Read De Bibel JHF 1. Korinta 15 Bible Online

1. Korinta 15 - De Bibel JHF bible

1. Korinta 15

¹Oba ekj moak junt daut bekaunt, Breeda, de frooe Bootschoft, dee ekj junt vekjindicht ha, dee jie uk aunjenomen ha, en dee jie uk stonen,

²derch dee jie uk jerat woaren, (wan jie aun daut Wuat fausthoolen, daut ekj junt vekjindicht ha), buta däm, daut jie vejäfs jejleeft ha.

³Dan ekj ha junt daut ieescht äwajeft, waut ekj uk jekjräajen ha; daut Christus fa onse Sinden jestorwen es, no de Schreften;

⁴un daut hee begroft wort, un daut hee oppjestonen es aum dredden Dach, no de Schreften;

⁵un daut hee sikj Kefas jewäsen haft, dan de Twalw.

⁶Dan es hee jeseenen worden von mea aus 500 Breeda opp eenmol, von dän de mieeschte bot nu läwen (äwajebläwen), oba eenje sent enjeschlopen.

⁷Dan es hee von Jakobus jeseenen worden, dan aul de Apostel;

⁸oba tolatst von aule, aus een butatiets Jebuarna, leet hee sikj uk von mie seenen.

⁹Dan ekj sie de jerinjsta de Apostel, dee ekj nich wieet sie, een Apostel jenant to woaren, wiels ekj de Jemeent Gottes vefoljd ha.

¹⁰Oba derch de Gottes Jnod sie ekj, waut ekj sie; un siene Jnod mie jäajenäwa es nich vejäfs jewast, sonda ekj ha mie väl mea aufjemieecht (jeoabeit) aus see aula; oba nich ekj, sonda de Jnod Gottes, dee met mie es (wia).

¹¹Aulsoo auf ekj, auf (ooda) jane, soo vekjindj wie, un soo sent jie jleewent jeworden.

¹²Oba wan Christus vekjindicht woat, daut hee vonne Doodes oppjestonen es, woo sajen eenje mank junt, dautet kjeen Oppstonen de Doodes jeft (es)?

¹³Wan daut oba kjeen Oppstonen de Doodes jeft (es), soo es uk Christus nich oppjestonen;

¹⁴oba wan Christus nich oppjestonen es, aulsoo es uk onse Vekjindjunk vejäfs, vejäfs uk jun Gloowen.

¹⁵Oba wie woaren uk aus faulsche Zeijen Gottes beschuldicht, wiels (daut) wie jäajen Gott jezeicht ha, daut hee Christus oppjewakjt haft, däm hee nich oppjewakjt haft, wan aundasch doch de Doodes nich oppstonen.

¹⁶Dan wan Doodes nich oppstonen, soo es uk Christus nich oppjestonen.

¹⁷Oba wan Christus nich oppjestonen es, soo es jun Gloowen iedel (nutzloos); jie sent noch en june Sinden.

¹⁸Aulsoo sent uk de Entschlopne (Jestorwne) en Christus veloaren.

¹⁹Wan wie auleen en dit Läwen opp Christus Hopninj ha, soo sent wie dee älendste von aule Menschen.

²⁰(Nu oba es Christus vonne Doodes oppjestonen, aus Ieeschta (ieeschte Frucht) vonne Entschlopne (Jestorwne);

²¹wiels nämlich derch eenen Mensch de Doot jekomen es, soo uk derch eenen Mensch daut Oppstonen de Doodes.

²²Dan soo aus en Adam aula stoawen, soo woaren uk en Christus aula läwendich jemoakt woaren.

²³Oba een jiedra en siene (dee) ieejne Ordninj; aus Ieeschta, Christus; dan dee däm Christus aunjehieren (siene sent), bie sienem Aunkomen (Wadakomen);

²⁴dan daut Enj, wan hee daut Rikj däm Gott un Voda äwajeft, wan hee woat wajch jedonen ha aule Harschoft (Rejierungen) un jiedre Macht (Jewault) un Krauft.

²⁵Dan hee mott harschen, bot hee aule Fiend unja siene Feet jelajcht haft.

²⁶De latsta Fient, dee wajch jedonen woat, es de Doot.

²⁷«Dan aules haft hee siene Feet unja jeschmäten (unjadon, unjaordent)» {Ps.8,7}. Oba wan hee sajcht, daut aules unjadon es, soo es daut openboa, daut dee utjenomen es, dee am aules unjadon haft.

²⁸Oba wan am aules unjadon es (sennen woat), dan woat uk de Sän selfst däm unjadon sennen, dee am aules unjadone haft, om daut Gott aules en aulem es).

²⁹Dan waut woaren dee doonen, dee sikj fa de Doodje deepen leeten, wan äwahaupt de Doodje nich oppstonen? Wuarom loten see sikj fa dee deepen?

³⁰Wuarom sent uk wie jiedre Stund en Jefoa?

³¹Jieda Dach stoaw ekj, bie junem Riem (Freit, sikj freien), Breeda, dän ekj ha en Christus Jesus, onsem Harn.

³²Wan ekj, no Menschenoat en Efesus met wille Tieren jekjamft ha, waut nuzt mie daut, wan Doodje nich oppstonen? «Lot ons äten un drinkjen, dan morjen stoaw wie». {Jes.22,13}

³³Lot junt nich veleiden: Daut schlajchte Jesalschoft vedoaft goode Sitten (Aunjewanheiten).

³⁴Woat rajchtschaufen nichta un sindicht nich, dan eenje sent onweetent äwa Gott; to juna Beschämung (Schaund) saj ekj daut.

³⁵Oba eenje woaren sajen: Woo woaren de Doodje oppstonen? Un met waut fa eenem Lief komen see?

³⁶Noa! Waut du seist, woat nich läwendich, wan daut nich stoaft.

³⁷Un waut du seist, du seist nich däm (daut) Lief, dee woaren saul, sonda een noaktjet Sotkorn, toom Biespel, von Weit ooda von irjent een aundret Sot.

³⁸Oba Gott jeft am een Lief, soo aus hee daut wull, un een jiedret Sot sienen ieejnen Lief.

³⁹Nich aulet Fleesch es daut selje Fleesch; sonda een aundret es daut de Menschen, un een aundret Fleesch daut (vom) Vee, oba een aundret Fleesch von de Väajel, een aundret oba de Fesch.

⁴⁰Un daut jeft himlische Kjarpa un irdische Kjarpa. Oba een aundra es de Glauns (Harlichkjeit), de himlische, een aundra oba de irdischa;

⁴¹een aundra es de Glauns de Sonn, un een aundra es de Glauns vonne Mon, un een aundra de Glauns de Stierns; dan Stiern von Stiern unjascheeden sikj em Glauns.

⁴²Soo uk de Oppstoninj de Doodes. Jeseit woat en Vewäsunk, daut woat oppstonen en Onvewäsunk (nich vewäsen kjennen).

⁴³Jeseit woat en Oniea, daut steit en Harlichkjeit opp; jeseit woat en Schwakheit, daut steit en Krauft opp;

⁴⁴jeseit woat een irdischa Lief, daut steit een jeistlicha Lief opp. Wan daut eenen irdischen Lief jeft, soo jeft et uk eenen jeistlichen.

⁴⁵Soo aus uk jeschräwen steit: «Dee ieeschta Mensch, Adam, wia eene läwendje Seel»; {1Mo.2,7} dee latsta Adam een läwendich moakenda Jeist.

⁴⁶Oba nich toieescht wia daut Jeistliche, sonda daut Natieedliche, dan daut Jeistliche.

⁴⁷De ieeschta Mensch es vonne Ieed, von Stoff; de tweeda Mensch es [de Har] vom Himmel.

⁴⁸Woo de Irdischa jeschaufen es, soo sent uk de Irdische jeschaufen; un soo aus (woo) de Himlischa jeschaufen es, soo sent uk de Himlische jeschaufen.

⁴⁹Un soo aus wie daut Bilt von daut Irdische jedroacht ha, soo woa wie uk daut Bilt vom Himlischen droagen.

⁵⁰Oba dit saj ekj, Breeda, daut Fleesch un Bloot daut Rikj Gottes nich oawen kjennen, uk nich de Vejenkjlichkjeit de Onvejenkjlichkjeit oaft.

⁵¹Kjikjt, ekj saj junt een Jeheemnis: Wie woaren nich aula enschlopen, oba wie woaren aula vewaundelt woaren,

⁵²en eenem Nu, en eenem Uagenblekj, bie de latste Posaun; dan woatet posaunen, un de Doodje woaren oppstonen onvewäslich (onvejenkjlich), un wie woaren vewaundelt woaren.

⁵³Dan dit Vejenkjliche (Vewäsliche) mott Onvejenkjlichkjeit (Onvewäslichkjeit) auntrakjen, un dit Stoafliche Onstoawlichkjeit auntrakjen.

⁵⁴Oba wan dit Vejenkjliche daut Onvejenkjlichkjeit auntrakjt un dit Stoafliche Onstoawlichkjeit auntrakjt, dan woat daut Wuat erfelt woaren, daut jeschräwen steit: «Veschlunge es de Doot em Siech». {Jes.25,8}

⁵⁵Wua es, oo Doot, dien Siech? Wua es, oo Doot, dien Stachel? {Hos.13,14}

⁵⁶Oba de Stachel vom Doot es de Sind, oba de Krauft von de Sind daut Jesaz.

⁵⁷Oba Gott sie Dankt, dee ons dän Siech jeft derch onsem Harn Jesus Christus.

⁵⁸Doahäa, miene jeleewde Breeda, siet faust, onverieet, nämt aulentiet too em Woakj daut Harn, doa jie weeten, daut june Mieej nich vejäfs em Harn es.