Read De Bibel JHF Openboarunk 3 Bible Online

Openboarunk 3 - De Bibel JHF bible

Openboarunk 3

¹Un däm Enjel de Jemeent en Sardes schriew: Dit sajcht dee, dee Gott siene säwen Jeista haft un de säwen Stierns: Ekj kjan diene Woakjen, daut du dän Nomen hast, daut du läfst, un best oba doot.

²Sie waka un stoakj daut Äwaje, daut stoawen well (wull); dan ekj ha diene Woakjen nich vollkomen jefungen ver mienem Gott.

³Aulsoo jedenkj, woo du jehieet un jekjräajen hast, un bewoa daut un denkj om (doo Busse). Wan du nu nich woaken woascht, soo woa ekj [äwa die] komen aus een Deef, un du woascht nich weeten, en woone Stund ekj äwa die komen woa.

⁴Oba du hast eenje weinje Nomes en Sardes, dee äare Kjleeda nich besudelt ha; un dee woaren met mie waundlen en witte Kjleeda, dan see sent daut wieet.

⁵Wäa uthelt (jewent, äwasteit), dee woat met witte Kjleeda jekjleet woaren, un ekj woa sien Nomen nich utlaschen ut daut Läwensbuak un woa sien Nomen bekjanen ver mien Voda un siene Enjel.

⁶Wäa een Ua haft, hia, waut de Jeist to de Jemeenten sajcht.

⁷Aun däm Enjel de Jemeent en Filadelfia schriew: Dit sajcht de Heilja, de Woarhauftja, dee David sien Schlätel haft, dee doa opmoakt, un kjeena woat tooschluten, un tooschlitt un kjeena woat opmoaken:

⁸Ekj kjan diene Woakjen. Kjikj, ekj ha eene opne Däa ver die jejäft, un dee kjeena tooschluten kaun; dan du hast eene kjliene Krauft, un hast mien Wuat bewoat un hast mienen Nomen nich veloagen.

⁹Kjikj, ekj jäw (ekj woa Menschen jäwen) ut de Sienagog vom Soton von dän, dee sajen, see sent Juden, un sent daut nich, sonda lieejen; kjikj, ekj woa an dwinjen, daut see komen un sikj hanschmieten ver diene Feet un erkjanen, daut ekj die jeleeft ha.

¹⁰Wiels du daut Wuat un miene Jedult (jeduldjet aufluaren) bewoat hast, woa uk ekj die bewoaren vonne Stund de Vesieekjunk, dee äwa de gaunze bewonde Ieed komen woat, om dee to vesieekjen, dee opp de Ieed wonen.

¹¹Ekj kom boolt; hool faust, waut du hast, om daut kjeena diene Kroon nemt.

¹²Wäa uthelt (jewent, äwasteit), däm woa ekj to eenen Stenda (Post) moaken en däm Tempel von mienen Gott, un hee woat niemols mea rutgonen; un ekj woa opp am schriewen dän Nomen von mienen Gott un däm Nomen de Staut von mienen Gott, daut niee Jerusalem, daut utem Himmel rauf kjemt von mienen Gott, un mienen nieen Nomen.

¹³Wäa een Ua haft, hia, waut de Jeist de Jemeenten sajcht.

¹⁴Un däm Enjel de Jemeent en Laodizea schriew: Dit sajcht dee Amen (dee doa Amen heet), de True un woarhauftja Zeij, de Aunfank de Erschaufunk Gottes:

¹⁵Ekj kjan diene Woakjen, daut du nich kolt noch woam best. Ach, daut du kolt ooda woam wieescht.

¹⁶Aulsoo, wiels du leiwoam best un nich kolt ooda woam, soo woa ekj die utspieen ut mien Mul.

¹⁷Wiels du sajchst: Ekj sie rikj un sie rikj jeworden un bruck nuscht, un weetst nich, daut du de Älendje un de Jaumaliche un oam un blint un noaktich best.

¹⁸Ekj rod die, Golt von mie to kjeepen, jereinicht em Fia, om daut du rikj woascht; un witte Kjleeda, om daut du bekjleet woascht, un de Schaund von dien noaktjet nich openboa woat; un Uagensaulw, diene Uagen to saulwen, om daut du seenen muchst.

¹⁹Ekj wies trajcht un strof, soo väle ekj leew. Aulsoo, sie iewrich un denkj om.

²⁰Kjikj, ekj sto aune Däa un klopp aun; wan wäa miene Stemm hieet un de Däa opmoakt, no däm woa ekj nengonen un Owentkost met am äten, un hee met mie.

²¹Wäa uthelt (jewent, äwakjemt, äwasteit), däm woa ekj jäwen, met mie opp mienen Troon to setten, aus uk ekj utjehoolen (jewonnen, äwastonen) un mie met mien Voda jesat ha opp sienen Troon.

²²Wäa een Ua haft, hia, waut de Jeist de Jemeenten sajcht.