Read De Bibel JHF Hebräa 11 Bible Online

Hebräa 11 - De Bibel JHF bible

Hebräa 11

¹Oba de Gloowen es eene Werkjlichkjeit (de Jewesheit) von daut, waut maun hopt, eene Äwazeijung von Dinj, dee maun nich sitt.

²Dan en disen Gloowen ha de Oole een goodet Zeichnis erlangt.

³Derch Gloowen erkjan wie, daut de Welten derch Gottes Wuat sent reed jemoakt worden, soo daut, waut maun sitt, ut nich sechtboaret jeworden es.

⁴Derch Gloowen brocht Abel Gott een bätret Opfa aus Kain, derch daut hee Zeichnis kjrieech, daut hee jerajcht wia, endäm Gott Zeichnis jeef to siene Gowen; un doaderch, wan hee uk jestorwen es, rät hee noch.

⁵Derch Gloowen wort Henoch entrekjt (wajch jenomen), doamet hee dän Doot nich sach, un hee wort nich jefungen, wiels Gott am entrekjt haud; dan ver de Entrekjunk haud hee daut Zeichnis jehaut, daut hee Gott jefollen haud.

⁶Oba, onen Gloowen es daut ommäajlich, am to jefaulen; dan wäa no Gott komen well, mott jleewen, daut hee es, un dän, dee am sieekjen, een Beloona es.

⁷Derch Gloowen bud Noah, aus hee eenen jettlichen Spruch (Utspruch) äwa daut, waut noch nich to seenen wia, emfangen haud, von Forcht bewäacht, bud eene Arche om sien Hus to raden, doaderch hee de Welt veuadeeld un Oaw de Jerajchtichkjeit wort, dee derch däm Gloowen es.

⁸Derch Gloowen wia Abraham, aus hee beroopen wort, jehuarsom, wajchtotrakjen aun däm Uat, däm hee toom Oawdeel emfangen sull; un hee trock ut, onen to weeten, wuahan hee kjemt.

⁹Derch Gloowen hilt hee sikj en daut Vesproaknet Launt opp, aus en een framdet, un wond en Zelten met Isaak un Jakob, dän Metoawen dee selje Vespräakjunk;

¹⁰dan hee luad opp de Staut, dee eene fauste Gruntloag haft, dee äa Bumeista un Erschaufa Gott es.

¹¹Derch Gloowen kjrieech uk Sara selfst Krauft, eenen Somen to jrinden, un zwoa äwa de jeieejende (paussende) Tiet vom Ella rut, wiels see dän tru acht, dee de Vespräakjunk jejäft haud.

¹²Doawäajen sent uk von eenem, un zwoa jestorwnen (soo goot aus doot), Kjinja jebuaren worden soo väl aus de Stiern aum Himmel, un aus de Saunt aum Eewa vom Mäa, dee nich to talen jeit.

¹³Dise sent aula em Gloowen jestorwen un ha de Vespräakjungen nich erlangt, sonda sagen see von wiet un bejreesten an un bekjanen, daut see Framde un onen Birjaschoft oppe Ieed (em Launt) sent.

¹⁴Dan dee soont sajen, wiesen dietlich, daut see een Vodalaunt sieekjen.

¹⁵Un wan see aun jant Launt jedocht hauden, von wua see utjegonen wieren, soo hauden see Tiet jehaut trigjtotrakjen.

¹⁶Oba nu sträwen see no een bätret, daut es no een himlischet. Doawäajen schämt sikj Gott äara nich, äa Gott jenant to woaren, dan hee haft an eene Staut reed jemoakt.

¹⁷Derch Gloowen haft Abraham, aus hee oppe Proow jestalt wort, dän Isaak jeopfat, un hee, dee de Vespräakjungen jekjräajen haud, brocht dän Eenjebuarnen,

¹⁸äwa däm jesajcht worden wia: «En Isaak saul dien Somen jenant woaren»; {1Mo.21,12}

¹⁹endäm hee uadeeld, daut Gott uk ut de Doodes to erwakjen machtvoll es, von wuahäa hee am uk em (aus) Jlikjnis (biltlich) wada kjrieech.

²⁰Derch Gloowen säajend Isaak, betrafs de tookjinftje Dinj, dän Jakob un dän Esau.

²¹Derch Gloowen säajend Jakob, verem stoawen, eenen jiedren de Säns Josefs un bäd Gott aun äwa de Spetz von sien Stock jelänt.

²²Derch Gloowen docht Josef, verem stoawen, aun daut uttrakjen (ut Ägipten) de Säns Israel un gauf Befäl wäajen siene Knoakes.

²³Derch Gloowen wort Moses, aus hee jebuaren wort, dree Moonat von siene Elren vestoaken, wiels see sagen, daut et Kjint scheen wia; un see enjsten sikj nich fa dän Befäl vom Kjennich.

²⁴Derch Gloowen wäad Moses sikj, aus hee groot jeworden wia, een Sän von de Dochta von Farao to heeten,

²⁵un wäld leewa, met daut Volkj Gottes schlajcht behaundelt to woaren, aus dee vonne Tiet bejrensten Jenotten de Sind to ha,

²⁶endäm hee de Schmach Christus fa jratren Rikjtum hilt aus de ägiptischen Schaza; dan hee kjikjt opp de Belooninj.

²⁷Derch Gloowen veleet hee Ägipten un enjst sikj fa dän Oaja vom Kjennich nich; dan hee hilt sikj faust aun dän Onsechtboaren, aus wan hee am sach.

²⁸Derch Gloowen haft hee daut Passafast enjefieet un daut besprenjen met Bloot, doamet de Vedoawa de Ieeschtjeburt - an nich aunschieet.

²⁹Derch Gloowen jinjen see derch daut Roode Mäa aus äwa drieejet Launt, waut de Ägipta vesochten un veschlungen worden.

³⁰Derch Gloowen foll de Mia von Jericho, nodäm see säwen Doag erom jegonen wieren.

³¹Derch Gloowen kjeem Rahab, de Hua, nich met de Onjleewende om, doa see de Kundschofta en Fräd oppjenomen haud.

³²Un waut saul ekj noch sajen? Dan de Tiet wudd mie fälen, wan ekj vetalen wull von Gideon un Barak un Simson un Jefta, von David un Samuel un de Profeeten,

³³dee derch Gloowen Kjennichrikjs bedwungen, Jerajchtichkjeit wirkjten, Vespräakjungen erlangden, de Leiws äare Fräten vestopten,

³⁴de Macht vom Fia utlaschten, däm schoapen Schwieet utem Stich jinjen, ut de Schwakheit Stoakj worden, em Kaumf stoakj worden, däm Fient sien Häa trigj juagen.

³⁵Frues kjrieejen äare Doodje wada derch oppstonen vom Doot; oba aundre worden jekjwält (jetualeit), doa see de Frielotunk (Radunk) nich aunnaumen, doamet see een bätret Oppstonen kjrieen.

³⁶Oba aundre worden derch vespotten un Schläaj vesocht un doatoo (noch mea) derch Faslen un Jefenkjnis.

³⁷See worden jesteenicht, vesoacht, storwen derch dän Doot vom Schwieet, jinjen omhäa en Schopsfal, un Kosenfal, hauden Noot, worden bedrenjt, Meshaundelt,

³⁸dee, dän de Welt nich wieet wia, erden omhäa enne Wieste un Boaj un Heelen un Lajcha de Ieed.

³⁹Un dise aula, dee derch dän Gloowen een Zeichnis kjräajen, ha de Vespräakjunk nich erlangt,

⁴⁰wiels Gott fa ons waut Bätret väajeseenen haft, doamet see nich onen ons vollkomen jemoakt wudden.