Read De Bibel JHF Jakobus 1 Bible Online

Jakobus 1 - De Bibel JHF bible

Jakobus 1

¹Jakobus, Kjnajcht Gottes un däm Harn Jesus Christus, de twalw Stam, dee vestreit sent, sienen Gruss!

²Räakjent daut fa reine Freid, miene Breeda, wan jie en veschiedne Vesieekjungen (Proow) faulen,

³doa jie weeten, daut jun oppe Proow jestalda Gloowen, Jedult bewirkjt.

⁴Oba de Jedult saul een Vollkomnet Woakj ha, doamet jie vollkomen un vollstendich sent un en nuscht Mangel ha.

⁵Oba wan wäm von junt Weisheit mangelt (fält), soo bedd hee von Gott, dee aulem wellich jeft un nuscht väaschmitt, un dee woat am jejäft woaren.

⁶Hee bedd oba em Gloowen, onen to twiewlen; eena dee twiewelt es aus eene Mäareswal, dee vom Wint bewäacht un han un häa jedräwen woat.

⁷Dan jan Mensch denkj nich, daut hee waut von däm Harn emfangen woat;

⁸hee es een wankelmootja Maun, onbestendich en aul siene Wäaj.

⁹Oba de läajra Brooda riem sikj en sienen huagen Staunt,

¹⁰oba de Rikja en sienen läajen Staunt dan aus eene Bloom em Grauss woat hee vegonen.

¹¹Dan de Sonn es oppjegonen met äare Hett un drieejd daut Grauss ut, un siene Bloom felt auf, un de Scheenheit von äa Aunseenen jeit to Grunt; soo woat uk de Rikja en siene Wäaj veschwinjen.

¹²Seelich es de Maun, dee jeduldich de Vesieekjunk vedrajcht (uthelt)! Dan nodäm hee jeprooft (bewäat) es, woat hee de Kroon toom (vom) Läwen emfangen (kjrieen), dee hee dän vesproaken haft, dee am leewen.

¹³Kjeena saul sajen, wan hee vesocht woat: Ekj woa von Gott vesocht; dan Gott kaun nich vesocht woaren vom Beesen, un hee selfst vesieekjt kjeenem.

¹⁴Oba een jieda woat vesocht, wan hee von siene ieejne Lost wajch jetrocken un jelokt woat.

¹⁵Doano, wan de Lost emfangen haft, brinjt (jebäat) see de Sind; oba de Sind, wan see jedonen es, brinjt dän Doot.

¹⁶Ert junt nich, miene leefste Breeda!

¹⁷Jiedre goode Gow un jiedret vollkomne Jeschenkj kjemt von bowen rauf, von däm Voda de Lichta, bie däm kjeen Veendanis es, nicht soo aus een wakjselnda Schauten.

¹⁸No sienen ieejnen Wellen haft hee ons derch daut Wuat de Woarheit jebuaren, om daut wie eene jewesse ieeschte Frucht von siene Erschaufunk sent.

¹⁹Doahäa, miene leefste Breeda, sie jiedra Mensch schwind toom Hieren (horchen), langsom toom Räden, langsom toom Oaja.

²⁰Dan eenem Maun sien Oaja bewirkjt nich Gottes Jerajchtichkjeit.

²¹Doawäajen, lajcht auf aule Orreinheit un aulen Äwafluss aun Schlajchtichkjeit, un emfangt met Saunftmoot daut enjeplaunte Wuat, daut june Seelen raden kaun.

²²Oba siet soone dee daut Wuat doonen un nich auleen Hiera, dee sikj selfst bedrieejen (aunschmäaren).

²³Dan wan wäa een Hiera vom Wuat es un daut nich deit, dee es aus een Maun, dee sien natieedeljet Jesecht en eenem Spieejel bekjikjt.

²⁴Dan hee haft sikj selfst bekjikjt un es wajch jegonen, un hee haft fuaz vejäten, woo daut am sach.

²⁵Oba wäa en daut vollkomne Jesaz de Frieheit, nenn jekjikjt haft un doabennen (bie) blift, endäm hee nich een vejätsoma Hiera, sonda eena dee de Woakjen deit, disa woat seelich sennen en sienen Doonen.

²⁶Wan wäa denkjt (jleeft), hee deent Gott (hee es fromm), un helt siene Tung nich em Toom, sonda bedrieecht sien Hoat, däm sien Gottesdeenst es vejäfs.

²⁷Een reina Gottesdeenst un onen Fäla ver Gott un däm Voda es disa: Weisen un Wätfrues en äare Bedrenkjnis besieekjen, sikj von de Welt rein onen Plaken hoolen.