Read De Bibel JHF Rut 1 Bible Online

Rut 1 - De Bibel JHF bible

Rut 1

¹Un daut passieed aun jane Doag, aus de Rechta rejieede, doa wia eene Hungaschnoot em Launt. Un een Maun von Betlehem-Juda jinkj han, om sikj enne Felda von Moab opptohoolen, hee un siene Fru un siene beid Säns.

²Un däm Maun sien Nomen wia Elimelech, un de Nomen von siene Fru Noomi, un de Nomes von siene beid Säns Machlon un Kiljon, Efratita von Betlehem-Juda. Un see kaumen enne Felda Moab un bleewen doa.

³Un Elimelech, Noomi äa Maun, storf; un see bleef äwa met äare beid Säns.

⁴Un see neemen sikj moabita Frues; de Nomen de eene wia Orpa, un de Nomen de aundre wia Rut; un see wonden doa onjefäa 10 Joa.

⁵Doa storwen uk dee beid, Machlon un Kiljon; un de Fru bleef auleen äwa — von äare beid Säns un äarem Maun.

⁶Un see muaken sikj opp, see un äare Schwiadajchta, un jinjen ut de Felda Moab trigj; dan see hauden oppe Felda Moab jehieet, daut de Har sien Volkj oppjesocht haft, om an Broot to jäwen.

⁷Un see jinkj von däm Uat, woa see jewast wia, un äare beid Schwiadajchta met ar; un see jinjen oppem Wajch, om en daut Launt Juda trigjtokomen.

⁸Doa säd Noomi too äare beid Schwiadajchta: Got, dreit om, eene jiedre nom Hus äare Mutta. De Har deit Goodet aun junt, soo aus jie daut aun de Vestorwne un aun mie bewäsen ha.

⁹De Har jeft junt, daut jie Ru finjen, eene jiedre em Hus von äarem Maun! Un see kust an. Un see hoowen äare Stemm un hielden;

¹⁰un see säden to ar: Doch, wie wellen met die no dienem Volkj trigjgonen!

¹¹Un Noomi säd: Dreit om, miene Dajchta! Wuarom well jie met mie gonen? Ha ekj noch Säns en mienem Lief, dee june Mana woaren kjennen?

¹²Dreit om, miene Dajchta, got; dan ekj sie too oolt, om eenem Maun siene to woaren. Ekj ha Hopninj; wan ekj selfst dise Nacht eenem Maun siene wia un soogoa Säns jebäaren sull:

¹³Well jie doawäajen luaren, bat see groot woaren? Well jie junt doawäajen veschluten, om kjeenem Maun auntojehieren? Nich doch, miene Dajchta! Dan mie jeit daut väl betta aus junt; dan de Haunt Gottes es jäajen mie utjegonen.

¹⁴Doa hoowen see wada äare Stemm un hielden. Un Orpa kust äare Schwiamutta; oba Rut bleef bie ar.

¹⁵Un see säd: Kjikj, diene Schwäajasche es no äarem Volkj un no äare Jetta trigjjegonen; drei om, diene Schwäajasche hinjaraun!

¹⁶Oba Rut säd: Drenj nich en mie, die too veloten, un von die trigjtogonen; dan wuahan du jeist, well ekj gonen, un woa du blifst, well ekj bliewen; dien Volkj es mien Volkj, un dien Gott es mien Gott;

¹⁷woa du stoafst, well ekj stoawen, un doa well ekj begroft woaren. Soo saul mie de Har doonen un soo doatoo doonen, blooss de Doot saul ons tranen, mie un die!

¹⁸Un aus see sach, daut see faust doaropp stunt, met ar too gonen, doa leet see auf, ar tootoräden.

¹⁹Un soo jinjen beid, bat see no Betlehem kaumen. Un daut passieed, aus see no Betlehem kaumen, doa kaum de gaunze Staut wäajen ar en Bewäajunk, un see säden: Es daut Noomi?

²⁰Un see säd to an: Nant mie nich Noomi [Leeftolje] nant mie Mara [Betre] dan de Aulmajchtja haft mie daut sea betta jemoakt.

²¹Voll sie ekj jegonen, un ladich haft mie de Har trigjkomen loten. Wuarom nan jie mie Noomi, doa de Har jäajen mie wia, un de Aulmajchtja mie Iebel jedonen haft?

²²Un soo kaum Noomi trigj, un Rut, de Moabitin, äare Schwiadochta, met ar, dee vonne Felda Moab trigjkaum, un see kaumen aum Aunfank de Joascht Arnt trigj no Betlehem.