Read De Bibel JHF Jakobus 2 Bible Online

Jakobus 2 - De Bibel JHF bible

Jakobus 2

¹Miene Breeda, habt dän Gloowen aun onsem Harn Jesus Christus, däm Harn de Harlichkjeit, nich met Aunseenen de Persoon.

²Dan wan en june Vesaumlunk (Sienagog) een Maun met goldnen Finjarinkj kjemt, un prachtvollet Kjleet, oba doa kjemt uk een Oama met een orreinet Kjleet nenn,

³un jie kjikjen opp am, dee daut prachtvolle Kjleet drajcht, un sajen: Sat du die maklich (jemietlich) hiahäa, un toom Oamen saj jie: Sto du doa, ooda sat die hia unja miene Footbenkj -

⁴ha jie nich mank junt selfst eenen Unjascheet jemoakt un sent Rechta met beese Jedanken jeworden?

⁵Horcht, miene leefste Breeda: Haft nich Gott dee weltlich Oame uterwält, em Gloowen rikj to sennen, un daut Rikj to Oawen, daut hee dän vesproaken haft, dee am leewen?

⁶Oba jie ha däm Oamen veacht. Unjadrekjen junt nich de Rikje, un schlapen see junt nich ver de Jerechten?

⁷Lastren nich see dän gooden Nomen, de äwa junt aunjeroopt (jenant) worden es?

⁸Wan jie werkjlich daut kjennichliche Jesaz no de Schreft erfellen: «Du saust dienen Näakjsten leewen aus die selfst», soo doo jie goot.

⁹Oba wan jie de Persoon aunseenen, soo doo jie sindjen, endäm jie von daut Jesaz aus Äwaträda äwafieet woaren.

¹⁰Dan wäa daut gaunze Jesaz helt, oba en eent [Jeboot] fält, es aule Jebooten schuldich jeworden.

¹¹Dan dee doa säd: «Du saust nich Ehe bräakjen», säd uk: «Du saust nich dootmoaken». Wan du nich Ehe brakjst, oba dootmoakst, soo best du een Äwaträda von daut Jesaz jeworden.

¹²Soo rät un soo doot, aus dee derch daut Jesaz de Frieheit jerecht woaren sellen.

¹³Dan daut Jerecht woat onen Erboarmen sennen jäajen däm, dee nich Erboarmen jeeeft haft. Daut Erboarmen riemt (freit) sikj äwa daut Jerecht.

¹⁴Waut nuzt daut, miene Breeda, wan wäa sajcht, hee haft Gloowen, oba haft kjeene Woakjen? Kaun veleicht de Gloowen am raden?

¹⁵Wan een Brooda ooda eene Sesta onen Kjleeda es un aune däachliche Noarinj litt,

¹⁶un wäa von junt sajcht to an: Got en Fräd, woamt junt un siet saut! Oba jie jäwen an nich daut needje fa dän Lief, waut nuzt daut?

¹⁷Soo es uk de Gloowen, wan hee nich Woakjen haft, es hee aun sikj selfst doot.

¹⁸Oba daut woat irjent wäa sajen: Du hast Gloowen, un ekj ha Woakjen; wies mie dienen Gloowen onen Woakjen, un ekj woa die mienen Gloowen ut miene Woakjen wiesen.

¹⁹Du jleefst, daut een eensja Gott es, du deist goot doaraun; uk de Dämonen jleewen un zetren.

²⁰Oba west du erkjanen (weeten), oo iedla Mensch, daut de Gloowen onen de Woakjen onwirkjsom (doot) es?

²¹Es nich Abraham, ons Voda, ut Woakjen jerajchtfoadicht worden, doa hee Isaak, sienen Sän, oppem Aultoa opfad?

²²Du sitst, daut de Gloowen to siene Woakjen metwirkjen, un daut de Gloowen derch de Woakjen vollkomen wort.

²³Un de Schreft wia erfelt, dee doa sajcht: «Oba Abraham jleewd Gott, un daut wort am to Jerajchtichkjeit aunjeräakjent», {1Mo.15,6} un hee wort Frint Gottes jenant.

²⁴Jie seenen, daut een Mensch ut (von) Woakjen jerajchtfoadicht woat un nich ut (von) Gloowen auleen.

²⁵Oba es nich krakjt soo uk Rahab, de Hua, ut Woakjen jerajchtfoadicht worden, doa see de Bootschofta oppneem un opp eenen aundren Wajch rutleet?

²⁶Dan soo aus de Lief onen Jeist doot es, aulsoo es uk de Gloowen onen Woakjen doot.