Read De Bibel JHF Rechta 19 Bible Online

Rechta 19 - De Bibel JHF bible

Rechta 19

¹Un daut passieed aun jane Doag, aus kjeen Kjennich en Israel wia, daut sikj een leviten Maun aune butaschte Sied de Boaj Efraim opphild; un hee neem sikj eene Näbenfru ut Betlehem-Juda.

²Un siene Näbenfru wia ontru; un see jinkj von am wajch en äa Vodahus, no Betlehem-Juda, un wia doa eene Tietlank, 4 Moonat.

³Un äa Maun muak sikj opp un jinkj no ar, om to äarem Hoaten to räden, ar trigjtobrinjen; un sien Jung wia met am un een Poa Äsel. Un see fuaren en äa Vodahus; un aus de Voda von de junge Fru am sach, kaum hee am froo entjäajen.

⁴Un sien Schwiavoda, de Voda von de junge Fru, hilt am trigj, un hee bleef dree Doag bie am; un see auten un drunken un äwanachten doa.

⁵Un aum vieeden Dach passieed daut, doa muaken see sikj tiedich Zemorjes opp, un see wullen wajchgonen. Doa säd de Voda von de junge Fru too äarem Maun: Stoakj dien Hoat met een Biet Broot, un dan mucht jie gonen.

⁶Un see saden sikj un auten un drunken beid metenaunda. Un de Voda von de junge Fru säd toom Maun: Lot et die doch jefaulen un bliew äwa Nacht un lot dien Hoat froo sennen!

⁷Un aus de Maun sikj opphoof, om wajchtogonen, doa bedd sien Schwiavoda am, un hee bleef doa wada äwanacht.

⁸Un aum feften Dach muak hee sikj tiedich Zemorjes opp; doa säd de Voda von de junge Fru: Stoakj dien Hoat un blieft, bat de Dach sikj neijt! Un soo auten see beid metenaunda.

⁹Un de Maun muak sikj opp, om to gonen, hee un siene Näbenfru un de Jung. Oba sien Schwiavoda, de Voda von de junge Fru, säd to am; Kjikj doch, de Dach nemt auf, daut well Owent woaren; bliew doch äwanacht! Kjikj, de Dach jeit too Enj, äwanacht hia un lot dien Hoat froo sennen; un jie moaken junt morjen tiedich oppem Wajch, un du jeist no dienem Zelt.

¹⁰Oba de Maun wull nich äwanachten, un hee muak sikj opp un jinkj wajch; un hee kaum bat ver Jebus, daut es Jerusalem, un met am daut Poa jesodelde Äsel, un siene Näbenfru met am.

¹¹See wieren bie Jebus, un de Dach jinkj toenj, doa säd de Jung too sienem Harn: Komm doch un lot ons en dise Staut de Jebusita nengonen un doa äwanachten.

¹²Oba sien Har säd to am: Wie wellen nich en eene framde Staut nengonen, dee nich von de Kjinja Israel sent, sonda wellen no Gibea äwagonen.

¹³Un hee säd to sienem Jung: Komm, daut wie no eenem Uat noda komen un en Gibea ooda en Rama äwanachten.

¹⁴Soo jinjen see vebie un jinjen wieda, un de Sonn jinkj an dicht bie Gibea unja, daut Benjamin jehieet.

¹⁵Un see jinjen doahan, daut see nenn kaumen, om en Gibea too äwanachten. Un hee kaum nenn un sad sikj opp eenem Stautplauz han; un kjeena wia, dee an em Hus oppjenomen haud, om to äwanachten.

¹⁶Un kjikj, een oola Maun kaum von siene Oabeit, vom Flekj, Oppenowent; un de Maun wia vonne Boaj Efraim, un hee hilt sikj en Gibea opp; oba de Lied aun disem Uat wieren Benjaminita.

¹⁷Un hee hoof siene Uagen un sach dän Waundra oppem Stautplauz, un de oola Maun säd: Wuahan jeist du? Un wuahäa kjemst du?

¹⁸Un hee säd to am: Wie reisen von Betlehem-Juda no de butaschte Sied vonne Boaj Efraim; von doa sie ekj häa, un ekj sie no Betlehem-Juda jegonen, un ekj go nu nom Hus Gottes; un kjeena es, dee mie en sien Hus oppnemt.

¹⁹Un wie ha Stroo aus uk Fooda fa onse Äsel, un uk Broot un Wien ha ekj fa mie un fa diene Deenstmejal un fa däm Jung, dee met diene Kjnajchts es; daut fält aun nuscht.

²⁰Doa säd de oola Maun: Fräd met die! Aules, waut du bruckst, finjst du bie mie; bliew blooss nich opp däm Plauz äwanacht.

²¹Un hee fieed an en sien Hus un jeef de Äsel Fooda. Un see woschen äare Feet un auten un drunken.

²²See leeten äa Hoat gooda Dinj sennen, kjikj, doa omrinjden de Mana de Staut, Mana, de Belials Säns wieren, daut Hus, schluagen aune Däa un räden toom oolen Maun, däm Harn vom Hus, un säden: Brinj däm Maun, dee en dien Hus jekomen es, rut, daut wie am erkjanen!

²³Un de Maun, de Har vom Hus, jinkj no an rut un säd to an: Nich doch, miene Breeda, doot doch nich iebel; nodäm dis Maun en mien Hus jekomen es, doot doch nich dise Schaunddot!

²⁴Kjikj, miene Dochta, de Junkfru, un siene Näbenfru, lot mie doch an rutbrinjen; un moakt an schwak un doot met an, waut en june Uagen goot es; oba aun disem Maun doot nich dise Schaunddot!

²⁵Oba de Mana wullen nich opp am hieren. Doa neem de Maun siene Näbenfru un fieed ar no an rut oppe Gauss; un see erkjanen ar un meshaundelden ar de gaunze Nacht bat Zemorjes; un see leeten ar gonen, aus de Morjenroot aunbruak.

²⁶Un de Fru kaum tiedich Zemorjes un foll dol aum Engank vom Maun sienem Hus, woa äa Har wia, un lach doa, bat et dach wort.

²⁷Un aus äa Har Zemorjes oppstunt un de Hus Däa opmuak un rutjinkj, om sienem Wajch too gonen; kjikj, doa lach de Fru, siene Näbenfru, aum Hus Engank, un äare Henj oppe Schwal.

²⁸Un hee säd to ar: Sto opp un lot ons gonen! Oba doa kjeem kjenne Auntwuad. Doa naum hee ar oppem Äsel, un de Maun muak sikj opp un jinkj aun sienem Uat.

²⁹Un aus hee en sien Hus jekomen wia, naum hee daut Massa un pakt siene Näbenfru un veschneet ar, met äare Knoakes, en 12 Stekja; un hee schekjt dee en aule Jrensen Israels.

³⁰Un daut passieed, een jiedra, dee daut sach, säd: Soowaut es nich passieet noch jeseenen worden von däm Dach aun, doa de Kjinja Israel ut däm Ägiptenlaunt noppjegonen sent, bat opp disem Dach. Denkjt doaräwa no, berod un räd!