Read De Bibel JHF 2. Timotäus 2 Bible Online

2. Timotäus 2 - De Bibel JHF bible

2. Timotäus 2

¹Aulsoo du, mien Sän, woa stoakj derch de Jnod, dee en Christus Jesus es,

²un waut du von mie jehieet hast derch väl Zeijen, daut vetru true Menschen aun, dee doa fäich sennen woaren, uk aundre to lieren.

³Nemm deel aun de Triebsaul aus een gooda Kjrichsmaun Christus Jesus.

⁴Kjeena, dee Kjrich Deensten deit, lat sikj vewekjlen met Sachen woo eena kaun sien Läwen moaken, om daut hee däm jefelt, dee am aunjenomen (aunjestalt) haft.

⁵Oba wan uk wäa kjamft, soo woat hee nich jekjreent, wan hee nich no de Väaschreft jekjamft haft.

⁶De Akamaun mott, om de Frucht to jeneeten, ieescht oabeiden.

⁷Bedenkj, waut ekj saj; dan de Har woat die Ensecht (Vestaunt) jäwen en aule Dinj.

⁸Behool em Jedajchnis Jesus Christus, dee oppjestonen es von de Doodje, ut däm Somen von David, no miene Vekjindjunk de frooe Bootschoft,

⁹en däm ekj lied bot to Faslen (Kjäden), aus een Vebräakja; oba daut Wuat Gottes es nich jebungen.

¹⁰Doawäajen aules hool ekj ut, om de Uterwälde haulwen, doamet uk see de Radunk deelhauftich woaren, dee en Christus Jesus es, met eewje Harlichkjeit.

¹¹Daut Wuat es jewess; aulsoo wan wie metjestorwen sent, woa wie uk metläwen;

¹²wan wie jeduldich staunthoolen, woa wie uk metharschen; wan wie am velieejen, woat hee ons uk velieejen;

¹³wan wie ontru sent, hee blift tru, dan hee kaun sikj selfst nich velieejen.

¹⁴Dit roop em Jedajchnis, endäm du iernsthauft ver däm Harn bezeichst, nich Wuatstriet to fieren, waut nuscht nuzt, sonda fieet blooss to Vedoawnis de Toohiera.

¹⁵Sie flietich (iewrich), die aus bewäat ver Gott to wiesen, aus eenen Oabeida, dee sikj nich to schämen brukt, dee daut Wuat de Woarheit rajcht deelt (utlajcht).

¹⁶Oba daut onheilje, ladje, Jeschwauz meid (go utem Wajch); dan dee woaren emma mea toonämen en de Gottloosichkjeit,

¹⁷un äa Wuat woat aus een Kjräft om sikj fräten; mank dän es Hiemenäus un Filetus,

¹⁸dee von de Woarheit aufjeert sent, endäm see sajen, daut daut Oppstonen vom Doot aul jewast es, un brinjen maunche Jleewende toom Faul.

¹⁹Doch de fausta Grunt Gottes steit un haft dit Säajel: De Har kjant, dee siene sent; un: Jiedra, dee däm Nomen vom Har nant, saul vonne Ojjerajchtichkjeit aufstonen (wajchhoolen)!

²⁰Oba en een grootet Hus sent nich blooss goldne un selwane Jefässa, sonda uk heltane un ieedne, un zwoa de eene to Iea, dee aundre to Oniea.

²¹Aulsoo, wan sikj wäa von dise reinicht, woat hee een Jefäss to Iea sennen, jeheilicht, bruckboa fa däm Harn (Hushar), un reed to jiedret goodet Woakj.

²²Oba vonne jugentliche Lost ran wajch, oba sträw no de Jerajchtichkjeit, Gloowen, Leew, Fräd met dän, dee däm Harn ut reinet Hoat aunroopen.

²³Oba de tierichte (onweise), un onsennje Strietfroagen wies auf, doa du weetst, daut dee Striedichkjeiten brinjen.

²⁴Oba een Kjnajcht vom Harn saul nich strieden, sonda aule jäajenäwa frintlich sennen, fäich to unjarechten, jeduldich daut Beese vedroagen,

²⁵dee en (met) Saunftmoot de Wadaspanstje trajchtwiest, veleicht jeft Gott an Busse (omdenkjen) to Erkjantnis de Woarheit,

²⁶un see wada nichta woaren ut de Schlenj vom Diewel, dee von am jefangen sent, fa sienen Wellen.