Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Rodzaju 31 Bible Online

Rodzaju 31 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Rodzaju 31

¹I usłyszał słowa synów Labana, że mówili: Jakub zabrał wszystko, co miał nasz ojciec, i z tego, co należało do naszego ojca, dorobił się całego tego bogactwa.

²Zauważył też Jakub, że oblicze Labana, że oto nie było[667] już jak dawniej.[668]

³I powiedział JHWH do Jakuba: Wróć do ziemi swoich ojców i do swoich krewnych, a będę z tobą.

⁴Posłał więc Jakub i wezwał Rachelę i Leę na pole do swoich owiec.

⁵I powiedział do nich: Widzę ja oblicze waszego ojca, że nie jest już dla mnie takie jak dawniej,[669] ale Bóg mojego ojca był ze mną.

⁶Wy [same] wiecie, że z całej siły służyłem waszemu ojcu,

⁷a wasz ojciec kpił sobie ze mnie i zmieniał moją zapłatę dziesięć razy, lecz nie dał mu Bóg[670] szkodzić mi.

⁸Gdy mówił: Cętkowane będą twoją zapłatą, wszystkie owce rodziły cętkowane, a gdy mówił: Pręgowane będą twoją zapłatą, całe stado rodziło pręgowane.

⁹I odebrał Bóg[671] dobytek waszemu[672] ojcu, a dał mnie.

¹⁰Bo w czasie, gdy parzyły się owce, podniosłem oczy i widziałem we śnie, że oto samce, które kryły owce, były pręgowane, cętkowane i nakrapiane.

¹¹I powiedział do mnie anioł Boży we śnie: Jakubie! I odpowiedziałem: Oto jestem.

¹²I powiedział: Podnieś, proszę, swoje oczy i zobacz: wszystkie samce pokrywające owce są pręgowane, cętkowane i nakrapiane, bo widziałem wszystko, co ci czyni Laban.

¹³Ja jestem Bogiem[673] z Betel, gdzie namaściłeś pomnik i gdzie złożyłeś Mi ślub. Teraz wstań, wyjdź z tej ziemi i wróć do ziemi swoich krewnych.

¹⁴Wtedy odezwały się Rachela i Lea i powiedziały do niego: Czy mamy jeszcze dział i dziedzictwo w domu naszego ojca?

¹⁵Czy nie byłyśmy uważane za obce jemu, gdyż sprzedał nas i przejadł, owszem przejadł, nasze[674] srebro?[675]

¹⁶Bo całe bogactwo, które odebrał Bóg[676] naszemu ojcu, należy ono do nas i do naszych synów. Teraz więc czyń wszystko, co powiedział ci Bóg.

¹⁷Wstał więc Jakub i posadził swoich synów i swoje żony[677] na wielbłądach,

¹⁸i powiódł cały swój dobytek i cały swój dorobek, który nagromadził, który nabył, dobytek przez siebie nabyty,[678] który nagromadził w Padan-Aram, aby udać się do Izaaka, swojego ojca, do ziemi Kanaan.

¹⁹A gdy Laban poszedł strzyc swoje owce, Rachela ukradła terafy,[679] które należały do jej ojca.

²⁰Jakub natomiast zmylił[680] Labana, Aramejczyka, przez to, że nie powiedział mu, że zamierza uciec.

²¹A uciekł on ze wszystkim, co do niego należało. Wstał więc i przeprawił się przez rzekę,[681] i skierował swe oblicze w kierunku pogórza Gilead.

²²I doniesiono Labanowi w trzecim dniu,[682] że Jakub uciekł.

²³Wziął więc z sobą swoich braci i ścigał go drogą siedmiu dni, i dogonił go na pogórzu Gilead.

²⁴Lecz Bóg przyszedł do Labana, Aramejczyka, we śnie w nocy i powiedział do niego: Strzeż się, abyś nie rozmawiał z Jakubem ku złemu zamiast ku dobremu.[683]

²⁵I dogonił Laban Jakuba. Jakub rozbił swój namiot na pogórzu i Laban ze swoimi braćmi rozbił [swój namiot] na pogórzu Gilead.

²⁶I powiedział Laban do Jakuba: Co [ty] zrobiłeś, że mnie zmyliłeś i uprowadziłeś moje córki jak uprowadzone mieczem?

²⁷Dlaczego ukryłeś się, by uciec, i okradłeś mnie, i nie powiadomiłeś mnie, abym cię odprawił z radością i z pieśniami, z bębenkiem i z cytrą?

²⁸Nie pozwoliłeś mi też ucałować moich synów i moich córek. Postąpiłeś naprawdę głupio!

²⁹Byłoby to w mocy mojej ręki, aby postąpić z tobą[684] surowo, ale Bóg twojego[685] ojca wczoraj powiedział do mnie: Strzeż się, abyś nie rozmawiał z Jakubem ku złemu zamiast ku dobremu.

³⁰A teraz naprawdę poszedłeś, bo mocno zatęskniłeś za domem swego ojca; dlaczego ukradłeś moje bożki?[686]

³¹Wtedy Jakub odpowiedział Labanowi: Bo bałem się;[687] bo powiedziałem [sobie], że jeszcze odbierzesz mi swoje córki.

³²[A] u kogokolwiek znajdziesz swoje bożki, nie zostanie przy życiu! W obecności naszych braci sprawdź sobie, co [twojego] jest u mnie, i weź to sobie. A Jakub nie wiedział, że Rachela je ukradła.

³³Wszedł więc Laban do namiotu Jakuba[688] i do namiotu Lei, i do namiotu obu służących,[689] ale nic nie znalazł. A gdy wyszedł z namiotu Lei, wszedł do namiotu Racheli.

³⁴A Rachela wzięła terafy i włożyła je pod siodło wielbłądzie, i usiadła na nich. I obmacał Laban cały namiot, ale [nic] nie znalazł.

³⁵A [Rachela] powiedziała do swego ojca: Niech to nie powoduje gniewu w oczach mego pana, że nie mogę wstać przed twoim obliczem, gdyż mam przypadłość kobiecą. Szukał więc,[690] lecz nie znalazł terafów.

³⁶Wtedy rozgniewał się Jakub i wyrzucał Labanowi, i odezwał się Jakub i powiedział do Labana: Co jest mym przestępstwem,[691] co jest moim grzechem, że tak mnie ścigasz?

³⁷Bo obmacałeś wszystkie moje sprzęty! Co znalazłeś z jakichkolwiek sprzętów twego domu? Połóż to tu przed moimi braćmi i twoimi braćmi — i niech rozstrzygną między nami oboma!

³⁸Przez te dwadzieścia lat byłem ja z tobą. Twoje owce ani twoje kozy nie roniły. I nie jadłem baranów z twego stada.

³⁹Tego, co rozszarpane, nie przynosiłem. Ja to wyrównywałem. Z mojej ręki domagałeś się tego, co skradziono za dnia lub co skradziono nocą.

⁴⁰Tak ze mną było: za dnia pożerał mnie upał, a chłód nocą — i spędzał mi sen z oczu.

⁴¹W ten sposób dwadzieścia lat służyłem w twoim domu, czternaście lat za dwie twoje córki, a sześć lat za twoje owce — a moją zapłatę zmieniałeś dziesięć razy.

⁴²Gdyby Bóg mojego ojca, Bóg Abrahama i Drżenie Izaaka,[692] nie był ze mną, teraz puściłbyś mnie z pustymi [rękami]. Moją niedolę i trud moich rąk widział Bóg i rozstrzygnął wczorajszej [nocy]!

⁴³Wtedy odezwał się Laban i powiedział do Jakuba: Te córki to moje córki, a ci synowie to moi synowie, te owce to moje owce, i wszystko, co ty widzisz, jest moje. Lecz moim córkom — co mógłbym dziś uczynić? Albo ich synom, których urodziły?

⁴⁴Chodź więc teraz, zawrzyjmy przymierze, ja i ty, i niech będzie świadkiem między mną a tobą.[693]

⁴⁵Jakub wziął wówczas kamień i postawił go jako pomnik.

⁴⁶I powiedział Jakub do swych braci: Zbierzcie kamienie! I zebrali kamienie i ułożyli z nich kopiec, a potem jedli[694] przy tym kopcu.

⁴⁷Laban nazwał go Jegar-Sahaduta,[695] a Jakub nazwał go Galed.[696]

⁴⁸Potem Laban powiedział: Niech ten kopiec będzie dziś świadkiem między mną i między tobą — dlatego nazwał go Galed

⁴⁹i Mispa,[697] ponieważ powiedział: Niech JHWH stoi na straży między mną a między tobą, gdy rozstaniemy się ze sobą.

⁵⁰Gdybyś gnębił moje córki lub gdybyś wziął sobie inne żony oprócz moich córek, to choćby nikogo przy nas nie było, patrz, że Bóg jest świadkiem między mną i między tobą!

⁵¹I powiedział Laban do Jakuba: Oto ten kopiec i oto ten pomnik, który postawiłem[698] między mną a między tobą,

⁵²świadkiem będzie ten kopiec i świadectwem ten pomnik, że ja nie przejdę do ciebie obok tego kopca ani ty nie przejdziesz do mnie obok tego kopca[699] i obok tego pomnika na złe.

⁵³Bóg Abrahama i Bóg Nachora niech rozsądzi[700] pomiędzy nami, Bóg ich ojca[701] — i przysiągł Jakub na Drżenie swego ojca Izaaka.[702]

⁵⁴Potem Jakub złożył ofiarę rzeźną na górze i zwołał swoich braci do spożycia posiłku.[703] Spożyli zatem posiłek i przenocowali na pogórzu.

⁵⁵A gdy wstał Laban wcześnie rano, ucałował swoich synów i swoje córki, pobłogosławił ich i poszedł — i wrócił Laban na swoje miejsce.[704]