Read Ewangeliczny Instytut Biblijny Rodzaju 32 Bible Online

Rodzaju 32 - Ewangeliczny Instytut Biblijny bible

Rodzaju 32

¹Jakub też poszedł swoją drogą i spotkali go aniołowie Boży.[705]

²Gdy Jakub ich ujrzał, powiedział: To obóz Boży — i nadał temu miejscu nazwę Machanaim.[706]

³I posłał Jakub przed sobą posłów do Ezawa, swego brata, do ziemi Seir, na pole Edomu,

⁴i przykazał im, mówiąc: Tak powiecie mojemu panu Ezawowi: To mówi twój sługa Jakub: Przebywałem u Labana i gościłem tam aż dotąd.

⁵A mam woły i osły, owce,[707] niewolników i niewolnice[708] — i posyłam, aby powiadomić mego pana, aby znaleźć łaskę w twoich oczach.

⁶A gdy posłowie wrócili do Jakuba, donieśli: Przyszliśmy do twego brata, do Ezawa, lecz on już idzie, aby cię spotkać, a jest z nim czterystu mężczyzn.

⁷Wtedy Jakub przestraszył się bardzo i [poczuł] się tym osaczony. Rozdzielił więc lud, który z nim był, i owce, i bydło, i wielbłądy,[709] na dwa obozy.

⁸Bo powiedział: Jeśli Ezaw napadnie na jeden[710] obóz i pobije go, pozostały obóz będzie [miał czas] do ucieczki.[711]

⁹Jakub powiedział też: Boże mego ojca Abrahama i Boże mego ojca Izaaka, JHWH, który do mnie powiedziałeś: Wróć do swojej ziemi i do swoich krewnych, a będę ci szczęścił,

¹⁰niegodny[712] jestem wszystkich łask i całej wierności, które okazywałeś swemu słudze. Bo o mym kiju[713] przeprawiłem się przez ten Jordan, a teraz jestem [w stanie dzielić się] na dwa obozy.

¹¹Wyrwij mnie, proszę, z ręki mego brata, z ręki Ezawa, bo ja [sam] boję się go, że przyjdzie i zabije mnie — matkę na synach.[714]

¹²A [przecież] Ty [sam] powiedziałeś: Na pewno będę ci szczęścił i uczynię twe potomstwo [liczne] jak piasek morski, którego nie da się zliczyć z powodu wielkiej ilości!

¹³Przenocował tam też tej nocy. Potem wziął z tego, co mu przyszło do ręki,[715] dar dla Ezawa, swego brata —

¹⁴dwieście kóz i dwadzieścia kozłów, dwieście owiec i dwadzieścia baranów,

¹⁵trzydzieści wielbłądzic karmiących wraz z młodymi, czterdzieści krów i dziesięć byków, dwadzieścia oślic i dziesięć osiołków,

¹⁶powierzył je w rękę swoich sług, każde stado z osobna, i powiedział do swoich sług: Idźcie przede mną, lecz zróbcie odstęp między pojedynczymi stadami.

¹⁷I przykazał pierwszemu: Gdy spotka cię Ezaw, mój brat, i zapyta cię: Do kogo należysz, dokąd idziesz i do kogo należą te stada przed tobą? —

¹⁸odpowiedz: Do twojego sługi, do Jakuba. Jest to dar posłany memu panu, Ezawowi, a oto on sam idzie za nami.

¹⁹To samo przykazał drugiemu i trzeciemu — i wszystkim, którzy szli za stadami — mówiąc: W takich słowach przemówcie do Ezawa, kiedy go spotkacie.

²⁰Powiedzcie też: Oto i twój sługa Jakub[716] jest za nami. Bo powiedział: Przejednam jego oblicze darem idącym przede mną, a [dopiero] potem zobaczę jego oblicze; może okaże mi wzgląd.[717]

²¹Tak to dar przeprawił się przed nim, on zaś [sam] przenocował tej nocy w obozie.

²²Jednak wstał [jeszcze] tej nocy i wziął swoje dwie żony i swoje dwie służące, i jedenastu swoich synów — i przekroczył bród Jaboku.[718]

²³Wziął ich więc i przeprawił ich przez rzekę, przeprawił też to,[719] co do niego należało.

²⁴Tak Jakub został sam. Mocował się wówczas z nim ktoś[720] aż do wzejścia zorzy.

²⁵A gdy zobaczył, że go nie pokona, uderzył[721] go w staw biodrowy i zwichnął, przy mocowaniu się z nim, staw biodrowy Jakuba.

²⁶Wreszcie powiedział: Puść mnie, bo już wzeszła zorza. Lecz [on] odpowiedział: Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz.

²⁷Zapytał go zatem: Jak ci na imię? I odpowiedział: Jakub.

²⁸Wówczas powiedział: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz Izrael,[722] bo zmagałeś się z Bogiem i z ludźmi — i zwyciężyłeś.

²⁹Wtedy zapytał go Jakub: Powiedz mi, proszę, [jak brzmi] twoje imię? I odpowiedział: Dlaczego mnie pytasz o moje imię? I błogosławił mu tam.

³⁰Jakub zaś nadał temu miejscu nazwę Peniel,[723] bo — [jak powiedział] — oglądałem Boga twarzą w twarz i ocalała moja dusza.[724]

³¹A gdy przechodził przez Peniel, wschodziło nad nim słońce, on zaś utykał ze względu na swe biodro.

³²Dlatego synowie Izraela do dzisiaj[725] nie jedzą ścięgna udowego, które jest na stawie biodrowym,[726] gdyż w staw biodrowy, w ścięgno udowe, uderzył [on] Jakuba.