Read De Bibel JHF 2. Korinta 8 Bible Online

2. Korinta 8 - De Bibel JHF bible

2. Korinta 8

¹Oba wie loten junt weeten, Breeda, de Jnod Gottes, dee en de Jemeenten Mazedonien jejäft worden es,

²daut bie väl Proowen derch Bedrenkjnis daut Äwamot äare Freid un äare groote Oamheit sea groot es em Rikjtum äara Friejäwrichkjeit.

³Dan no Vemäajen, ekj bezeij daut, un äwa Vemäajen wieren see friewellich,

⁴un bedden ons met väl Tooräden om de Gonst (Jnod) un daut Deelnämen aum Deenst fa de Heilje.

⁵Un nich, aus wie hopten, sonda sikj selfst jäwen see toieescht däm Harn un ons derch Gottes Wellen,

⁶soo daut wie Titus toojerät ha, daut hee, aus hee verhäa aunjefongen haud, soo uk bie junt - uk disen Leewesdeenst (eenaunda en Leew deenen, Jnod) vollbrinjen sull (mucht).

⁷Oba soo aus jie en aulem äwastreement sent, em Gloowen un Räden (Wuat) un Erkjantnis un aulem Iewa un en june Leew to ons, daut jie en disen Leewesdeenst äwastreement sent.

⁸Nich aus een Befäl saj ekj dit, oba wäajen däm Iewa de aundre, un endäm ekj june ajchte Leew oppe Proow stal.

⁹Dan jie kjanen de Jnod von onsem Harn Jesus Christus, daut hee, doa hee Rikj wia, om junt haulwen oam wort, doamet jie derch siene Oamoot Rikj worden.

¹⁰Un ekj jäw en disem eene Meeninj; dan dit nuzt junt, dee jie nich blooss daut Doonen, sonda uk daut Wellen verhäa, aul tojoa, aunjefongen ha.

¹¹Oba nu vollbrinjt uk daut Doonen, doamet, soo aus daut reedsennen vom Wellen, aulsoo uk daut Vollbrinjen, nodäm, waut jie ha.

¹²Wan daut Reedsennen doa es, soo es eena aunjenäm nodäm hee haft, un nich nodäm hee nich haft.

¹³Dan nich om daut aundre Ru (leichta) ha, oba jie Bedrenkjnis, sonda no de Jlikjheit;

¹⁴en dise Tiet deent jun Äwafluss fa dän Mangel jana, om daut uk jan Äwafluss fa junen Mangel deent, doamet een Utjlikj entsteit;

¹⁵aus et jeschräwen steit: «Wäa väl saumeld, haud nich Äwafluss, un wäa weinich saumeld, haud nich Mangel». {2Mo.16,18}

¹⁶Oba Gott sie Dankt, dee dän selwjen Iewa fa junt en daut Hoat von Titus jejäft haft;

¹⁷dan hee neem zwoa daut Tooräden aun, oba wiels hee sea iewrich wia, es hee friewellich no junt jereist.

¹⁸Oba wie ha däm Brooda met am jeschekjt, dee jeloft woat bie de Vekjindjunk de frooe Bootschoft derch aule Jemeenten.

¹⁹Nich blooss daut, sonda hee es uk von de Jemeent jewält worden to onsem Reisebejleita met dise Leewesgow, dee von ons bedeent woat to Iea däm Harn selfst un aus Bewies von onsem wellichsennen,

²⁰endäm wie dit vehindren, daut ons nich wäa iebel noräd, wäajen dise rikje Gow, dee von ons bedeent woat;

²¹dan wie sent fa daut bedocht, waut ieeboa es, nich auleen ver däm Harn, sonda uk vere Menschen.

²²Oba wie ha onsen Brooda met an jeschekjt, däm wie foaken en väle Dinj jeprooft ha, daut hee iewrich es, nu oba noch väl iewaja derch daut groote Vetruen, to junt.

²³Eset, waut Titus betraft, hee es mien Frint un betrafs junt mien Metoabeida; sent daut onse Breeda, see sent Jeschekjte de (vonne) Jemeent, ne Iea Christi.

²⁴Aulsoo, bewiest nu an jäajenäwa, em Aunjesecht (ver) de Jemeent, un bewiest june Leew un ons riemen äwa junt.