Read De Bibel JHF Hebräa 4 Bible Online

Hebräa 4 - De Bibel JHF bible

Hebräa 4

¹Aulsoo, fercht wie ons, daut nich veleicht, doa eene Vespräakjunk, en siene Ru nentogonen, hinjaloten es, irjentwäa von junt schient trigj jebläwen to sennen (daut Ziel vefält to haben).

²Dan uk ons es eene frooe Bootschoft vekjindicht worden, soo aus uk jane; oba daut Wuat de Vekjindjunk nuzt jane nich, wiels daut bie dän, dee daut hieeden, nich met däm Gloowen vebungen wia.

³Dan wie, dee wie jejleeft ha, gonen en de Ru nenn, aus hee jesajcht haft: «Soo schwua ekj en mienem Oaja: Wan see en miene Ru nengonen woaren!» Wan uk de Woakjen von Gruntloag (Aunfank) de Welt aun jeschaufen wieren.

⁴Dan hee haft irjentwua von däm säwenden Dach soo jesajcht: «Un Gott reiwd aum säwenden Dach von aul siene Woakjen». {1Mo.2,2}

⁵Un aun dise Städ wada: «Wan see en miene Ru nengonen woaren!»

⁶Aulsoo, doa daut doabie blift, daut eenje en dee (Ru) nengonen woaren, un dee, dän verhäa de goode Bootschoft vekjindicht worden es, wäajen Ojjehuarsom nich nenn jegonen sent,

⁷soo bestemt hee wada eenen jewessen Dach: «Vondoag», no soo lange Tiet sajcht hee derch David {em Psalm 95:7,8}, aus verhäa es jesajcht worden: «Vondoag, wan jie siene Stemm hieren, vehoat (vesteenat) june Hoaten nich».

⁸Dan wan Josua an en de Ru jebrocht haud, soo wudd hee doano nich von eenem aundren Dach jerät ha.

⁹Aulsoo, blift noch eene Sabatru däm Volkj Gottes oppbewoat.

¹⁰Dan wäa en siene Ru nenn jegonen es, dee es uk to Ru jekomen von siene Woakjen, soo aus Gott von siene ieejne.

¹¹Aulsoo, lot ons iewrich un bedocht sennen, en jane Ru nenn to gonen, doamet nich irjent wäa no daut selwje Biespel von Ojjehuarsom fält.

¹²Dan daut Wuat Gottes es läwendich un wirkjsom un schoapa aus jiedret tweeschniedjet Schwieet, un drenjt derch bot toom scheiden von Seel un Jeist, soo aus de Jelenkja aus uk daut Moakj, un een Rechta de Jedanken un Jesennunk em Hoat;

¹³un kjeene Kjreatua es ver am onsechtboa, oba aules es noaktich un opjedakjt ver däm siene Uagen, met däm wie daut to doonen ha.

¹⁴Doa wie nu eenen groote Huagapriesta ha, dee derch de Himmels jegonen es, Jesus, Gott sien Sän, soo lot ons daut Bekjantnis fausthoolen;

¹⁵dan wie ha nich eenen Huagapriesta, dee nich metlieden kaun met onse Schwakheiten, sonda dee en aules vesocht jeworden es krakjt soo [aus wie], blooss onen Sind.

¹⁶Aulsoo, lot ons met Friemootichkjeit no am gonen, nom Troon de Jnod, doamet wie Erboarmunk emfangen un Jnod finjen, un Halp to rajchte Tiet.