Read De Bibel JHF Hebräa 10 Bible Online

Hebräa 10 - De Bibel JHF bible

Hebräa 10

¹Dan doa daut Jesaz een Schauten de tookjinftje Jeeda (Rikjtum, Goodet) es, un selfst nich daut Bilt (de Werkjlichkjeit) de Dinja haft, soo kaun et niemols met de selwje Opfa, dee maun jieda Joa emma wada opfat, dee doatoo bie Komende vollkomen moaken.

²Dan sest wudd äa opfren nich oppjehieet ha, wiels dee dän Gottesdeenst eewden, eenmol jereinicht, kjeen Jewessen von Sinden mea jehaut hauden?

³Oba en jane Opfa es jieda Joa een doaraun Denkjen aun de Sinden;

⁴dan ommäajlich kaun Bloot von Bolles un Bakj Sinden wajch nämen.

⁵Doawäajen, aus hee enne Welt kjeem, säd hee: «Schlachtopfa un Gowen (Speisopfa) wust du nich ha, oba een Lief hast du mie reed jemoakt;

⁶aun Brauntopfa un Opfa fa de Sind hast du kjeen Wooljefaulen jehaut.

⁷Doa säd ekj: Kjikj, ekj kom, (en de Buakroll steitet von mie jeschräwen), om dienen Wellen, oo Gott to doonen». {Ps.40,7-9}

⁸Endäm hee verhäa säd: «Opfa (Schlachtopfa) un Gowen (Speisopfa) un Brauntopfa un Opfa fa de Sind wust du nich ha, un du hast kjeen Wooljefaulen doaraun jehaut», (dee nom Jesaz jeopfat woaren),

⁹donn säd hee: «Kjikj, ekj kom, om dienen Wellen to doonen». (Hee nemt daut Ieeschte wajch, om daut hee daut Tweede opprecht).

¹⁰No disem Wellen sent wie jeheilicht derch daut eent fa aulemol jebrochte Opfa vom Lief Jesus Christus.

¹¹Un jiedra Priesta steit jieda Dach doa, verecht dän Deenst un foaken de selwje Opfa doabrinjt, dee niemols Sinden wajch nämen kjennen.

¹²Oba hee, nodäm hee een Opfa fa de Sinden jeopfat haft, haft sikj opp emma to Gott siene rajchte (Sied, Haunt) jesat,

¹³un luat wiedahan, bot siene Fiend jelajcht sent toom Benkjskje ver siene Feet.

¹⁴Dan met eenem Opfa haft hee opp emma vollkomen jemoakt, dee jeheilicht woaren.

¹⁵Oba daut bezeicht ons uk de Heilja Jeist; dan nodäm hee jesajcht haud:

¹⁶«Dit es de Bunt, dän ekj met an schluten woa no jane Doag, sajcht de Har: Endäm ekj miene Jesazen en äare Hoaten jäw, ekj woa an uk en äaren Senn schriewen»;

¹⁷un: «Äare Sinden un äare Jesazloosichkjeit woa ekj nich mea jedenkjen». {Jer.31,33-34}

¹⁸Oba wua eene Vejäwunk fa dise es, doa es nich mea een Opfa fa de Sind.

¹⁹Aulsoo, doa wie, Breeda, Friemootichkjeit ha toom nengonen en daut Heilichtum derch daut Bloot Jesu,

²⁰opp däm nieen un läwendjen Wajch, däm hee ons enjeweit (opjemoakt) haft derch dän Väahank, daut es sien Fleesch;

²¹un eenen groote Priesta äwa daut Hus Gottes,

²²soo lot ons han gonen met een woarhauftjet Hoat, en volle Jewesheit em Gloowen, de Hoaten besprenjt un aulsoo jereinicht vom beesen Jewessen, un däm Lief jewoschen met reinet Wota.

²³Lot ons daut Bekjantnis de Hopninj onbewäajlich fausthoolen, (dan hee es tru, dee de Vespräakjunk jejäft haft);

²⁴un lot ons opp eenaunda acht haben biem aunspornen to Leew un goode Woakjen,

²⁵endäm wie onse Vesaumlungen nich vesiemen, aus daut bie atelje Mood es, sonda eenaunda oppmuntren, un om soo väl mea, aus jie dän Dach noda komen seenen.

²⁶Dan wan wie mootwellens sindjen, nodäm wie de Erkjantnis de Woarheit emfangen ha, soo blift kjeen Opfa fa de Sinden mea äwrich,

²⁷sonda een jewesset schrakjeljet luaren (wachten) nom Jerecht un de Iewa von eenem Fia, daut de Jäajna veschlinjen woat.

²⁸Wäa emma, dee daut Jesaz Moses veschmäten haft, stoaft onen Erboarmen derch twee ooda dree Zeijen;

²⁹wooväl oajre Strof, meen jie, woat dee wieet jeacht woaren, dee dän Sän Gottes met de Feet jeklunjt un daut Bloot vom Bunt, derch daut hee es jeheilicht worden, fa jemeen (orrein) jeacht un dän Jeist de Jnod beleidicht haft?

³⁰Dan wie kjanen däm, dee jesajcht haft: «Mien es de Rach, ekj well vejelten, [sajcht de Har]». Un wada: «De Har woat sien Volkj rechten». {5Mo.32,35.36}

³¹Daut es schrakjlich, enne Henj vom läwendjen Gott to faulen.

³²Oba denkjt aun de verhäaje Doag, en dee jie, nodäm jie em (nom) Licht jekomen wieren, väl Kaumf de Lieden utjehoolen ha; {Kap.6,4}

³³endäm jie eenalei soo aus derch Spott (Jespata) aus Bedrenkjnis toom Spikjtoakel worden, un daut aundre mol Frind fa dee worden, dee soo waundlen.

³⁴Dan jie ha soo aus de Jefangne Metleet bewäsen, aus uk dän Raup von junen Hab un Goot met Freid hanjenomen, doa jie weeten, daut jie fa junt selfst een bätret un bliewendet Ieejentum ha.

³⁵Aulsoo, schmiet june Friemootichkjeit (vetruen) nich wajch, dee eene groote Belooninj haft.

³⁶Dan aun Jedult ha jie Noot, om daut jie, nodäm jie dän Wellen Gottes jedonen ha, de Vespräakjunk emfangen.

³⁷Dan noch eene kjliene (gaunz korte) Tiet, un de Komenda woat komen un nich vetrakjen.

³⁸Oba - «Dee (mien) Jerajchta woat ut Gloowen läwen»; {Hab.2,4} un: «Wan wäa (hee) sikj trigj trakjt, soo woat miene Seel kjeen Wooljefaulen aun am ha».

³⁹Oba wie sent nich von dän, dee sikj trigj trakjen toom Vedoawnis, sonda von dän, dee doa jleewen to Radunk de Seel.