Read De Bibel JHF 1. Petrus 2 Bible Online

1. Petrus 2 - De Bibel JHF bible

1. Petrus 2

¹Aulsoo, lajcht auf aule Boosheit un aule Lest un Heichel un Aufgonst un aule ieble Noräd (Pludarie),

²un aus niejebuarne Kjinja siet velangent no de veninftje, onvefaulschte Malkj, doamet jie derch deeselwje waussen to Radunk,

³wan jie aundasch jeschmakjt ha, daut de Har goot (frintlich) es.

⁴No disem komt, aus no eenem läwendjen Steen, von Menschen zwoa veschmäten, oba bie Gott uterwält, kostboa,

⁵woat uk jie selfst, aus läwendje Steena, oppjebut, een jeistlichet Hus, een heiljet Priestatum, om doatobrinjen jeistliche Opfa, dee Gott aunjenäm sent derch Jesus Christus.

⁶Dan daut es en de Schreft enthoolen: «Kjikj, ekj laj en Zion eenen Akjsteen, eenen uterwälten, kostboaren; un wäa aun am jleeft, woat nich to Schaund woaren». {Jes.28,16}

⁷Aulsoo junt, dee jie jleewen, es dee Kostboakjeit (Wieet); oba de Onjleewende: «Dee Steen, dän de Bulied wajch jeschmäten ha, disa es toom Akjsteen jeworden», {Ps.118,22}

⁸un «een Steen toom Aunsteeten un een Steen toom Oajanis», {Jes.8,14} dee sikj, doa see nich jehuarsom sent, aum Wuat steeten, doatoo see uk sent bestemt worden.

⁹Oba jie sent een uterwäldet Jeschlajcht, een kjennichlichet Priestatum, een heiljet Volkj, een Volkj toom Ieejentum, {2Mo.19,5.6} doamet jie de Harlichkjeite von däm vekjindjen, dee junt beroopen haft ut de Diestanis no sienem wundaboarem Licht;

¹⁰dee jie eenst; «nich een Volkj» wieren, oba nu een Volkj Gottes sent; dee jie «nich Erboarmunk emfangen hauden», oba nu Erboarmunk emfangen ha. {Hos.1,10; 2,23}

¹¹Leefste, ekj vemon junt aus Framde un Jast (onen Birjarajcht), daut jie junt enthoolen von de fleeschliche Losten, dee jäajen de Seel strieden,

¹²fieet eenen gooden Waundel unja de Velkja, om daut see, wuaderch see jäajen junt aus Iebel doonende räden, ut de goode Woakjen, dee see seenen, Gott veharlichen aum Toldach (Jerechtsdach).

¹³Siet unjadon jiedre menschliche Ordninj wäajen däm Harn; soo aus däm Kjennich aus Bowahaupt,

¹⁴ooda dän Stauthoola aus dee, dee von am jeschekjt woaren om de Iebel doonende to bestrofen, oba dee to lowen, de Goodet doonen.

¹⁵Dan aulsoo es de Wellen Gottes, daut jie derch Goodet doonen de Onweetenheit dee onvestendje Menschen toom stellsennen brinjen;

¹⁶aus Friee, un nich de Frieheit toom Dakjmauntel de Boosheit haben, sonda aus Kjnajchts Gottes.

¹⁷Erwiest aulem Iea; leeft de Broodaschoft; fercht Gott; ieet däm Kjennich.

¹⁸Jie Sklowen, siet dän Haren unjadon en aula Forcht, nich auleen dän gooden un frintlichen, sonda uk dän launischen (wundalichen).

¹⁹Dan dit es Jnod, wan wäa om daut Jewessen wellen ver Gott Betriebnise erdrajcht, endäm hee ojjerajcht litt.

²⁰Dan waut fa een Riem es daut, wan jie uthoolen, endäm jie sindjen un jeschloagen woaren? Oba wan jie uthoolen, endäm jie Goots doonen un lieden, daut es Jnod bie Gott.

²¹Dan doatoo sent jie beroopen worden; wiels uk Christus haft fa junt jeläden, uk een Väabilt hinjaloten, daut jie siene Footstaupen nofoljen;

²²dee kjeene Sind jedonen haft, noch wort Bedrach en sienem Mul jefungen, {Jes.53,9}

²³dee, jeschelt, nich wadaschelld, liedent, nich dreiwd, sonda sikj däm äwajeef, dee jerajcht recht;

²⁴dee selfst onse Sinden aun sienem Lief opp däm (daut) Holt jedroacht haft, doamet wie, de Sinden aufjestorwe, de Jerajchtichkjeit läwen, derch siene Strime (Wunde) jie heel jeworden sent. {Jes.53,5}

²⁵Dan jie jinjen en de Err aus Schop, oba jie sent nu trigj jekomen nodäm Hoad un Oppsechta (Leida) june Seelen.