Wäaj!

³⁴Dan wäa haft dän Senn vom Harn erkjant, ooda wäa es sien Rotjäwa jewast? {Jes.40,13.14}

³⁵Ooda wäa haft am verhäa jejäft, un daut woat am wada vejelt woaren? {Hiob 41,2}

³⁶Dan von am un derch am un fa am sent aule Dinj; am jehieet (es) de Iea en de Eewichkjeit! Amen.